ในฐานะที่เคยเป็น ลูกราชทัณฑ์ มาก่อน เคยอยู่ในคุกใหญ่ เคยคลุกคลีกับนักโทษ  พอได้คุยกัน ทำให้รู้เลยว่าพอเปลี่ยนโทษ จากการยิงเป้า มาเป็น ฉีดยา ทำให้คนเหล่านั้นส่วนหนึ่งรุ้สึกกลัวการประหารน้อยลง  
เคยมีนักโทษ โทษประหาร (แต่จริงๆตลอดชีวิตแหละ) บอกว่า นึกถึงบรรยา่กาศ ตอนเดินไปเข้าหลักและมีปืนจ่อ ทำใจไม่ได้จริงๆ แต่ปัจจุบันไปนอนและก็มีคนฉีดยา แบบหลับไปเลย  ความน่ากลัวต่างกันเยอะ

และปัจจุบัน ก่อนผมลากออก เมื่อหลายปีก่อน จะยกเลิกการประหารอีกเพราะอ้างว่าผิดหลักมนุษยธรรม และนานานชาติส่วนใหญ่ นั้นยกเลิก
แต่คงลืมดูว่าพื้นเพนิสัยของนักโทษบ้านเรา มักพูดตลอดว่า ฆ่าคนตาย ประมาณ10ปีหน่อยๆก็ออก เพราะตอนได้อภัยจะได้เยอะ ถ้าเป็นชั้นเยี่ยม
พอฟังแล้วรู้สึกว่า ชีวิตของคนที่ตายไป นั้นทำไมถึงมีค่าน้อยนักกับการลงโทษแบบนี้ ฟังแล้วเจ็บปวดไปอีกแบบ

ปล.การแสดงความเห้ฯนี้ไม่เกี่ยวกับ กรณีน้องแก้มนะครับ