สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเก็บกดที่เก็บไว้เกี่ยวกับการจราจรของไทยมานานแล้วครับ
ตัวผมเองมีโอกาสได้ไปอยู่หลายๆ ประเทศ เช่นอังกฤษ เยอรมัน ฟินแลน สวีเด็น ฮ่องกง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี สิงค์โปร และ อีกหลายแถบในยุโรบ
ผมบอกวันนี้เลย ว่าประเทศเรา มีมารยาทการใช้ถนนและเส้นทางจราจรที่ "บัดชบ" ที่สุด
วันนี้ก็เพิ่งเกิดเหตุสดๆร้อนๆครับ ผมคับรถกลับบ้านเข้าเส้นกัลปพฤษ์ ขับเร็ว และ ชิดขวามาตลอดเพราะแชงขึ้นเรื่อยๆ จนมาเจอรถคันนึงขับช้าชิดขวา ด้วยความหวังดีของผมและคนที่ขับเร็วตามๆกันมา ผมจึงเปิดไฟสูงกระพริบสองครั้ง เป็นสัญญาณบอกให้ขับเร็วขึ้น หรือ ไปอยู่เลนช้า
ก็ไม่ไปไหน
ผมเลยกระพรืบต่อ เพราะรถเริ่มตามหลังผมมาแล้ว
พี่แก ขับช้าลงครับ ผมเลยกระพริบอีก คราวนี้ พี่แกจอดเลยครับ และผมก็ต้องจอดตาม เพราะกระชั้นมาก พี่แกเปิดประตูออกมา แล้วพูด (อันนี้อ่านปากนะ) ว่า "กระพริบหา-่อหรอ" ตอนนี้เรายังอยู่เลนขวาสุดอยู่นะครับ ผมจึงต้องถอยรถ และ ออกช้ายเพื่อแชง
ธรรมดาไม่ได้อยากเขียนอะไรแบบนี้นะ แต่วันนี้ผมสุดทนจริงๆ อาจจะเป็นเพราะทีมบอลโลกของพี่แกแพ้ เลยเช็ง เลยไม่ขับตามกฎ ไม่สนใจว่าอยู่เลนแชง จะขับช้า จะทำไม ขนาดว่าผมแชงไปแล้ว แกก็อยู่เลนเดิม ต้องให้คันอื่นเข้าช้าน และ ปาดขวาเข้าเลน
เลนขวาเอาไว้ให้รถเร็วแชง ถ้าคุณขับช้ากว่า ก็เข้าเลนช้ายเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของประกันครับ
อันนี้ยังไม่รวมความในใจอื่นๆนะครับ เช่นเรื่อง ที่เราจอดรถ จอดร้าน จอดรถเข็ม จอดตุ้กๆ จอดแท็กชี่ กันแบบกินเลน โดยไม่สนใจครับ ยิ่งตามตลาดนี่เป็นเหมือนกับมาเฟีย พอผมบีบแตรไล่ ก็ไม่ขยับไม่เลื่อนแถมโกรธอีก ผมเคยถามตำรวจที่เดินไปเดินมาแถวๆนั้นว่า พี่ ตรงนี้มันขึ้นป้ายห้ามจอดตลอดเวลา ทำไมรถแม่ค้า รถตุ้กๆ เต็มไปหมดเลย ไม่มีคำตอบกลับครับ แกก็มองหน้าผมแล้ว เหมือนจะค้อนๆกลับว่า "แล้วจะให้ทำไง" ไม่ก็ "อ้อหรอ"
ผมเคยไปดูตอนที่ตำรวจไปบอกให้แม่ค้าที่ตั้งรถเข็นบนถนน ย้ายไปตั้งบนฟุตบาทที่อนุเสาวรีย์แทน แม่ค้าพ่อค้ารวมตัวกันด่าเลยครับ ว่า กูจะทำมาหากิน กูทำผิดอะไร ค่าปรับกูก็จ่ายแล้ว มาจับพวกกูทำไม มาห้ามพวกกูทำไม กูขายยาหรอ? ผมบอกตรงนี้เลยนะครับ
"การทำมาหากินไม่ใช่ข้ออ้างในการทำผิดกฏหมาย" และ "การจ่ายค่าปรับไม่ใช่ใบอณุญาติทำมาหากิน"
มอไชค์ที่ชอบขับบนฟุตบาท ผมไหว้ละครับ เลิกเถอะ เข้าใจว่าคนไทยถูกสอนมาให้ มักง่าย สุขเอาเผากิน quick and dirty แต่ทางนี้มีไว้เดินครับ ไม่ได้มีไว้ให้พี่ขับสวน ขับหลบไฟแดง กราบงามๆเลยครับ ถนนมีไว้ให้คนเดิน ไม่ได้มีไว้ให้รถมอไชต์ขับ หรือให้รถจอดครับ
นอกจากนี้พวกพี่วินนะครับ ถ้าคนเดินเยอะ ช่วยกรุณาลงไปขับที่ฟุตบาทด้วย แล้ว อย่าบีบแตรไล่คนที่เดิน หรือ บอกว่า "น้องรถมา ไม่เห็นหรอ" เพราะฟุตบาท ชื่อก็บอกอยู่แล้วครับ ว่าไม่ใช่ที่ๆ พี่ๆ จะมาขับรถอยา่งสบายใจ
คนพิการ เมื่อก่อนจะมีคลิปที่คนธรรมดาท่านนึงลองเปลี่ยนตัวเองเป็นคนพิการ เพื่อที่จะลองหาดูว่า คนพิการหายไปไหนจากท้องถนนไทย
ในที่นี้คนพิการคือคนที่ต้องใช้ wheelchair นะครับ
ผลออกมานี่ๆ อย่างที่รู้กันเลยครับ
ท้องถนนของประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่สนับสนุนการมีอยู่ของคนพิการ
หนึ่ง ท้องถนนประเทศไทยไม่มีที่ข้ามสำหรับคนพิการ
สอง ฟุตบาทเมืองไทยมีแต่สิ่งกีดขวาง ร้านค้า เสา ฟุตบาทที่ไม่มีทางลง คนพิการมีทางเลือกเดียว คือ เข็นตัวเองลงไปบนถนน
สาม การขนส่งเมืองไทย นอกจาก รถไฟฟ้าและใต้ดิน ไม่มีที่ให้คนพิการหรือรถเข็น รถเมล์ขึ้นไม่ได้ รถแท้กซี่นี่ไม่รับกันเลย
สี่ คนไทย ไม่ "ใส่ใจ" คนพิการจริงๆ นี่เป็นผลที่เกิดขึ้นจากสามข้อแรก หรือถ้าใส่ใจ คนพิการที่คุณจะเห็น 80% คือ ขอทานครับ
ห้า คนพิการ ไม่มีที่อยู่ในท้องถนนประเทศไทย วันนี้ผมกล้าพูดเลยหลังจากที่ไปอยู่มาหลายๆประเทศ ผมเห็นคนพิการในชีวิตผมแทบทุกวัน
เดี้ยวผมจะมาเขียนต่อ การข้ามถนนแบบไทยๆ การค้าแบบไทยๆตามข้างถนน รถเมล์ดริฟ และอื่นๆ
มารยาทการจราจรกับสันดานคนไทย
ตัวผมเองมีโอกาสได้ไปอยู่หลายๆ ประเทศ เช่นอังกฤษ เยอรมัน ฟินแลน สวีเด็น ฮ่องกง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี สิงค์โปร และ อีกหลายแถบในยุโรบ
ผมบอกวันนี้เลย ว่าประเทศเรา มีมารยาทการใช้ถนนและเส้นทางจราจรที่ "บัดชบ" ที่สุด
วันนี้ก็เพิ่งเกิดเหตุสดๆร้อนๆครับ ผมคับรถกลับบ้านเข้าเส้นกัลปพฤษ์ ขับเร็ว และ ชิดขวามาตลอดเพราะแชงขึ้นเรื่อยๆ จนมาเจอรถคันนึงขับช้าชิดขวา ด้วยความหวังดีของผมและคนที่ขับเร็วตามๆกันมา ผมจึงเปิดไฟสูงกระพริบสองครั้ง เป็นสัญญาณบอกให้ขับเร็วขึ้น หรือ ไปอยู่เลนช้า
ก็ไม่ไปไหน
ผมเลยกระพรืบต่อ เพราะรถเริ่มตามหลังผมมาแล้ว
พี่แก ขับช้าลงครับ ผมเลยกระพริบอีก คราวนี้ พี่แกจอดเลยครับ และผมก็ต้องจอดตาม เพราะกระชั้นมาก พี่แกเปิดประตูออกมา แล้วพูด (อันนี้อ่านปากนะ) ว่า "กระพริบหา-่อหรอ" ตอนนี้เรายังอยู่เลนขวาสุดอยู่นะครับ ผมจึงต้องถอยรถ และ ออกช้ายเพื่อแชง
ธรรมดาไม่ได้อยากเขียนอะไรแบบนี้นะ แต่วันนี้ผมสุดทนจริงๆ อาจจะเป็นเพราะทีมบอลโลกของพี่แกแพ้ เลยเช็ง เลยไม่ขับตามกฎ ไม่สนใจว่าอยู่เลนแชง จะขับช้า จะทำไม ขนาดว่าผมแชงไปแล้ว แกก็อยู่เลนเดิม ต้องให้คันอื่นเข้าช้าน และ ปาดขวาเข้าเลน
เลนขวาเอาไว้ให้รถเร็วแชง ถ้าคุณขับช้ากว่า ก็เข้าเลนช้ายเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของประกันครับ
อันนี้ยังไม่รวมความในใจอื่นๆนะครับ เช่นเรื่อง ที่เราจอดรถ จอดร้าน จอดรถเข็ม จอดตุ้กๆ จอดแท็กชี่ กันแบบกินเลน โดยไม่สนใจครับ ยิ่งตามตลาดนี่เป็นเหมือนกับมาเฟีย พอผมบีบแตรไล่ ก็ไม่ขยับไม่เลื่อนแถมโกรธอีก ผมเคยถามตำรวจที่เดินไปเดินมาแถวๆนั้นว่า พี่ ตรงนี้มันขึ้นป้ายห้ามจอดตลอดเวลา ทำไมรถแม่ค้า รถตุ้กๆ เต็มไปหมดเลย ไม่มีคำตอบกลับครับ แกก็มองหน้าผมแล้ว เหมือนจะค้อนๆกลับว่า "แล้วจะให้ทำไง" ไม่ก็ "อ้อหรอ"
ผมเคยไปดูตอนที่ตำรวจไปบอกให้แม่ค้าที่ตั้งรถเข็นบนถนน ย้ายไปตั้งบนฟุตบาทที่อนุเสาวรีย์แทน แม่ค้าพ่อค้ารวมตัวกันด่าเลยครับ ว่า กูจะทำมาหากิน กูทำผิดอะไร ค่าปรับกูก็จ่ายแล้ว มาจับพวกกูทำไม มาห้ามพวกกูทำไม กูขายยาหรอ? ผมบอกตรงนี้เลยนะครับ
"การทำมาหากินไม่ใช่ข้ออ้างในการทำผิดกฏหมาย" และ "การจ่ายค่าปรับไม่ใช่ใบอณุญาติทำมาหากิน"
มอไชค์ที่ชอบขับบนฟุตบาท ผมไหว้ละครับ เลิกเถอะ เข้าใจว่าคนไทยถูกสอนมาให้ มักง่าย สุขเอาเผากิน quick and dirty แต่ทางนี้มีไว้เดินครับ ไม่ได้มีไว้ให้พี่ขับสวน ขับหลบไฟแดง กราบงามๆเลยครับ ถนนมีไว้ให้คนเดิน ไม่ได้มีไว้ให้รถมอไชต์ขับ หรือให้รถจอดครับ
นอกจากนี้พวกพี่วินนะครับ ถ้าคนเดินเยอะ ช่วยกรุณาลงไปขับที่ฟุตบาทด้วย แล้ว อย่าบีบแตรไล่คนที่เดิน หรือ บอกว่า "น้องรถมา ไม่เห็นหรอ" เพราะฟุตบาท ชื่อก็บอกอยู่แล้วครับ ว่าไม่ใช่ที่ๆ พี่ๆ จะมาขับรถอยา่งสบายใจ
คนพิการ เมื่อก่อนจะมีคลิปที่คนธรรมดาท่านนึงลองเปลี่ยนตัวเองเป็นคนพิการ เพื่อที่จะลองหาดูว่า คนพิการหายไปไหนจากท้องถนนไทย
ในที่นี้คนพิการคือคนที่ต้องใช้ wheelchair นะครับ
ผลออกมานี่ๆ อย่างที่รู้กันเลยครับ
ท้องถนนของประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่สนับสนุนการมีอยู่ของคนพิการ
หนึ่ง ท้องถนนประเทศไทยไม่มีที่ข้ามสำหรับคนพิการ
สอง ฟุตบาทเมืองไทยมีแต่สิ่งกีดขวาง ร้านค้า เสา ฟุตบาทที่ไม่มีทางลง คนพิการมีทางเลือกเดียว คือ เข็นตัวเองลงไปบนถนน
สาม การขนส่งเมืองไทย นอกจาก รถไฟฟ้าและใต้ดิน ไม่มีที่ให้คนพิการหรือรถเข็น รถเมล์ขึ้นไม่ได้ รถแท้กซี่นี่ไม่รับกันเลย
สี่ คนไทย ไม่ "ใส่ใจ" คนพิการจริงๆ นี่เป็นผลที่เกิดขึ้นจากสามข้อแรก หรือถ้าใส่ใจ คนพิการที่คุณจะเห็น 80% คือ ขอทานครับ
ห้า คนพิการ ไม่มีที่อยู่ในท้องถนนประเทศไทย วันนี้ผมกล้าพูดเลยหลังจากที่ไปอยู่มาหลายๆประเทศ ผมเห็นคนพิการในชีวิตผมแทบทุกวัน
เดี้ยวผมจะมาเขียนต่อ การข้ามถนนแบบไทยๆ การค้าแบบไทยๆตามข้างถนน รถเมล์ดริฟ และอื่นๆ