วันนี้เป็นวันที่ผมปั่นอย่างมีความสุขอีกวันครับ เรื่องนี้อาจดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับบางคน......แต่สำหรับผม มันรู้สึกเยี่ยมยอดมาก
บ่ายๆว่างเลยตั้งใจจะปั่นซ้อมซักหน่อย ตั้งใจว่าจะปั่นซัก 70 โลจากหมู่บ้านแถวราชพฤกษ์ไปเส้นเทียนทะเลและวกกลับทางเดิม ซึ่งปกติไปปั่นเส้นนี้บ่อยและจะแวะพักครั้งแรกที่ร้านชำเจ้าประจำตรงข้ามโรงเรียนหลังจากเลี้ยวขวาที่สามแยก แต่วันนี้ไปถึงแล้วร้านปิดผมต้องเลยไปอีกร้าน แวะหยิบน้ำและสปอนเซอร์จากตู้ เลยมารู้ตัวว่าไม่มีเงินติดตัวเลย เอาไปแค่สูบ,ชุดปะ,ยางใน และมือถือ มาดูน้ำในกระติกเหลืออีกครึ่งนึงถ้าปั่นกลับตอนนั้นก็จะได้แค่ 50 โล....แต่ตั้งใจออกมาแล้ว ฝนก็ทำท่าจะไม่ตก เลยตัดสินใจไปต่อ (ถ้าร้านประจำเปิด ผมคงซื้อของแล้วติดเค้าไว้ก่อนได้)
พอปั่นไปจนได้ระยะก็กลับมาทางเดิม แต่น้ำในกระติกก็ใกล้จะหมดแล้ว คิดอยู่ในหัวว่าจะไปขอน้ำดื่มที่ไหนดี...เผอิญนึกขึ้นได้ว่ามีร้านกาแฟอยู่ตรงสามแยกซึ่งผมเคยเอารถยนต์ไปจอดตอนไปปั่นเส้นนี้ครั้งแรก คุ้นๆว่าเค้ามีถังน้ำติดก๊อกไว้ให้นักปั่นบริการตัวเองได้เลย
พอถึงหน้าร้านแขวนรถเสร็จ มองไม่เห็นถังน้ำตรงโต๊ะหน้าร้าน ก็เลยจะเปิดประตูไปขอน้ำเค้าซักหน่อย แต่ไม่ทันจะถึงประตูก็มีป้าท่าทางใจดีเปิดประตูออกมาต้อนรับ พร้อมทั้งส่งแก้วน้ำเย็นใบโตมาให้ผม
ป้าใจดี: เอ้าลูก..ดื่มน้ำเย็นๆก่อน จะได้หายเหนื่อย
ผม: ขอบคุณมากครับ ผมตั้งใจจะมาขอน้ำเติมกระติก แต่วันนี้คงไม่ได้อุดหนุนป้านะครับ....ผมลืมหยิบเงินติดตัวมาด้วย T T
ป้าใจดี: ไม่เป็นไรจ๊ะลูก ดื่มน้ำให้หายเหนื่อยก่อนนะ (ผมรับแก้วมา และป้าก็ปิดประตูเข้าไปในร้าน)
ไม่ถึง 3 วินาที...ป้าใจดีเปิดประตูอีกครั้ง
ป้าใจดี: เข้ามานั่งพักตากแอร์เย็นๆข้างในก่อน แล้วอยากทานอะไรก็สั่งน้องเค้าเลย วันหลังค่อยมาจ่ายก็ได้
ผม: ไม่เป็นไรครับ ผมขอแค่เติมน้ำก็พอ (เดินเข้าร้านเห็นถังน้ำดื่มอยู่ข้างใน มีพี่ผู้ชายกำลังล้างทำความสะอาดอยู่)
จากนั้นป้าก็ดึงกระติกน้ำจากมือผม ให้น้องในเคาเตอร์เติมน้ำและน้ำแข็งแล้วส่งคืนให้ผม....ผมขอบคุณป้าและน้องเป็นการใหญ่ และบอกว่าวันหลังจะแวะมาดื่มกาแฟนะ.....จากนั้นคงไม่ต้องบอกนะ ว่าขากลับเวลาผมดื่มน้ำในกระติกที่ป้าเติมให้แล้วผมจะมีความรู้สึกยังไง
อย่างที่เกริ่นไว้ครับ เรื่องนี้อาจดูเป็นเรื่องธรรมดามากๆ.....แต่ถ้าใครเป็นผมในขณะนั้น น่าจะเห็นอะไรที่มีคุณค่ามากกว่าน้ำดื่มในกระติกนั้นอย่างแน่นอน
ใครปั่นคนเดียวก็อย่าลืมพกเงินติดตัวก่อนออกจากบ้านนะครับ ผมปั่นมานาน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย (และคิดว่าคงจะไม่ลืมอีกแล้วล่ะ 555)
(ขอแท๊กห้องก้นครัว เผื่อใครมีโอกาสแวะไปแถวนั้น ผมรับประกันความประทับใจในบริการครับ)
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมปั่นอย่างมีความสุข เมื่อได้แวะร้าน Coffee Point กาแฟสุดเขต-เทียนทะเล
บ่ายๆว่างเลยตั้งใจจะปั่นซ้อมซักหน่อย ตั้งใจว่าจะปั่นซัก 70 โลจากหมู่บ้านแถวราชพฤกษ์ไปเส้นเทียนทะเลและวกกลับทางเดิม ซึ่งปกติไปปั่นเส้นนี้บ่อยและจะแวะพักครั้งแรกที่ร้านชำเจ้าประจำตรงข้ามโรงเรียนหลังจากเลี้ยวขวาที่สามแยก แต่วันนี้ไปถึงแล้วร้านปิดผมต้องเลยไปอีกร้าน แวะหยิบน้ำและสปอนเซอร์จากตู้ เลยมารู้ตัวว่าไม่มีเงินติดตัวเลย เอาไปแค่สูบ,ชุดปะ,ยางใน และมือถือ มาดูน้ำในกระติกเหลืออีกครึ่งนึงถ้าปั่นกลับตอนนั้นก็จะได้แค่ 50 โล....แต่ตั้งใจออกมาแล้ว ฝนก็ทำท่าจะไม่ตก เลยตัดสินใจไปต่อ (ถ้าร้านประจำเปิด ผมคงซื้อของแล้วติดเค้าไว้ก่อนได้)
พอปั่นไปจนได้ระยะก็กลับมาทางเดิม แต่น้ำในกระติกก็ใกล้จะหมดแล้ว คิดอยู่ในหัวว่าจะไปขอน้ำดื่มที่ไหนดี...เผอิญนึกขึ้นได้ว่ามีร้านกาแฟอยู่ตรงสามแยกซึ่งผมเคยเอารถยนต์ไปจอดตอนไปปั่นเส้นนี้ครั้งแรก คุ้นๆว่าเค้ามีถังน้ำติดก๊อกไว้ให้นักปั่นบริการตัวเองได้เลย
พอถึงหน้าร้านแขวนรถเสร็จ มองไม่เห็นถังน้ำตรงโต๊ะหน้าร้าน ก็เลยจะเปิดประตูไปขอน้ำเค้าซักหน่อย แต่ไม่ทันจะถึงประตูก็มีป้าท่าทางใจดีเปิดประตูออกมาต้อนรับ พร้อมทั้งส่งแก้วน้ำเย็นใบโตมาให้ผม
ป้าใจดี: เอ้าลูก..ดื่มน้ำเย็นๆก่อน จะได้หายเหนื่อย
ผม: ขอบคุณมากครับ ผมตั้งใจจะมาขอน้ำเติมกระติก แต่วันนี้คงไม่ได้อุดหนุนป้านะครับ....ผมลืมหยิบเงินติดตัวมาด้วย T T
ป้าใจดี: ไม่เป็นไรจ๊ะลูก ดื่มน้ำให้หายเหนื่อยก่อนนะ (ผมรับแก้วมา และป้าก็ปิดประตูเข้าไปในร้าน)
ไม่ถึง 3 วินาที...ป้าใจดีเปิดประตูอีกครั้ง
ป้าใจดี: เข้ามานั่งพักตากแอร์เย็นๆข้างในก่อน แล้วอยากทานอะไรก็สั่งน้องเค้าเลย วันหลังค่อยมาจ่ายก็ได้
ผม: ไม่เป็นไรครับ ผมขอแค่เติมน้ำก็พอ (เดินเข้าร้านเห็นถังน้ำดื่มอยู่ข้างใน มีพี่ผู้ชายกำลังล้างทำความสะอาดอยู่)
จากนั้นป้าก็ดึงกระติกน้ำจากมือผม ให้น้องในเคาเตอร์เติมน้ำและน้ำแข็งแล้วส่งคืนให้ผม....ผมขอบคุณป้าและน้องเป็นการใหญ่ และบอกว่าวันหลังจะแวะมาดื่มกาแฟนะ.....จากนั้นคงไม่ต้องบอกนะ ว่าขากลับเวลาผมดื่มน้ำในกระติกที่ป้าเติมให้แล้วผมจะมีความรู้สึกยังไง
อย่างที่เกริ่นไว้ครับ เรื่องนี้อาจดูเป็นเรื่องธรรมดามากๆ.....แต่ถ้าใครเป็นผมในขณะนั้น น่าจะเห็นอะไรที่มีคุณค่ามากกว่าน้ำดื่มในกระติกนั้นอย่างแน่นอน
ใครปั่นคนเดียวก็อย่าลืมพกเงินติดตัวก่อนออกจากบ้านนะครับ ผมปั่นมานาน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย (และคิดว่าคงจะไม่ลืมอีกแล้วล่ะ 555)
(ขอแท๊กห้องก้นครัว เผื่อใครมีโอกาสแวะไปแถวนั้น ผมรับประกันความประทับใจในบริการครับ)