ภาษาอังกฤษถือเป็นภาษาสากลที่มีคนบนโลกนี้ใช้เพื่อการติดต่อสื่อสาร
แต่ถ้าไม่นับเรื่องคำพูดหรือประโยคสนทนาต่างๆ ดนตรีต่างหากที่เป็นภาษาสากล
สามารถทลายกำแพงทางภาษา หรือทลายกำแพงทางด้านสังคม
หรือวัฒนธรรมที่แต่ละประเทศต่างมีความแตกต่างกันไปได้อย่างหมดจด

    แม้ว่าคนฟังอาจจะฟังภาษาที่นักร้องใช้ไม่ออก แต่สามารถกระโดดโลดเต้นไปกับจังหวะอันหนักหน่วงของเพลงร็อก
ปล่อยตัวปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับดนตรีชิลล์ๆ อย่างบอสซ่าโนว่า หรือเพลงป๊อป
แดนซ์จนขาแทบหลุดกับเพลงเต้นรำสุดเก๋อย่างเพลงอิเล็กทรอนิกส์
    
และถึงแม้ว่าสไตล์การทำเพลงของแต่ละชนชาติจะมีความแตกต่างกัน (อย่างชัดเจน)
แต่ไม่ได้หมายความว่าศิลปินหรือคนเล่นดนตรีจะไม่สามารถนำสไตล์เพลงของแต่ละชนชาติมาใส่ไว้ในเพลงตัวเอง

    อย่างศิลปินประเทศญี่ปุ่น ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการนำดนตรีตะวันตกเข้ามาผสมผสานกับสไตล์ของตัวเองได้อย่างกลมกลืน
แถมเพลงที่ทำออกมาก็เรียกได้ว่าไพเราะและเท่มากๆ
    
และในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ศิลปินเพลงตะวันตกนิยมที่จะนำความเป็นตะวันออกเข้าไปใส่ในเพลงตัวเอง
Phoenix เป็นหนึ่งในศิลปินนั้น

------------------------------------------------------------------------------------------------------
    
Phoenix เป็นวงดนตรีจากประเทศฝรั่งเศส
ประกอบด้วยสมาชิกคือ Thomas Mars, Deck d'Arcy, Christian Mazzalai และ Laurent Brancowitz

    ก่อนหน้า Bankrupt! (2013) พวกเขามีสตูดิโออัลบั้มมาแล้ว 4 อัลบั้ม
ได้แก่ United (2000), Alphabetical (2004), It's Never Been Like That (2006) และ Wolfgang Amadeus Phoenix (2009)   

------------------------------------------------------------------------------------------------------
    มาฟังกันเลยดีกว่า

Entertainment
เป็นทั้งเพลงเปิดอัลบั้มและเป็นซิงเกิลเปิดตัว แค่ท่อนอินโทรก็แสดงถึงความเป็นตะวันออกอย่างชัดเจน
เสียงซินธ์ของพวกเขาทำให้นึกถึงเพลงจีน และไม่ใช่แค่ตัวเพลงเท่านั้น
แต่เอ็มวีเพลงนี้ยังเน้นความเป็นจีนอย่างชัดเจน เป็นซิงเกิลที่ดีครับ

The Real Thing
ลดจังหวะลงเหมือนพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งที่เพลงก่อนหน้าแทบจะเต้นแร้งเต้นกาอยู่แล้ว
แต่พอเป็นเพลงที่ 2 พวกเขาลดจังหวะลงเหลือแค่จังหวะปานกลาง ลดความเป็นตะวันออกที่ใส่เข้ามาในซินธ์
ให้เหลือเพียงกลิ่นอายจางๆ ประหนึ่งกลิ่นกำยานที่ลอยเบาๆ ในมวลอากาศ

S.O.S. in Bel Air
จากเพลงที่แล้วที่มีกลิ่นตะวันออกจางๆ มาถึงเพลงที่ 3 พวกเขาเลือกที่จะตัดความเป็นตะวันออกทิ้ง เ
หลือแต่ความมันแบบตะวันตก เข้มข้นและจัดจ้านด้วยเสียงซินธ์ที่อัดเข้ามาในทุกอณูของดนตรี

Trying to Be Cool
ซิงเกิลที่ 2 ต่อจาก Entertainment กลับมาใส่ซาวนด์ตะวันออกเข้ามาอีกครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นเปอร์คัสชั่น หรือเครื่องเป่า เท่มากๆ ครับ เข้าใจคิดในการผสมผสานตะวันตกและตะวันออกได้อย่างดี
ดนตรีละเอียดตั้งแต่โน้ตตัวแรกจนถึงตัวสุดท้ายเลยทีเดียว

Bankrupt!
มีแค่ดนตรี ไม่มีเนื้อร้อง แต่เท่สุดๆ แม้ความยาวของเพลงจะยาวไปสักหน่อย แต่รับรองได้ว่าไม่น่าเบื่อ
แถมตื่นเต้นทุกครั้งที่พวกเขาเปลี่ยนรายละเอียดดนตรี (เปลี่ยนบ่อยมาก) นับว่ากล้าหาญที่นำเพลงนี้เข้ามาบรรจุในอัลบั้ม

Don't
อย่าครับ อย่าพลาดเพลงนี้เป็นอันขาด แม้ว่าจะไม่ได้มีสีสันหรือเทคนิคจัดจ้านแบบเพลงอื่นๆ
แต่ผมกลับชอบเพลงนี้เป็นพิเศษ คงเป็นเพราะจังหวะการร้องที่คล้ายคลึงกับอัลบั้มเก่าๆ
ที่ผมเคยติดใจมาแล้ว ทำให้รู้สึกเหมือนกลับไปเจอเพื่อนเก่า (ต้องเข้าใจครับว่าแก่แล้ว เลยชอบโหยหาอดีต)

Bourgeois
เนิบช้า เพลินๆ ชิลล์ๆ กันบ้างครับ ทั้งอัลบั้มจะให้มีแต่เพลงเร็วก็แปลก
แต่ความช้านี่ละครับที่ทำให้เราสามารถได้ยินทุกโน้ต ทุกเสียงเครื่องดนตรีอย่างชัดเจน
สามารถปล่อยใจให้ล่องลอยและพลิ้วไหวไปกับเพลงได้อย่างเต็มที่
ดุจดั่งเดินในสวนดอกไม้และค่อยดมดอกไม้ทีละดอก

Oblique City
ปิดอัลบั้มกับจังหวะคึกคักซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาถนัดและเชี่ยวชาญ
ถือว่าเป็นเพลงปิดอัลบั้มที่ไม่ด้อยค่าไปกว่าเพลงเปิดอัลบั้ม เผลอๆ ผมชอบมากกว่าด้วยซ้ำไป เ
พราะจังหวะและรายละเอียดของดนตรีสวยมากๆ
ถ้าลองฟังดีๆ จะได้ยินว่าพวกเขาแอบใส่ความเป็นตะวันออกลงไปในจังหวะกลอง
นอกเหนือจากเสียงซินธ์ที่จงใจให้เรารู้ว่าเป็นตะวันออกแล้ว

------------------------------------------------------------------------------------

    โดยภาพรวมแล้วพวกเขายังรักษามาตรฐานไว้ได้อย่างดี
ไม่สิ! ต้องบอกว่าพวกเขาทำได้เหนือกว่ามาตรฐานจากอัลบั้มก่อนๆ
และเหนือกว่าสิ่งที่ผมคาดหวังไว้เสียอีก
นอกจากนี้ ยังสามารถนำความเป็นตะวันออกเข้ามาผสมผสานกับสไตล์ดนตรีที่ตัวเองถนัด
ได้อย่างลงตัว ไม่มากเกินและไม่น้อยเกิน

------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะครับ

เอ้อ อัลบั้มนี้ออกวางขายเมื่อปีที่แล้วนะครับ

น่าจะพอหาซื้อได้อยู่