แถวบ้านมีผัวเมียคู่นึง ชอบวางยาหมา, แมว .. รวม ๆ กันคงหลายสิบตัวแล้ว .. เป็นหมาจร แมวจร และมีเจ้าของนะครับ
บางตัวตายบนแขนผมก็มีเพราะช่วยไม่ทัน .. แรก ๆ วางในบ้าน .. หลัง ๆ เริ่มมาวางนอกบ้านด้วย
ปกติผมจะปล่อยแมว(ที่ผมเลี้ยง)ออกไปเดินเล่นตอน 22.00 - ของทุกคืน ซักพักมันหิวก็จะกลับมาหาไรกิน ก็เอาเข้าบ้านตอนนั้น ..
แต่ คืนนึงมันไม่กลับมาทั้งคู่ .. กลับมาตอนเช้าขากระเผกเพราะถูกตีที่ขาทั้งคู่ นอนซม ผมพาไปหาหมอ .. ไม่ถึงกับขาหัก
เข้าใจว่ามันคงขังไว้ทั้งคืน แล้วตีเพื่อให้แมวเข็ด ... หลังจากนั้นผมเลี้ยงปิดทั้งคู่ ให้วิ่งเล่นอยู่แต่ในบ้านตลอด ..
แต่ก็มีแมวจรแวะเข้ามา ผมก็หาไรให้กินตลอด(ให้กินในบ้าน) มีอยู่ตัวนึงมันป่วยตาแฉะ และเป็นแผลที่หลังเลือดออก
กะว่าเช้าจะพาไปหาหมอ และจะเลี้ยงไว้ในบ้านเลย ..
แต่เดินหายังไงก็ไม่เจอ .. สุดท้ายแม่บ้านไปเจอในถังขยะหน้าบ้านผัวเมียนั่น .. สภาพตัวแข็ง น้ำลายยืด .. ผมโมโหมาก
ท้าผัวมันต่อยหน้าบ้าน(ผมรู้ว่าการแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงมันสิ้นคิด แต่ตอนนั้นเก็บอารมณ์ไม่ไหวจริง ๆ )มันเงียบ
หลังจากนั้นก็กลายเป็นคนเกลียดขี้หน้ากันไปเลย ... และก็ยังคงมีแมวและหมาจรผ่านมา และหายไปอยู่เรื่อย ๆ ..
ทุกครั้งที่พวกมันตัวไหนหายไปผมก็เศร้าใจ .. แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะรับพวกมันไว้ได้ทั้งหมด
ถ้าไม่นับเรื่องหมา, แมว ทั้งผัวทั้งเมียก็ดูเป็นคนดีนะครับ .. บ้านรวย เป็นคนมีเงิน มีพื้นฐานทางครอบครัวที่ดีในระดับนึง ..
เมียเป็นมะเร็ง ไม่รู้ระยะไหน ทำคีโมและใส่วิคอยู่ตลอด .. เมื่อก่อนทั้งคู่ทำงานสถาบันการเงินแห่งนึง แล้วถูก "เชิญออก"
(ด้วยเหตุผลอะไรผมก็ไม่ทราบ)
แต่ก็มีพฤติกรรมแปลก ๆ ที่ผมไม่เข้าใจ เช่น เด็ก ๆ แถวบ้านเตะบอลเล่นกัน บอลหลุดเข้าไปในบ้านมันเอามีดเฉาะแล้วโยนออกมา ..
ลูกแบตลอยข้ามไป มันถอนขนแล้วขว้างออกมา .. หมาจรเดินผ่านหน้าบ้านมันเอาหินเขี้ยงใส่ ก็ไม่รู้เป็นโรคจิตกันหรืออย่างไร
ผมไม่แปลกใจเลยทำไมมันอยู่ด้วยกันได้
ผมรู้ว่าคนเรานั้น มองโลกไม่เหมือนกัน .. ผมมองว่าแมวหรือหมาเหล่านี้ มันก็แค่ดิ้นรนเพื่อมีชีวิตรอดไปวัน ๆ ..
แต่ผัวเมียคู่นั้นมองว่ามันสร้างความรำคาญให้จึงต้อง "ฆ่า" ... การแก้ปัญหาด้วยการ "ฆ่า" ยังไงมันก็ไม่ใช่
คุณเคยเจอปัญหาคล้าย ๆ ผมมั้ยครับ .. คุณทำอย่างไร
คนที่ชอบวางยาหมา,แมวบ่อย ๆ ถือว่าเป็นโรคจิตอ่อน ๆ มั้ยครับ
บางตัวตายบนแขนผมก็มีเพราะช่วยไม่ทัน .. แรก ๆ วางในบ้าน .. หลัง ๆ เริ่มมาวางนอกบ้านด้วย
ปกติผมจะปล่อยแมว(ที่ผมเลี้ยง)ออกไปเดินเล่นตอน 22.00 - ของทุกคืน ซักพักมันหิวก็จะกลับมาหาไรกิน ก็เอาเข้าบ้านตอนนั้น ..
แต่ คืนนึงมันไม่กลับมาทั้งคู่ .. กลับมาตอนเช้าขากระเผกเพราะถูกตีที่ขาทั้งคู่ นอนซม ผมพาไปหาหมอ .. ไม่ถึงกับขาหัก
เข้าใจว่ามันคงขังไว้ทั้งคืน แล้วตีเพื่อให้แมวเข็ด ... หลังจากนั้นผมเลี้ยงปิดทั้งคู่ ให้วิ่งเล่นอยู่แต่ในบ้านตลอด ..
แต่ก็มีแมวจรแวะเข้ามา ผมก็หาไรให้กินตลอด(ให้กินในบ้าน) มีอยู่ตัวนึงมันป่วยตาแฉะ และเป็นแผลที่หลังเลือดออก
กะว่าเช้าจะพาไปหาหมอ และจะเลี้ยงไว้ในบ้านเลย ..
แต่เดินหายังไงก็ไม่เจอ .. สุดท้ายแม่บ้านไปเจอในถังขยะหน้าบ้านผัวเมียนั่น .. สภาพตัวแข็ง น้ำลายยืด .. ผมโมโหมาก
ท้าผัวมันต่อยหน้าบ้าน(ผมรู้ว่าการแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงมันสิ้นคิด แต่ตอนนั้นเก็บอารมณ์ไม่ไหวจริง ๆ )มันเงียบ
หลังจากนั้นก็กลายเป็นคนเกลียดขี้หน้ากันไปเลย ... และก็ยังคงมีแมวและหมาจรผ่านมา และหายไปอยู่เรื่อย ๆ ..
ทุกครั้งที่พวกมันตัวไหนหายไปผมก็เศร้าใจ .. แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะรับพวกมันไว้ได้ทั้งหมด
ถ้าไม่นับเรื่องหมา, แมว ทั้งผัวทั้งเมียก็ดูเป็นคนดีนะครับ .. บ้านรวย เป็นคนมีเงิน มีพื้นฐานทางครอบครัวที่ดีในระดับนึง ..
เมียเป็นมะเร็ง ไม่รู้ระยะไหน ทำคีโมและใส่วิคอยู่ตลอด .. เมื่อก่อนทั้งคู่ทำงานสถาบันการเงินแห่งนึง แล้วถูก "เชิญออก"
(ด้วยเหตุผลอะไรผมก็ไม่ทราบ)
แต่ก็มีพฤติกรรมแปลก ๆ ที่ผมไม่เข้าใจ เช่น เด็ก ๆ แถวบ้านเตะบอลเล่นกัน บอลหลุดเข้าไปในบ้านมันเอามีดเฉาะแล้วโยนออกมา ..
ลูกแบตลอยข้ามไป มันถอนขนแล้วขว้างออกมา .. หมาจรเดินผ่านหน้าบ้านมันเอาหินเขี้ยงใส่ ก็ไม่รู้เป็นโรคจิตกันหรืออย่างไร
ผมไม่แปลกใจเลยทำไมมันอยู่ด้วยกันได้
ผมรู้ว่าคนเรานั้น มองโลกไม่เหมือนกัน .. ผมมองว่าแมวหรือหมาเหล่านี้ มันก็แค่ดิ้นรนเพื่อมีชีวิตรอดไปวัน ๆ ..
แต่ผัวเมียคู่นั้นมองว่ามันสร้างความรำคาญให้จึงต้อง "ฆ่า" ... การแก้ปัญหาด้วยการ "ฆ่า" ยังไงมันก็ไม่ใช่
คุณเคยเจอปัญหาคล้าย ๆ ผมมั้ยครับ .. คุณทำอย่างไร