(ทู้วันหยุด) นิทานก้อม

กระทู้สนทนา
อมยิ้ม01

once  upon  a  time ...
ยุคสมัยพระเจ้าสามหัม  ผู้ครองเมืองวิปลาสนคร

พระเจ้าสามหัมมีอาการคันเคืองพระเนตรเหตุเพราะไปแอบดูหมาผสมพันธุ์กัน
เมื่อคันก็ขยี้ตา  ขยี้มาก ๆ เข้าตาก็แดง  เจ็บพระเนตรอย่างแรง

แต่ด้วยสมัยนั้นการแพทย์ยังไม่เจริญ  เลยไม่รู้สาเหตุว่าตาแดงพระเนตรเจ็บนั้นเพราะอะไร

พระเจ้าสามหัมเลยเรียกเหล่าเสนาอำมาตย์น้อยใหญ่มาประชุมกันพร้อมหน้า  เพื่อถามหาสาเหตุ  ต้องมีใครรู้สักคนล่ะน่า

คนเจ็บตา  อารมณ์ย่อมไม่ดี   ปกติก็พูดจาเสียงดังโผงผางมะนาวไม่มีน้ำอยู่แล้ว
มาตอนนี้  พระเจ้าสามหัมเลยยิ่งพูดเสียงดังกว่าปกติ  เล่นเอาเหล่าเสนาอำมาตย์นั่งก้มหน้าตัวสั่นกันไปหมด

พระเจ้าสามหัมถามมหาอำมาตย์ใหญ่ว่า   เฮ้ย มหาอำมาตย์  รู้ไหมว่าตาข้าเป็นอะไร
มหาอำมาตย์  ด้วยความเคยชินแต่เรื่องแผล่บๆ และเห็นพระเจ้าสามหัมอารมณ์บ่จอย  
เลยตอบหวังเอาใจว่า   ตาพระองค์แดงเหมือนทับทิมจากสวรรค์ชั้นฟ้าพระเจ้าข้า

พระเจ้าสามหัมทรงกริ้วมาก  เพราะเห็นว่าโกหก  แม้จะแผล่บ ๆ  แต่มาผิดที่ผิดเวลา  แบบนี้ต้องโดน
เลยมีพระบัญชาเสียงดังลั่นสนั่นสี่เสา  เอ๊ย สนั่นท้องพระโรงว่า  ไอ้นี่มันแหล  เอามันไปเข้าคุกเจ็ดวัน  ลดตำแหน่งเป็นแค่ยาม

แล้วพระเจ้าสามหัมก็หันไปถามอัครเสนาบดีว่า   อัครเสนาล่ะ  รู้ไหม  ตาข้าแดงเป็นอะไร
อัครเสนาบดี  เห็นมหาอำมาตย์กลายเป็นยามไปต่อหน้า  เลยไม่รู้จะตอบไง
จะตอบตามจริงก็ไม่รู้จะว่ายังไง  เพราะทั้งชีวิตเคยแต่เลีย  คำว่าตรงไปตรงมาไม่มีในพจนานุกรมความคิด
เลยเผลอพลั้งปากตอบออกไปว่า  พระเจ้าข้า  ตาของพระองค์ทรงแดงแสงเรื่อดุจดั่งพระอาทิตย์เปล่งแสงแจ้งรุ่งให้บ้านเมืองพระเจ้าข้า

ได้ฟังดังนั้น  ยิ่งทำให้พระเจ้าสามหัมโมโหโกรธาเป็นยิ่งนัก  อะไรวะ  หาที่ตอบตรง ๆ ไม่มีรึไง
จึงตรัสว่า  เฮ้ย  ไอ้นี่โกหกอีกคน  เอามันไปเข้าคุกสิบวัน   แล้วลดตำแหน่งมันเป็นภารโรง

แสบตาก็แสบ   หันไปหันมา   หันไปเห็นไอ้เสนาน้อยหมอบอยู่หลังสุด   คิดว่าไอ้นี่อาจรู้
เลยร้องถามว่า  ไอ้เสนา   เมิงรู้ไหมว่าตากูแดงเป็นอะไร

เสนาน้อยแทนที่จะกลัวตัวสั่น  กลับตะโกนตอบอย่างซื่อ ๆ ว่า
ตาพระองค์เป็นอะไรข้าไม่รู้  รู้แต่ว่าตาพระองค์แดงเหมือนรูขี้ของข้าเวลากินพริกมาก ๆ พระเจ้าข้า

สิ้นเสียงไอ้เสนาน้อย   ทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ   คิดกันหมดว่า  ตายเจ็ดชั่วคอดแน่ไอ้เสนาน้อยเอ๋ย  บังอาจนัก

เงียบไปสามอึดใจ   ก็ได้ยินเสียงหัวเราะกร๊ากกกกกกกกก  จากพระเจ้าสามหัม
พร้อมทรงส่งพระสุรเสียงอันดังว่า   เฮ้ย  ไอ้เสนาน้อยคนนี้มันพูดความจริง  พูดซื่อ  คนอย่างนี้บ้านเมืองต้องการ
แต่งตั้งให้มันเป็นมหาอำมาตย์ควบอัครเสนาบดีเด๋วนี้....

จบ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้




นิทานเรื่องนี้   สอนให้รู้ว่า    คิดถึง อ.สมศักดิ์  เจียมธีรสกุล  จังเลยครับ
คนอย่างอาจารย์ไม่เหมาะกับวิปลาสนคร

ด้วยคารวะครับอาจารย์
อมยิ้ม17
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  การเมือง
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่