เหนื่อยคับ
ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับหัวใจของตัวเอง
รู้นะคับว่า รักคนที่ไม่รักมันเหนื่อย ล้า ท้อ รู้สึกแย่
แต่ทำไมถึงต้องยังรักแต่เขาอยู่อย่างนั้น
โดนปฏิเสธมาไม่รู้กี่ครั้งแต่ก็ยังหน้าด้านไปบอกรักเขาตลอดเวลาที่ตัวเองรู้สึก
เจ็บที่ต้องทน ที่เห็นเขาไปคุยกับใคร
กลัวว่าจะต้องเสียเขาไปทั้งๆที่เราก็ทำเต็มที่ให้เขาทุกอย่าง
แต่เขาก็ยังมองหาแต่คนที่ดีกว่า
สงสารตัวเองคับ ที่เป็นแบบนี้ โดนบอกให้เลิกยุ่ง แต่ก็ยังยุ่ง
โดนบอกให้ไป แต่ก็ยังอยู่ โดนบอกให้พอ แต่ก็เดินหน้าเต็มกำลัง
คนอื่นมองว่า สำหรับเราคนนั้นมองเป็นแค่คนคั่นเวลา
แต่ทำไมตัวเราถึงยอมให้คนอื่นมองอย่างนั้นเพียงแค่อยากอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากไปไหน
สิ่งไหนที่เรารู้สึกกับเขา แต่เขาก็รู้สึกกับคนอื่น
สิ่งไหนที่เราทำให้เขา เขาก็ทำให้คนอื่น
รู้นะคับว่าสมควรจะพอ ควรจะหยุด ควรจะถอย
ทำได้นะคับแต่พอเวลาผ่านไป มันก็ทำให้รู้ว่ายังทำไม่ได้
ละก็ต้องยอมไปเจอเรื่องแบบเดิมๆ
ทำไงคับถึงจะหยุดได้  หยุดความคิดและความรู้สึกแบบนี้??