ขอปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆหน่อยนะคะ
เราอายุสามสิบต้นๆเติบโตมาในครอบครอบที่ค่อนข้างจะเป็นชาวพุทธมากๆๆ ตั้งเเต่จำความได้สมัยเด็กสวดมนต์เเละนั่งสมาธิในห้องพระทุกวัน มีโอกาสคุณเเม่ก็จะพาไปถือศีลบ่อยๆ ท่านทั้งสองมีเเต่ให้กับคนอื่นๆเสมอทำบุญทั้งกับสิ่งมีชีวิตเเละสร้างถาวรวัตถุให้กับวัดค่อนข้างมาก ที่ทำไม่ได้หวังผลเเต่เพราะความสงสารบ้างหรือเราพอมีพอจะช่วยเค้าได้ คือไม่เคยสอนลูกให้ๆความสำคัญกับความรวยหรือหน้าตาทางสังคมเลย ฐานะทางครอบครัวก็พอมีพอกินมีทุกอย่างที่มนุษย์พึงจะมี ไม่เคยพบความลำบากด้านเงินทอง ชีวิตที่ผ่านมาก็ถือว่าดี เเต่เรากลับเบื่อทุกสิ่งที่มันเป็นอยู่ที่เกิดขึ้นบนโลกนี้   ทำไมต้องใช้ชีวิตเป็นสเต็ป!!! โตมาเสร็จก็มีครอบครัวมีลูกเเล้วก็เเก่เเล้วก็ตาย เพื่อๆ???  ชีวิตมีเเต่เรื่องไม่เเน่นอน เพื่อนบางคนเดือนที่เเล้วยังเเข็งเเรงอยู่เลย เดือนนี้ตายเสียเเล้ว หรือบางคนชีวิตวุ่นวายอยู่กับการเเก่งเเย่งเเข่งขัน บ้างก็หมกมุ่นอยู่กับการหาเงิน บางคนทำงานจนป่วย
หรือเเม้เเต่กระทั่งตัวเราเอง ชีวิตมันก็ไม่มีปัญหาอะไร ถือว่าดี เเต่ก็ไม่มีความสุข คือดูดซับเรื่องที่มันเกิดขึ้นกับคนอื่นรอบตัวเเล้วปลง อยากไปอยู่วัดป่าอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ เบื่อความวุ่นวายบนโลก
ใครวิเคราะห์เราออกช่วยหาทางออกให้ทีค่ะ
ขอบพระคุณนะคะที่สละเวลาอ่านยาวไปหน่อย^^