คือตอนนี้เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามาได้ 1 เดือนกว่าๆแล้วคะ คนต่างชาตินะคะ
เหตุผลที่เลิกก็เพราะว่า เราอยู่กันคนละประเทศ เจอกันที่ต่างประเทศแล้วแยกจากกัน

เนื่องด้วยเราทั้งคู่ต่างไม่ชอบความสัมพันธ์ระยะไกล คงกลัวเรื่องรักแท้แพ้ใกล้ชิดมั้งคะ อยากเจอก็ไม่ได้เจอ ทรมาน ต่างคนต่างกลับไปใช้ชีวิตตัวเอง
เราเลยตัดสินใจ เก็บเรื่องราวดีๆที่เราได้ใช่ร่วมกัน และเราต่างสัญญาว่าจะไม่มีวันลืมมันเลยตลอดชีวิต

แต่ตอนนี้ เรากลับคิดว่า เราคิดถึงเขามากๆ ซึ่งก็บอกไม่ได้ เพราะเราสัญญากันไว้ ว่าถึงแม้เราจะคิดถึงมากแค่ไหน เราก็จะไม่พูด
ตอนนี้ยังติดต่อกันบ้างหลังจากกลับ เขาเป็นคนใช้เหตุผลเป็นหลักเสมอ แต่เพราะเขาใช้เหตุผลเสมอ
มีจุดนึงทำให้เราเลิกกันระหว่างนั้น แต่สุดท้ายแล้ว ใจของเขาก็พาเขากลับมาหาเราทุกครั้งที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีก และไร้เหตุผล
จนวันที่เราต้องแยกกันจริงๆ เราและเขาเสียใจมากๆ ต่างร้องไห้ตอนจากกัน ทิ้งท้ายว่า ครั้งนี้เขาอยากให้เราตัดใจ และไม่ต้องคิดถึงเรื่องอนาคตที่เราจะมีร่วมกัน เพราะคงยาก
แต่เรายังไง  ณ ตอนนั้น ก็ยังไม่ตัดใจ พยายามติดต่อเขาอยู่ เพราะเรายังให้ความหวังตัวเองนี่แหละค่ะ แย่จริงๆ
จนวันนี้ เราคิดว่าเราคงต้องหยุดพยายาม และหันกลับมาใช้ชีวิตของเราแล้วแหละ แม้ว่ายังรักเขาอยู่ก็ตาม

เราไม่รู้จะทำไงดี เลยให้เหตุผลตัวเองว่า หากเราสองคนจะคู่กันจริง
"คู่แล้ว ก็ไม่แคล้วกันหรอก"
มันเป็นคำที่พูดหลอกตัวเอง เพื่อให้ตัดใจ เลิกพยายามหรือเปล่า
หรือ เพื่อนๆคิดว่า ลองพยายามต่อไป แต่ติดต่อกันแบบเพื่อนเหมือนเดิมที่เราควรจะเป็น....
เพราะ "If two people are meant to be together, eventually they'll find their way back.” - Chuck Bass.
ถ้าคนสองถูกลิขิตมาคู่กันแล้ว ในที่สุดพวกเขาจะหาทางมาเจอกันจนได้