ในปัจจุบันเทคโนโลยีก้าวล้ำไปมาก ทำให้คนเรามีความสะดวกในการติดต่อคุยกัน และรวดเร็วมากขึ้น แต่คุณรู้ไหมว่าการคุยกันที่รวดเร็วทันใจเนี่ย มันทำให้ช่องว่างของความคิดถึงถูกบั่นทอนลงไปมากมายมหาศาลเลยครับ (เว่อร์ไป) เพราะเราไม่ต้องรอคอย จะตอบอะไรก็สามารถทำได้เสียตั้งแต่ตอนนั้นเลย
     ต่างกับจดหมายที่ต้องนับคืนนับวันรอการตอบกลับ มันก็ลุ้นดีนะครับ อีกอย่างหนึ่ง เจ้าเทคโนโลยีพวกนี้มันเป็นสิ่งที่เราเห็นและรับรู้ได้ก็จริง แต่มันเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ แต่จดหมายเนี่ยเก็บไว้ก็เอามาเปิดอ่านได้ถือว่าเป็นความทรงจำดีๆ เป็นสิ่งที่คลาสสิคมากๆ มันดีที่ได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆร่วมกัน อาจไม่ต้องใช้การพิมพ์ก็ได้...ลายมือเขียนนี่แหละเป็นสิ่งที่แสดงออกถึงความจริงใจที่มีให้กันครับ
     แต่ก่อนผมเคยส่งหาเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัดหรือไม่ก็ต่างประเทศซึ่งมีไม่กี่คนน่ะครับ สิ่งที่ส่งมากับจดหมายก็มี (มันก็ดีนะครับ!) และตอนนี้ผมเกิดคันมือขึ้นมาครับเพื่อนๆ!! ถ้าหากใครอยากจะร่วมแชร์ประสบการณ์ ร่วมพูดคุย หรือแลกเปลี่ยนความรู้ เป็นเพื่อนกันทางจดหมาย หรือใครอยากจะระลึกความหลังครั้งวัยเรียนที่คุณครูเคยสอนให้เขียนจดหมายส่งหาเพื่อนต่างโรงเรียนนั้น... ผมอยากจะเชิญชวนเพื่อนๆมาเขียนจดหมายเล่นๆ สนุกๆกันครับ (ถ้ามีเวลา) นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี
     ส่วนผมเอง ผมเพิ่งเรียนจบ กำลังจะเริ่มทำงานแล้ว (แต่ยังอยากหาเพื่อนเล่น) ยังมีเวลาว่างพอที่จะตอบจดหมายกัน คุยกับคนที่ไม่รู้จกมันก็สนุกดีนะครับ ^^
     เพื่อนๆคนไหนสนใจสนทนากันด้วยกระดาษ ผมขอเชิญเลยครับ ที่อยู่มาขอกันหลังไมค์ได้ครับ หรือส่งมาแลกเปลี่ยนกันที่ knt_arts@outlook.com
ปล. อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมเองครับ ^^ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคร้าบบ...