วันนี้มาลงบันทึกประจำวัน 7/757 ลาก่อน โน้ตบุ้ค กล้องทั้งหมด บายยย รายการของทั้งหมดนะครับ
เจอใครขายของพวกนี้บนตลาดกล้องมือสอง ช่วยบอกต่อมาผ่านผมทีนะครับ 085-244-5353
เล่าเหตุการ์ณก่อนเกิดเหตุที่หอ (มพ. ณ รังสิตภิรมย์) ผมเข้ามาหยิบแฟลชกับ 5dmark3 ไปถ่ายงานเดินแฟชั่นที่มหาวิทยาลัย ตอนบ่ายโมงครึ่งห้องยังสภาพปกติ ผมอยู่ชั้นสอง มีหลังคาสามารถปีนได้ และเดือนนี้เป็นเดือนที่ช่างทาสีของสถานที่ที่ผมอยู่ จะใช้สลิงทาสีตึกใหม่ทั้งตึก นี้คือข้อสงสัย ผมล็อคประตูหน้าต่างเรียบร้อย กลับมาถึงห้องอีกที 3ทุ่ม ระเบียงเปิดอ้าซ่า ของหายไปหมดเลย กล้อง เลนส์ โน้ตบุ้ค รวมๆร่วม3แสนบาทครับ ไม่มีร่องรอยการรื้อค้นใดๆ หยิบของไปอย่างเดียวเนียนๆเลยครับ
รหัส s/n ของที่หายอัพเดท(10/5/57)
1.เลนส์ 16-35 2.8L II USM S/N : 04208594
2.เลนส์ 70-200 2.8L IS II USM S/N : 1330000669
3.บอดี้กล้อง D7000 S/N : 8008446
4.เลนส์ 50 1.8D S/N : -
5. เลนส์ 18-105 3.5-5.6 DX S/N : 33483540
6.โน้ตบุ้ค dell xps S/N : -
7. trigger pixelking pro set(ตัวส่ง wireless flash)
8.grip nikon d7000
9.แบทnikon d7000 2 ก้อน
10.ที่ชาร์ตแบท nikon 11.ที่ชาร์ตแบท canon
หลังจากเกิดเหตุ 7/7/57 22.00 สายตรวจมาถึงห้องหลังจากโทรไปแจ้งความ ป้าที่ดูแลหอมาดูด้วย ผมยืนยันกับป้าและตำรวจว่าล็อคทุกอย่างแน่นหนาจริงๆ เหมือน ป้าแกพยายามถามผม ว่าปิดประตู ปิดหน้าต่างรึยัง ผมก็เข้าใจป้านะ "แต่ ณ ตอนนั้น ป้าแกควรจะแคร์ความรู้สึกผมมากกว่าไหม ผมเป็นผู้เสียหายนะ" ผมคิดในใจ สายตรวจบอกให้ผมไปเขียนบันทึกประจำวันที่สน ผมเดินทางไปเขียนบันทึก ตำรวจบอกตอนที่ผมไปเขียนบันทึกว่า จะไปถึงก่อนเที่ยงคืน สืบความคืบหน้าคดี ดูห้องเกิดเหตุ ผมก็รอๆๆ หลังจากนั้น5ทุ่มกว่าๆ ตำรวจส่งแฟ้กซ์มาบอกทางหอ ว่าจะมาพรุ่งนี้เช้าแทน เพื่อนสนิทผมรู้ข่าว จึงเดินทางมาอยู่เป็นเพื่อนผม แล้วผมก็บ่นๆไม่ได้นอนทั้งคืน
วันที่สอง 8/7/57 ช่วงเช้า โทรหาเจ้าของคดี เจ้าของคดีบอกให้ลองโทรไปที่สายสืบ โทรไปสายตรงสน. ติดต่อผ่านสายสืบ 60กว่าสาย ไม่มีคนรับ เวลาผ่านไป ผมก็รอๆๆ ประมาณบ่ายครึ่งบ่ายสองกองพิสูจน์หลักฐานโทรมาบอกจะมาพิสูจน์หลักฐาน บ่ายสามตำรวจเข้ามาพิสูจน์หลักฐาน นำลายนิ้วมือไปเทียบ กับช่างทาสี และเงียบไป
ผมแวะไปตัดผมที่ร้านตัดผมล่างหอแล้วปรับทุกข์ ให้ช่างประจำฟัง แกบอกว่าห้องสามารถงัดห้องได้ไม่ยาก แฟนพี่เคยทำตอนลืมการ์ดไว้ในห้อง ผมเลยไปบอกป้าที่ดูแลหอว่า "ป้าครับ หอเรามันงัดได้น้า ผมถามคนรู้จักมา เค้าบอกไม่ยากเลย" (ผมหวังจะให้แกเปลี่ยนระบบความปลอดภัยของที่หอบ้าง เพราะผมเสียหายไป ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก) ป้าแกพูดกลับมาว่า "ถ้าคนทำไม่เป็นมันก็ทำไม่ได้หรอก แล้วน้องปลดล็อคได้ไหมละ" ผมก็นึกในใจ "ป้าจะพูดสวนผมทำไมผมแค่หวังดี" แล้วก็บ่นๆกับเพื่อนสนิทคนเดิม ที่มาอยู่ด้วย แล้วนอนหลับไป
วันที่ 3 9/7/57 ผมจึงนั่งคิดเรื่องที่คุยกับป้าอยู่ทั้งวัน เช้ามาลองปลดล็อคระเบียงห้องดูกับเพื่อนที่อยู่ห้องด้วยกัน ให้เพื่อนล็อคห้อง ผมไปอยู่ด้านน้อง กับลวดที่เกี่ยวผ้าม่านอันเดียว ปรากฎว่าแค่5นาทีเท่านั้น ครั้งแรกในชีวิต ลองปลดล็อคระเบียงหอ หลุดแบบแทบจะไร้ร่องรอยการงัด ด้วย ลวดเกี่ยวผ้าม่านหอ ที่ติดกับหน้าต่างเลย ครั้งที่สองผมลองให้เพื่อนถ่ายคลิปไว้ 3นาทีเท่านั้นหลุดเลย ไว้จะมาโพสให้ดูนะครับ
ตอนนี้บ่าย2กว่า มีตำรวจมาเดินสำรวจสถานที่เกิดเหตุอีกนิดหน่อย ตามสภาพ บ่าย4กว่าๆตำรวจ ให้ไปพิมพ์รอยนิ้วมือ เช็คดูว่าเป็นของเราเองรึปล่าวแถวๆระเบียง ผมโทรคุยกับพ่อ พ่อคุยกับป้าดูแลหอเรื่องเปลี่ยนห้อง ผมได้ย้ายไปชั้น 4 ชั่วคราว ผมบอกป้าที่ดูแลหอว่า ผมทำใจไม่ได้ ห้องเดิม มุมเดิม ของที่เคยวางอยู่มันนึกตลอดเลยว่าฝันไปรึปล่าว ของที่รักที่สุด กล้องตัวแรกในชีวิต.. โจรมันเคยปีนเคยงัด เข้าได้ครั้งแรก ครั้งที่ต่อไปก็คงไม่ยากแล้ว ป้าแกก็เข้าใจแต่ก็เท่านั้น ผมก็เข้าใจป้าแกว่าแกไม่ใช่เจ้าของหอใหญ่โต ผมจะไปเรียกร้องอะไรจากแกไม่ได้ ผมอยากคุยกับเจ้าของหอนี้มาก ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นแบบนี้ จะมีใครออกมาแสดงความรับผิดชอบใดๆ จากทางหอไหม? หรือจากบริษัทยามไหม?
ความจริงเรื่องเงินผมไม่ได้ซีเรียสเลย แต่งานผม รูปภาพที่ถ่ายไว้ทั้งหมด มันต้องหยุดและหายไปหมดเลย ผมทำงานต่อไม่ได้เลย แค่ผมอยากรู้ว่าจะมีใครออกมารับผิดชอบไหม เพราะผมรู้สึกว่าความปลอดภัยของหอต่ำมาก ห้องชั้นสองเดินถึงกันได้ทุกห้อง อีกอย่างคนธรรมดาอย่างผมยังแงะๆ แปปเดียว ล็อคระเบียงหลุด แล้วผมจะมารายงานความคืบหน้าต่อ ใครพอมีความรู้ว่าเกิดคดีแบบนี้ ใครจะรับผิดชอบให้เราได้ หรือต้องทำใจ ก็ช่วยให้ความเห็นด้วยนะครับ ปล.เพิ่งผ่านวันเกิดมาสองวันก็ แฮปปี้เบิดเดย์เลย T_T เครื่องมือทำงานหากินเลย คุณเอาไปคุณไม่มีอะไรจะกินผมเข้าใจ แล้วผม จะทำมาหากินยังไงหล่ะ เห้อออ D7000 มันเป็นกล้องตัวแรกในชีวิต ที่ทำให้ผมรักการถ่ายภาพได้ถึงทุกวันนี้ แถมมันยังช่วยผมหาเงิน จนเกินค่าตัวของมันแล้ว โน้ตบุ้คก็เหมือน portfolio ของผม งานทั้งหมดที่สะสมมา ไปหมดเลย ...
กล้องหาย! โน้ตบุ้คหาย! ห้องล็อคหน้าต่างปิดล็อคสนิท???!!
เจอใครขายของพวกนี้บนตลาดกล้องมือสอง ช่วยบอกต่อมาผ่านผมทีนะครับ 085-244-5353
เล่าเหตุการ์ณก่อนเกิดเหตุที่หอ (มพ. ณ รังสิตภิรมย์) ผมเข้ามาหยิบแฟลชกับ 5dmark3 ไปถ่ายงานเดินแฟชั่นที่มหาวิทยาลัย ตอนบ่ายโมงครึ่งห้องยังสภาพปกติ ผมอยู่ชั้นสอง มีหลังคาสามารถปีนได้ และเดือนนี้เป็นเดือนที่ช่างทาสีของสถานที่ที่ผมอยู่ จะใช้สลิงทาสีตึกใหม่ทั้งตึก นี้คือข้อสงสัย ผมล็อคประตูหน้าต่างเรียบร้อย กลับมาถึงห้องอีกที 3ทุ่ม ระเบียงเปิดอ้าซ่า ของหายไปหมดเลย กล้อง เลนส์ โน้ตบุ้ค รวมๆร่วม3แสนบาทครับ ไม่มีร่องรอยการรื้อค้นใดๆ หยิบของไปอย่างเดียวเนียนๆเลยครับ
รหัส s/n ของที่หายอัพเดท(10/5/57)
1.เลนส์ 16-35 2.8L II USM S/N : 04208594
2.เลนส์ 70-200 2.8L IS II USM S/N : 1330000669
3.บอดี้กล้อง D7000 S/N : 8008446
4.เลนส์ 50 1.8D S/N : -
5. เลนส์ 18-105 3.5-5.6 DX S/N : 33483540
6.โน้ตบุ้ค dell xps S/N : -
7. trigger pixelking pro set(ตัวส่ง wireless flash)
8.grip nikon d7000
9.แบทnikon d7000 2 ก้อน
10.ที่ชาร์ตแบท nikon 11.ที่ชาร์ตแบท canon
หลังจากเกิดเหตุ 7/7/57 22.00 สายตรวจมาถึงห้องหลังจากโทรไปแจ้งความ ป้าที่ดูแลหอมาดูด้วย ผมยืนยันกับป้าและตำรวจว่าล็อคทุกอย่างแน่นหนาจริงๆ เหมือน ป้าแกพยายามถามผม ว่าปิดประตู ปิดหน้าต่างรึยัง ผมก็เข้าใจป้านะ "แต่ ณ ตอนนั้น ป้าแกควรจะแคร์ความรู้สึกผมมากกว่าไหม ผมเป็นผู้เสียหายนะ" ผมคิดในใจ สายตรวจบอกให้ผมไปเขียนบันทึกประจำวันที่สน ผมเดินทางไปเขียนบันทึก ตำรวจบอกตอนที่ผมไปเขียนบันทึกว่า จะไปถึงก่อนเที่ยงคืน สืบความคืบหน้าคดี ดูห้องเกิดเหตุ ผมก็รอๆๆ หลังจากนั้น5ทุ่มกว่าๆ ตำรวจส่งแฟ้กซ์มาบอกทางหอ ว่าจะมาพรุ่งนี้เช้าแทน เพื่อนสนิทผมรู้ข่าว จึงเดินทางมาอยู่เป็นเพื่อนผม แล้วผมก็บ่นๆไม่ได้นอนทั้งคืน
วันที่สอง 8/7/57 ช่วงเช้า โทรหาเจ้าของคดี เจ้าของคดีบอกให้ลองโทรไปที่สายสืบ โทรไปสายตรงสน. ติดต่อผ่านสายสืบ 60กว่าสาย ไม่มีคนรับ เวลาผ่านไป ผมก็รอๆๆ ประมาณบ่ายครึ่งบ่ายสองกองพิสูจน์หลักฐานโทรมาบอกจะมาพิสูจน์หลักฐาน บ่ายสามตำรวจเข้ามาพิสูจน์หลักฐาน นำลายนิ้วมือไปเทียบ กับช่างทาสี และเงียบไป
ผมแวะไปตัดผมที่ร้านตัดผมล่างหอแล้วปรับทุกข์ ให้ช่างประจำฟัง แกบอกว่าห้องสามารถงัดห้องได้ไม่ยาก แฟนพี่เคยทำตอนลืมการ์ดไว้ในห้อง ผมเลยไปบอกป้าที่ดูแลหอว่า "ป้าครับ หอเรามันงัดได้น้า ผมถามคนรู้จักมา เค้าบอกไม่ยากเลย" (ผมหวังจะให้แกเปลี่ยนระบบความปลอดภัยของที่หอบ้าง เพราะผมเสียหายไป ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก) ป้าแกพูดกลับมาว่า "ถ้าคนทำไม่เป็นมันก็ทำไม่ได้หรอก แล้วน้องปลดล็อคได้ไหมละ" ผมก็นึกในใจ "ป้าจะพูดสวนผมทำไมผมแค่หวังดี" แล้วก็บ่นๆกับเพื่อนสนิทคนเดิม ที่มาอยู่ด้วย แล้วนอนหลับไป
วันที่ 3 9/7/57 ผมจึงนั่งคิดเรื่องที่คุยกับป้าอยู่ทั้งวัน เช้ามาลองปลดล็อคระเบียงห้องดูกับเพื่อนที่อยู่ห้องด้วยกัน ให้เพื่อนล็อคห้อง ผมไปอยู่ด้านน้อง กับลวดที่เกี่ยวผ้าม่านอันเดียว ปรากฎว่าแค่5นาทีเท่านั้น ครั้งแรกในชีวิต ลองปลดล็อคระเบียงหอ หลุดแบบแทบจะไร้ร่องรอยการงัด ด้วย ลวดเกี่ยวผ้าม่านหอ ที่ติดกับหน้าต่างเลย ครั้งที่สองผมลองให้เพื่อนถ่ายคลิปไว้ 3นาทีเท่านั้นหลุดเลย ไว้จะมาโพสให้ดูนะครับ
ตอนนี้บ่าย2กว่า มีตำรวจมาเดินสำรวจสถานที่เกิดเหตุอีกนิดหน่อย ตามสภาพ บ่าย4กว่าๆตำรวจ ให้ไปพิมพ์รอยนิ้วมือ เช็คดูว่าเป็นของเราเองรึปล่าวแถวๆระเบียง ผมโทรคุยกับพ่อ พ่อคุยกับป้าดูแลหอเรื่องเปลี่ยนห้อง ผมได้ย้ายไปชั้น 4 ชั่วคราว ผมบอกป้าที่ดูแลหอว่า ผมทำใจไม่ได้ ห้องเดิม มุมเดิม ของที่เคยวางอยู่มันนึกตลอดเลยว่าฝันไปรึปล่าว ของที่รักที่สุด กล้องตัวแรกในชีวิต.. โจรมันเคยปีนเคยงัด เข้าได้ครั้งแรก ครั้งที่ต่อไปก็คงไม่ยากแล้ว ป้าแกก็เข้าใจแต่ก็เท่านั้น ผมก็เข้าใจป้าแกว่าแกไม่ใช่เจ้าของหอใหญ่โต ผมจะไปเรียกร้องอะไรจากแกไม่ได้ ผมอยากคุยกับเจ้าของหอนี้มาก ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นแบบนี้ จะมีใครออกมาแสดงความรับผิดชอบใดๆ จากทางหอไหม? หรือจากบริษัทยามไหม?
ความจริงเรื่องเงินผมไม่ได้ซีเรียสเลย แต่งานผม รูปภาพที่ถ่ายไว้ทั้งหมด มันต้องหยุดและหายไปหมดเลย ผมทำงานต่อไม่ได้เลย แค่ผมอยากรู้ว่าจะมีใครออกมารับผิดชอบไหม เพราะผมรู้สึกว่าความปลอดภัยของหอต่ำมาก ห้องชั้นสองเดินถึงกันได้ทุกห้อง อีกอย่างคนธรรมดาอย่างผมยังแงะๆ แปปเดียว ล็อคระเบียงหลุด แล้วผมจะมารายงานความคืบหน้าต่อ ใครพอมีความรู้ว่าเกิดคดีแบบนี้ ใครจะรับผิดชอบให้เราได้ หรือต้องทำใจ ก็ช่วยให้ความเห็นด้วยนะครับ ปล.เพิ่งผ่านวันเกิดมาสองวันก็ แฮปปี้เบิดเดย์เลย T_T เครื่องมือทำงานหากินเลย คุณเอาไปคุณไม่มีอะไรจะกินผมเข้าใจ แล้วผม จะทำมาหากินยังไงหล่ะ เห้อออ D7000 มันเป็นกล้องตัวแรกในชีวิต ที่ทำให้ผมรักการถ่ายภาพได้ถึงทุกวันนี้ แถมมันยังช่วยผมหาเงิน จนเกินค่าตัวของมันแล้ว โน้ตบุ้คก็เหมือน portfolio ของผม งานทั้งหมดที่สะสมมา ไปหมดเลย ...