ใครไม่ชอบฟังบ่นให้ข้ามโพสนี้ไป

เกริ่นนำก่อน ผมกับแฟน มีปันหาอะไรก็ปรึกษากันเสมอ เวลามีปัญหาก็พยายามให้คำปรึกษาที่คิดว่าถูกต้องที่สุดแล้ว เนื่องจากอายุมากกว่าหลายปี มั่นใจว่ามีประสบการณ์ แต่บางครั้งก็ไม่ถูกต้องเสมอไป แต่ถูกใจ
แฟนผมเป็นคนยอมคม เห็นอะไรมักปล่อยผ่านเลยตามเลย ถึงตัวเองจะโดนเอาเปรียมมากก็เหอะ คือ ประมาณว่าไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากทะเลาะกับใคร เป็นคนหัวอ่อน เชื่อคนง่าย แต่ไม่เคยเชื่อผมเลย ไม่เข้าใจตรงนี้จริงๆ
นิสัยส่วนตัวผมคือ เป็นคนตรง ค่อนข้างปากหมา ดีด้วยก็ดี เลวมาก็ กลับ ผมไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่จริงใจนะ ไม่ชอบเอาเปรียบใคร และไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบผม หรือคนที่ผมรัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน แฟน หรือญาติพี่น้อง
สิ่งที่ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ ทำคือทำ ไม่ทำก็คือไม่ทำ ประมาณว่าเอารถถังมาขู่ "กูก็ไม่ทำ ถ้ากูไม่อยากทำ"
เอาละเข้าเรื่อง ปัญหามันเล็กนิดเดียว คือ เพื่อน เอาเปรียบเพื่อน เพื่อนในที่นี้ไม่ใช่เพื่อนผม เป็นเพื่อนของแฟนผม ผมมีเพื่อนมากมาย ทั้งดีและไม่ดี มีทั้งจริงใจต่อกัน และคบกันเพราะผลประโยชน์ มีรุ่นน้องรุ่นพี่มากมาย หลายๆคนชอบผม ผมเป็นคนเต็ม100 กับเพื่อนๆ พี่ๆ นะ อาจจะคิดเข้าข้างตัวเองบ้าง
เนื่องจากเจอมาแทบทุกประเภทแล้ว ตั้งแต่เพื่อนที่จบ ดร. หรือกระทั้ง คนที่พึ่งออกมาจากคุก เลยแนะนำการวางตัวให้กับแฟน ว่าถ้าเจอเพื่อนแบบนี้ ให้ทำอย่างไร แต่แฟนผมเค้าบอก เค้าอยู่ในเหตุการณ์ส่วนมากก็ทำไม่ได้ เป็นเพื่อนกัน ต้องถนอมน้ำใจกัน ประมาณนั้น จึงโดนเอาเปรียบเรื่อยมา
การเห็นคนที่เรารักถูกเอาเปรียบ ถูกรังแก นี้มันปวดใจมากนะครับ โมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คือถ้าทำอะไรรุนแรงไปมันจะส่งผลเสียมากกว่าผลดี
ยกตัวอย่างเช่น งานที่ต้องทำร่วมกันแต่ให้แฟนผมทำคนเดียว (ฝึกงานที่เดียวกัน) กินข้าวฟรี มีเงินแต่ไม่จ่าย อาศัยรถตลอดไม่เคยออกค่าน้ำมัน บางครั้งต้องเข้าเมืองไปส่งแล้วกลับมาที่พักที่ฝึกงาน (ที่ฝึกงานอยู่ต่างอำเภอไปกลับร่วมๆ 80กิโล มหาลัยอยู่ใกล้ๆ ตัวเมือง) แฟนผมเป็นผู้หญิง และเพื่อนของแฟนผมเป็นเกย์ หรือกระเทย ผมระบุเพศไม่ได้แน่ชัดนะครับ ต้องขออภัย
ขโมยงานแฟนผมไปลอก (สำหรับผมการที่เอาของ ๆ คนอื่นไปโดยที่เจ้าของเค้าไม่อนุญาติ ผมเรียกคนประเภทนี้ว่าขโมยครับ)
อ่า... เรื่องเล็กนิดเดียวจริงมั้ย!!  แต่สำหรับความคิดผม นี้ไม่ใช่เรื่องเล็กนะคับ
ยกตัวอย่างความคิดผมเรื่องขโมยงานไปลอกนะคับ ผมเป็นคนไม่เก่งคณิต ไม่เก่งวิทย์ สมัยมัธยมผมจะลอกการบ้านเพื่อนเสมอ เพื่อนก็ให้ลอก เพราะความเป็นเพื่อน มันส่งผลดีเพราะผมได้ส่งงาน ไม่โดนครูทำโทษ แต่ส่งผลเสียให้กับผมในอนาคต คือ ทำให้ผมเก่งวิทย์ คณิต เลย หรือเรียกว่าโง่ นั่นแหละ พราะผมไม่ได้คิดเองทำเอง ถึงปัจจุบันนี้ก้ยังโง่ๆ อยู่
ผมเลยบอกแฟนว่า ถ้ารักเพื่อนจริงอย่าให้เพื่อนลอกงาน ถ้าเพื่อนทำไม่ได้ให้สอนเพื่อนให้เป็น ให้ทำเองได้ เห็นมั้ย มันคือประสบการณ์ชีวิต แฟนผมเลยไม่ชอบถ้ามีคนลอกงาน มันทำให้เพื่อนของแฟนบางคน อาจไม่ชอบแฟนผมเพราะคิดว่าเห็นแก่ตัว แต่ผมก็บอกแฟนว่าไม่เป็นไร
เพื่อนกันถ้าไม่สนิทกันจริงๆ หลังจากเรียนจบ ทำงานแล้ว แทบจะไม่ได้เห็นหน้ากันเลย จะเจอกันที ก็ต้องรองานแต่ง งานศพ มีทติ้ง ไรงี้ มันจริงนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องคบเพื่อน เพราะยังไงก็ไม่ได้เจอกันอยู่ดี แต่ให้เลือกคบเพื่อนที่ดี เพื่อนคือ มิตร เพื่อนคือคนที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เพื่อนที่คอยจ้องเอาเปรียบเพื่อน อย่าไปเรียกว่าเพื่อน พบปะพูดคุยได้ แต่อย่าคบหาเป็นเพื่อน ผมบอกแฟนว่าคนๆนี้ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเขา แต่แฟนผมบอกว่าต้องเจอหน้ากันบ่อยๆ ทำงานร่วมกัน ใช้ชีวิตในสังคมเดียวกัน มันทำไม่ได้หรอกที่ไม่ให้ยุ่งเกียวกัน และทุกๆวัน ที่แฟนผมต้องไปฝึกงานต้องโดนนางคนนี้เอาเปรียบเสมอๆ

สำหรับคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ ถ้าคุณมีความคิดเห็นดีๆ กับปัญหาเรื่องเพื่อนของแฟนผมคนนี้ ผมควรจะทำอย่างไร กับปัญหานี้
ผมอยากได้คำแนะนำดีๆ ที่คุณคิดและกลั่นกรองมาแล้วจากคุณ

โพสนี้เป็นโพสแรกของผม ถ้าผมผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย