คนเรามักมีข้อยกเว้นให้กับตัวเองเสมอ....

ในทุกๆ สิ่งที่เราชอบ และไม่ชอบ มักจะมีข้อยกเว้นเสมอๆ...

เยาเป็นคนไม่ชอบกินขนมหวานค่ะ ยิ่งขนมไทยหวานๆ อย่าง ทองหยิบ.. ทองหยอด.. ฝอยทอง.. ไม่เคยได้กินสตางค์ของเยาเลยค่ะ

ไม่ใช่แค่ขนมไทยนะ ขนมของชาติไหนๆ ก็เป็นค่ะ ยิ่งขนมที่ไม่เคยลิ้มชิมรสมาก่อน พอได้เห็นหน้าตาแล้ว สิ่งแรกที่จะถามคือ มันหวานมากไหมอ่า....

สำหรับเยา ความหวานในขนมมันเลี่ยน แสบคอมากค่ะ เลยไม่ชอบเอามากๆ.....

แต่...ทุกอย่างมีข้อยกเว้นเสมอๆ

ขอหวานที่มักจะเลี่ยน แสบคอนั้น ไม่รวมไอศกรีม หรือไอติม เข้าไว้ด้วยนะ ซึ่งเยาไม่เคยรู้ตัวเองเลย จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันมานี้

เพื่อน : เฮ้ย!!! เอาขนมนี่ปะ

เยา : ไม่อาวอ่ะ มันหวานเลี่ยน

เพื่อน : แล้วเอาไอติมมะ

เยา : เออ!!! ก็ดีนะ

เพื่อน : แหมๆ !!! ไอติมไม่หวานเลยนะแก...

เยา : ........

เออเนอะ!!!!! ทำไมกะไอติม เราไม่เคยรู้สึกว่ามันหวานเลยอ่า

นอกจากขนมแล้ว น้ำหวานๆ เยาก็ไม่ค่อยชอบนะคะ เวลาสั่งชาหรือกาแฟ มักจะย้ำเสมอ ว่าเอาไม่หวาน...

แต่สำหรับน้ำที่เค้าชงใส่ขวดมาให้แล้ว อย่างน้ำอัดลม ก็เป็นข้อยกเว้นสำหรับเยาคะ เยาก็ไม่เคยรู้สึกเลยว่าน้ำอัดลมมันหวานเลี่ยนแค่ไหน...

สำหรับขนม และ น้ำ เยาไม่ชอบกินหวานค่ะ แต่...สำหรับก๋วยเตี๋ยว ก็เป็นข้อยกเว้นอีกเช่นกัน ต้องปรุงติดหวานเสมอถึงจะถูกปาก (แล้วไม่เลี่ยน แสบคอบ้างอ๋อ???) น่านจิ..

มีเพื่อนเยาอีกคน เค้าบอกว่า สเปคชายหนุ่มของเค้า จะต้องสูง...นำมาก่อนเลย และแล้ว วันหนึ่ง..เค้าก็แอบชี้ชายหนุ่มที่เค้าแอบหลงไหลให้ดูค่ะ...

เอ่อ!!!! แบบว่า ตัวเท่าเยาเลย ซึ่งเป็นความสูงของมาตรฐานหญิงไทย ดูยังไงก็ไม่เกิน 165

เยา : ไหนแกบอกว่าชอบคนสูงๆ ไง????
คนนี้สูงเท่าฉันเลยว่ะ.. มันสูงตรงไหนฟะ??

เพื่อน : ก็..มันสูงกว่าช้านละกัน แก...

เออเนอะ!!! เอากะมันซี้.....

มนุษย์มักมีข้อยกเว้นเสมอ

ปล... แล้วคุณๆ ละ มีข้อยกเว้นอะไรสำหรับตัวเองบ้าง

บางคนอาจจะเจอแล้ว และบางคนอาจจะยังไม่เจอ...

ลองสักเกตุดูนะคะ แล้วเราจะได้เห็นความประหลาดในตัวของเราเองเอง...

https://www.facebook.com/yaovamarn