ไม่รู้ว่านิยามของคำว่าเพื่อนของทุกคนคืออะไร

   แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ท้อใจอยู่ในตอนนี้ก็คือเรื่องเพื่อน เพื่อนที่เคยหยอกล้อกันอยู่ทุกๆวัน เพื่อนที่มีแต่ความสุขเวลาอยู่กับพวกมัน
แต่ใครเคยรู้สึกบ้างว่าในคำว่าเพื่อนนั้นมันเหมือนมีอะไรบางๆกั้นอยู่ มันดูไม่มีความจริงใจต่อกันเหมือนคบกันแค่อยู่ในโรงเรียน คือบางทีก็ไม่เข้าใจไงว่า  ทำไม  คบกันไปมันเหมือนไม่สนิทใจ เป็นอะไรไม่ค่อยบอกกัน เวลาโกรธกันเพื่อนแท้เค้าไม่เงียบใส่กันหรอกเค้าจะพูดออกมาไม่ว่าหยาบคายขนาดไหนก็ตาม คือบางทีเรารู้นะว่ามันเคืองแต่คือมันไม่พูดไงจะให้เราเข้าไปเล่นไปหยอกหรอ คือมันตึงใส่ไงใครจะกล้าเข้าไป พอเราไม่เข้าไปมันก็หาว่าไม่สนใจ จนตอนนี้มันจะแยกกลุ่มไปแล้ว คือเสียใจนะแต่ทำไรไม่ได้เลย ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงมันคิดอะไรอยู่ ไม่รู้นะมันอาจจะคิดว่าเราไม่สนใจก็ได้แต่คือถาไม่สนใจจะเป็นกันอยู่อย่างนี้หรอ บางทีก็อยากตัดปัญหานะแบบอยากไปก็ไปทำไรไม่ได้ แต่พอได้กลับบ้านแล้วอยู่คนเดียวก็คิดถึงมันไง ไม่เข้าใจมันไง ยอมง้อยอมเข้าไปคุยละนะแต่มันไม่มีไรดีขึ้น ไม่รู้จะพูดยังไง แล้วทำไมมันต้องส่งกระทบต่อจิตใจขนาดนี้ โวยวายมาเหอะไม่พอใจอะไรพูดออกมาเหอะแต่อย่าเงียบ บางทีทำไรไปไม่ค่อยรู้ตัวไง น้อยใจหรอที่ไปไหนมาไหนแล้วไม่ค่อยชวน น้อยใจหรอที่ไม่ค่อยได้พูดกัน พูดออกมาสิต้องการอะไร คุยกันสิอยากคุยด้วยนะ จะไปไหนบอกสิอยากไปด้วยอยู่

ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลย แค่ไม่สนิทใจกันก็ดูแย่ละนะ นี่เหมือนคนไม่รู้จักกัน
เพื่อนใครใครก็รักทั้งนั้นแหละ แสดงออกไม่แสดงออกแต่ก็ต่างรู้ว่ารักกัน
จะไปอยู่กับใครไม่เคยว่าขอแค่บอกกันดีๆ
เรากอดคอกันร้องไห้มากี่รอบแล้ว
เมื่อก่อนเรารักกันจะตายเพื่อน
เชื่อนะว่ามันต้องเห็น หวังนะว่ามันจะรู้สึก

คำว่าเพื่อนของหลายๆคนคืออะไร อาการแบบนี้ของเพื่อนทุกคนคิดว่าคืออะไร

แต่คำว่าเพื่อนที่คิดอยู่เสมอคือเพื่อนคนนึงคือแขนข้างขวา คนนึงคือแขนข้างซ้าย คนนึงเป็นขา คนนึงเป็นตา เป็นอวัยวะต่างๆที่สำคัญของตัวเอง
ฉะนั้นไม่อยากให้ขาดอะไรไปสักอย่างเลยไม่อยากเลย

ไม่อยากเป็นคนพิการ