อาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จัดทริปให้นักศึกษาปริญญาโท

ด้วยความที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ไม่ได้มีชื่อเสียงมากมาย

นักศึกษาที่เข้ามาเรียน ส่วนใหญ่ก็ทำงานเก็บเงินเดือนมาเรียน จำนวนนักศึกษาต่อสาขาก็ไม่มาก

และการเรียนครั้งนี้นักศึกษาจำเป็นต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ (ไม่รู้ไปดูเพื่ออะไร)

เมื่อนักศึกษาไม่มาก คณะบดีคณะนี้ ก็เลย จับเอานักศึกษาทุกสาขา ไปดูงานพร้อมกันที่ประเทศเกาหลี

ในลำดับแรก ค่าทัวร์ที่ไปราคาประมาณ สองหมื่นกว่า (จริงๆแล้วทัวร์ไปเกาหลีราคาหมื่นกว่าบาทเอง)

ปรากฎว่า คณะบดีและเหล่าคณาจารย์บอกว่า

"ต้องการไป การบินไทย เพื่อสะสมแต้ม"

ทำให้ราคาทัวร์เพิ่มไป ราคาสามหมื่นกว่าบาท

นักศึกษาหลายคนตัดสินใจ บอกอาจารย์ว่าติดงาน

คนไหนที่บ้านพอช่วยเหลือได้ ก็ช่วยออกเงิน

สรุป นักศึกษาหลายๆสาขารวมกัน สามารถไปดูงานครั้งนี้ได้ ประมาณ ยี่สิบคน

ปัญหา คือ เป็นถึงอาจารย์ระดับปริญญาโท มีจิตสำนึกไหม ว่า การไปดูงานเป็นค่าใช้จ่าย

ถ้าสามารถทำให้ราคาถูกลงได้ ล้วนแล้วเป็น "ผลประโยชน์" ให้กับนักศึกษาของคุณ

แต่ ความคิดของ คณะบดีและเหล่าคณาจารย์มหาวิทยาลัยนี้ กลับ บอกว่า "ไปการบินไทย เพื่อ สะสมไมค์ คร่าาาาาาาาาา"

ขอฝากเรื่องนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์ ให้อาจารย์ท่านอื่นๆ "ท่านรักลูกศิษย์จริงไหม เสียสละจริงไหม"

ปล. คงไม่ระบุว่ามหาวิทยาลัยไหน เพราะ ยังเรียนไม่จบ

ปล.๒ มันตลกมากที่นักศึกษาไม่สามารถคัดค้านคณะบดีได้เลยว่า ขอไปราคาถูกกว่านี้ได้ไหม เพราะ กลัวไม่จบ