คือเรากับแฟนคบกันแล้วเคยมีปัญหาทะเลาะ เค้าบอกเลิกเราโดยให้เหตุผลว่าเค้ารุ้สึกอยากใช้ชีวิตคนเดียว คือตอนนั่นเป็นช่วงเราไปตจวครึ่งเดือน เราทำใจไม่ได้ง้อเค้าให้กลับมาเพราะโทษตัวเองคิดว่าเพราะเรางี่เง่าหรือเอาแต่ใจรึป่าว สุดท้ายคือมารุ้ว่าเค้ามีคนอื่นค่ะ เราเลยทำใจแล้วเค้าก็มาง้อขอคืนดี คือเหมือนเค้าเลิกยุ่งกับคนนั่นไป เราก็กลับไปคบเหมือนเดิม ก็ไม่ทะเลาะกันเลยนะคือมีอะไรก็ถามกันคุยกันมากกว่า การใช้ชีวิตก็ปกติดีดูเหมือนจะรักกันไม่มีปัญหาอะไรนะ แล้วจู่ๆเราประจำเดือนไม่มาจะครบ2เดือน เราก็บอกเค้าว่าประจำเดือนไม่มาจะซื้อที่ตรวจมาตรวจ เค้าก็เหมือนจะดีใจนะ แต่หลังจาก2-3วัน คือเราตรวจแล้วขึ้น2ขีดแดงแจ๋คือถามว่าตั้งใจปล่อยให้มีมั๊ยก็คือไม่ แต่ถึงไม่พร้อมยังไงถ้าจะมีจริงๆเราดีใจนะที่เราจะได้เป็นแม่คน เรารอเค้ากลับมาตอนเย็นเพื่อบอกเค้า แต่...เค้าโทมาบอกเราว่าวันนี้มีเรื่องจะคุยด้วย เราคิดในใจแล้วว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดี เราเตรียมใจรอฟังเลย เป็นอย่างที่คิด เค้าบอกว่าเราเลิกกันเถอะ เค้ารุ้สึกว่าเค้าทำให้เราเสียใจตลอด ดูแลเราไม่ดีพอ เค้าบอกเราเป็นแฟนที่ดีที่สุดที่เค้าคบมาและเป็นแฟนที่น่าสงสารที่สุดเพราะเค้าไม่เคยดูแลเราเท่าที่สมควรจะเป็นเลย เค้าบอกว่าเค้ารักเราแต่รักไม่มากพอที่จะอยู่ด้วยกัน ตอนนั่นเราได้แต่ร้องไห้พูดไม่ออก มีคำถามในหัวมากมาย และเราก็ยอมรับสิ่งที่เค้าเลือกและไม่คิดจะยื้อเค้าไว้เหมือนรอบที่แล้ว เพราะเรารุ้สึกว่าเราทำดีที่สุดแล้วจิงๆเราพยายามทุกอย่างให้ดีขึ้น จากเป็นคนอารมณ์ร้อนก็ใจเย็น ค่อยๆพูด ไม่ระแวง หรือจู้จี้จุ๊กจิ๊ก จนเค้าบอกเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมากแต่สุดท้ายเค้าก็บอกเลิกเราครั้ง2ในวันที่เราตั้งใจจะบอกเค้าว่าท้อง เราทั้งร้องไห้และยิ้มเปิดประตูให้เค้าเดินจากไป โดยที่ไม่ได้บอกกับเค้าว่าเราท้อง คือเราคิดในใจเราอายุ27แล้ว มีงานมีการที่ดีสามารถเลี้ยงดูลูกเราเพียงลำพังได้อย่างสบาย แต่ปัญหาเราสงสารพ่อเราทางบ้านของเราเค้าไม่รับรุ้ด้วยซ้ำว่าเรามีแฟน เราจะบอกพ่อยังไง พ่อเราจะเป็นยังไงถ้ารุ้ว่าลูกเราจะไม่มีพ่อ พ่อคงผิดหวังในตัวเรามาก และเราสมควรจะบอกแฟนเราให้รับรุ้รึป่าวซึ่งเรามีความรุ้สึกว่าเราไม่ต้องการให้เค้ามารับผิดชอบเรากับลูกอีกแล้ว ตอนนี้เครียดมากจิงๆค่ะ ไม่รุ้จะเริ่มบอกใครยังไงดี กับทางบ้านที่พูดค่อนข้างยากคือพ่อเราไม่คิดที่จะอยากให้เรามีแฟนด้วยซ้ำอยากให้เราตั้งหน้าตั้งตาทำงานและเรียนค่ะ เรากำลังต่อโทอยุ่ตอนนี้ มันจึงดูเป็นเรื่องที่ลำบากใจสำหรับเหลือเกินที่จะบอกพ่อ