**มีสปอยล์ในคอมเมนท์ครับ**
--------------------------------------------------------------------------

"มีใครเคยเห็นสายลมบ้างไหม ทั้งคุณและผมคงไม่เห็นหรอก
แต่เมื่อเวลาที่ใบไม้สั่นไหว ก็เพราะมีลมนั่นไงกำลังพัดผ่านอยู่"

ปู่มิยาซากิเลือกทำผลงานชิ้นสุดท้ายของตัวเองด้วยการหยิบเอาประวัติของ "Jiro Horikoshi" ฮีโร่ในสายตาชาวญี่ปุ่น
ในฐานะผู้สามารถออกแบบเครื่องบินรบของญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้เป็นผลสำเร็จ
เป็นการ์ตูนจิบลีที่ไม่แฟนตาซีอย่างเคย แต่เป็นอัตชีวประวัติดีๆ นี่เอง

หนังถ่ายทอดเรื่องราวของจีโร่วิศวกรหนุ่ม
ที่มุ่งตามความฝันในการสร้างเครื่องบินเพื่อญี่ปุ่น
แม้ว่าความฝันของตัวเองจะต้องกลายเป็นเครื่องมือในการสู้รบก็ตามที
หนังเน้นย้ำเรื่องความฝันและแรงบันดาลใจ และการฝ่าฟันอุปสรรคของตัวเอกอยู่ตลอด
จนเหมือนมิยาซากิอาจกำลังพยายามบอกกับคนรุ่นหลังกลายๆ
ว่าความฝัน แรงบันดาลใจ และความุ่งมั่นเหล่านั้นแหละ
ที่เป็นต้นธารในการขับเคลื่อนชีวิต

มีบทวิจารณ์หลายที่บอกว่าหนังเรื่องนี้ปู่มิยาซากิทำมาเพื่อสะท้อนและเตือนใจคนญี่ปุ่นในปัจจุบัน
และมีที่ปู่มิยาซากิออกมาสัมภาษณ์เองว่าตั้งใจสร้างมาเตือนใจคนญี่ปุ่นในยุคนี้เพราะนโยบายธนู 3 ดอกของชินโซะ อาเบะ
และความขัดแย้งกับประเทศเพื่อนบ้าน ทำให้กระแสชาตินิยมในญี่ปุ่นกลับมารุนแรงอีกครั้งจนปู่แกกังวล
ตรงนี้ขออนุญาตไม่พูดถึงมากนัก เพราะแบ็คกราวน์เรื่องญี่ปุ่นในปัจจุบันเราไม่ค่อยแน่น เพราะไม่ค่อยได้ตามข่าว

แต่สำหรับเราสิ่งที่ทำให้ประทับใจจริงๆ คือเส้นเรื่องด้านความรักของจีโร่
ซึ่งเป็นเรื่องที่ชายหนุ่มที่อยู่ในวัยสร้างตัวทุกคนต้องเจอ
คือการสมดุลชีวิตระหว่างเรื่องงานและเรื่องความรักหรือครอบครัว
หนังยังทำให้เรื่องของจีโร่สุดขั้วไปเลยด้วยที่ว่า
ฝั่งงานก็เป็นงานออกแบบเครื่องบินที่ไม่ใช่แค่ความฝันของตัวเอง
แต่เป็นความหวังของคนญี่ปุ่น
กับฝั่งความรักที่แม้จะโรแมนติกงดงาม แต่ก็มีความอ่อนแออยู่ในที
ซึ่งทางเลือกของจีโร่และคนรักนี่แหละ ที่ทำให้เราเศร้าจนน้ำตารื้น

เพราะชีวิตมันก็ทั้งเศร้าและงดงามแบบนี้แหละ

"ลมพัดแรงกล้า เราจึงอยู่ท้าแรงลม"
"Le vent se lève! . . . Il faut tenter de vivre!"
- Paul Valéry -