แยกกรณีกันก่อนนะครับ  ไอ้ข่มขืนแล้วฆ่านั้น  โทษมันถึงประหารชีวิตอยู่แล้ว
ผมจะพูดเรื่องข่มขืน  ที่มีผู้กระทำผิดคนเดียว  และไม่มีอาวุธร่วมด้วย


คือผมมองว่าการข่มขืนแล้วมีโทษหนักถึงประหารชีวิตนั้น  รุนแรงเกินไป
โอเคๆ  ผมยอมรับว่า  เรื่องคดีข่มขืน  ไม่มีใครอยากให้เกิด(เว้นแต่ผู้กระทำผิดกระมั้ง)
และความรู้สึกลึกๆของผม  ผู้กระทำผิดสมควรที่จะตาย

แต่  การที่เราเอาความรู้สึกของเรา  มาเป็นที่ตั้งในการกำหนดกฏหมาย  ผมเกรงว่าจะตามมาด้วยปัญหา

ผมจะยกตัวอย่างเหตุการณ์สมมติ  ที่ผมคิดขึ้นมาเอง(อาจจะมีจุดบกพร่อง  หรือผมเข้าใจผิด  ช่วยชี้แนะด้วย)
ผมตามจีบหญิงคนหนึ่ง  ถึงขั้นเรียกว่าเป็นแฟนแล้ว  แต่ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส
ผมได้หลับนอนกับผู้หญิงคนนั้น  โดยที่เขาสมยอม
เสร็จกิจแล้วเขาขอกลับบ้าน  โอเคๆ  กลับก็กลับ  ไม่ว่า
แต่เขาไปแจ้งตำรวจว่าถูกผมข่มขืน(ซึ่งเขาอาจจะฉีกเสื้อผ้าร่วมด้วย)
แค่นี้ผมว่าผมดิ้นไม่หลุดแล้ว  ถูกตัดสินประหารชีวิตแน่นอน

หลายๆคนบอกว่า  กฏหมายเรื่องคดีข่มขืนมันเบาไปๆ  โอเคๆ  ถ้าเบาก็เบา
แต่ผมว่าไม่ควรถึงติดคุกตลอดชีวิต  บางทีเราควรลงโทษด้วยวิธีใหม่ๆ  เช่นบางประเทศมีการฉีดยาให้อัณฑะฝ่อ

อ่าๆ  โอเคๆ  กรณีข่มขืนบุคคลที่อายุไม่ถึง18ปี  แล้วโทษถึงประหาร  อันนี้ผมยอมรับได้


หลายคนบอกว่า  ถ้าคนรู้จักของผม  โดดข่มขืน  ผมจะยังพูดแบบนี้มั้ย  
ขอตอบว่า  ไม่แน่ใจ  แต่ที่แน่ๆ  ผมอยากฆ่ามันแน่นอน  
แต่มองกลางๆ  ผมว่าโทษถึงประหารชีวิตมันรุนแรงไป


ปล.เชิญด่าได้ตามสบาย  ผมจะพยายามกลับมาอ่านนะครับ  แต่ขอไม่ตอบบางคอมเม้นท์
ปล2.เพิ่มข้อความเรื่องบุคคลอายุไม่ถึง18ปี