...สวัสดีบรรยากาสตอนเช้าเช้า
ความเงียบที่เหมือนเหงาของวันนี้
เต็มเปี่ยมไปด้วยมวลอากาศดี
ออกซิเจนล้นปรี่ที่ท้องนา
...ตื่นมาจับจักรยานคันเก่าเก่า
แล้วสองเราก็เริ่มปั่นกันช้าช้า
ออกจากบ้านสู่ถนนเรื่อยเรื่อยมา
นับได้สองกิโลกว่าระยะทาง
...ระหว่างนั้นได้ยินเสียงนกร้อง
เลยจับจ้องหามองที่บ้านร้าง
เห็นสีบ้านเก่าเหลือดูเจือจาง
ช่างอ้างว้างเวงวังดั่งทุกข์ตรม
...เจ้านกน้อยเคลื่อนปีกหลีกหลังคา
ทยานสู่ท้องฟ้าน่าสุขสม
บินก้มก้มเงยเงยเพื่อเชยชม
สูดดอมดมธรรมชาติท้องนภา
...มองซ้ายขวานั้นเป็นทุ่งนารอบ
ปั่นเสือหมอบสายทางกลางซ้ายขวา
อากาศสวยบริสุทธิ์สุดสายตา
ช่างงดงามเกินกว่าจะบรรยาย
...สุขที่ใจสุขที่ตัวสุขที่ตน
สุขเหลือล้นเล่าสุขตนสู่มิตรสหาย
สุขที่บ้านสุขที่ได้พักผ่อนคลาย
สุขที่กายสุขที่นี่ "บุรีรัมย์"