"Before anyone ever cared where I would play basketball, I was a kid from Northeast Ohio. It’s where I walked. It’s where I ran. It’s where I cried. It’s where I bled. It holds a special place in my heart. People there have seen me grow up. I sometimes feel like I’m their son. Their passion can be overwhelming. But it drives me. I want to give them hope when I can. I want to inspire them when I can. My relationship with Northeast Ohio is bigger than basketball. I didn’t realize that four years ago. I do now."

ก่อนที่จะมีคนมาคอยติดตามว่าผมจะย้ายไปเล่นบาสเก็ตบอลที่ไหน ผมก็เเค่เด็กน้อยจาก Northeast Ohio ที่นั่นเป็นที่ที่ผมเคยหัดเดิน เป็นที่ที่ผมเคยวิ่งเล่น เป็นที่ที่ผมเคยร้องได้ เป็นที่ที่ผมเคยเลือดตกยางออก


มันเป็นที่ที่เเสนพิเศษในใจผม คนที่นั่นเห็นผมตั้งเเต่เด็กจนโต ผมรู้สึกเหมือนเป็นลูกหลานคนเหล่านั้น พวกเขามี passion มากมายจนเเทบจะเกินรับไหว เเต่มันก็ช่วยขับเคลื่อนผมให้สู้


ผมต้องการให้ความหวังกับพวกเขา ผมต้องการสร้างเเรงบันดาลใจในขณะที่ผมยังพอจะทําได้


สําหรับผม Northeast Ohio มันสําคัญยิ่งกว่าบาสเก็ตบอล เมื่อ4ปีที่เเล้ว ผมยังไม่เข้าใจ เเต่ตอนนี้ผม get เเล้วล่ะ