ร้านอาหารฝรั่งหรือเครื่องนําเข้าเบ่งบานทั่วกรุง

เศรษฐีใหม่ เศรษฐีลูกทุ่ง มนุษย์เงินเดือนชั้นซี บางทีก็อยากสร้างคลาสให้ตัวเอง
ด้วยการไปนั่งลอยหน้าลอยตาในร้านแบบนั้นบ้างแต่ก็พบกับปัญหาคือ..

1. จองไว้หรือไม่ครับ ถ้าไม่จองเชิญด้านนี้ จากนั้นบ๋อยชั้นสูงที่แต่งตัวดีกว่าลูกค้า
ก็จะพาเราไปนั่งในมุมอับ หรือทางสามแพร่งที่ผู้คนพลุกพล่านเดินกันจนเราไม่เป็นกิน

2. มีเมนูแนะนํามั้ย @££&%#{~<>*!!! นั่นมันภาษาอะไรฟังไม่เข้าใจ สุดท้ายเราก็แก้เกี้ยวด้วยการบอกว่า
เอาอย่างแรกที่คุณแนะนําหรืออย่างสุดท้าย บางทีสั่งผิดขั้นตอนบ๋อยชั้นสูงก็จะแอบแบบมีอารมณ์ดูแคลนเรา
เราไม่ใช่หม่อมหลวงภาสันนะครับที่จะมีความรู้เรื่องอะไรมาก่อนมาหลัง

3.ภาษาไทยไม่มีหรือไงนี่มันเมืองไทยนะ นอกจากจะเมนูภาษาอังกฤษคําอธิบายยังอังกฤษอีก
รูปก็ไม่มีสั่งไปแดรกเอาดาบหน้า วัดดวงไปทีสั่งเมนูที่มันชื่อยาวๆ น่าจะเยอะนะ
สุดมาปริมาณเท่าเมนส์ปูเสฉวน (หรือร้านอาหารสมัยนี้จํากัดวุฒิการศึกษาคนกิน)

4. บางทีเราแต่งตัวตามสบายเเต่ไปเจอพวกอลังการงานสร้างทุ่มทุนแบบตํานานพระนเรศวร
แอบเม้ามอยสะกิดเพื่อนให้ทําหันมาเนียนเพื่อดูการแต่งตัวที่เป็นเราและเอาไปเมาท์ต่อ
(พวกผมพยายามให้เกียรติสถานที่ด้วยการหาแจคเกตกีฬามาปิดรอยสักที่แขนและคอให้มิดชิด
แต่บางทีมันร้อนก็ถอดบ้างและใส่ใหม่)

5. ครอบครัวและเพื่อนเป็นพวกคุยเสียงดัง บางทีร้านมันเงียบๆพ้อมคลอด้วยเพลงต่างชาติ
ที่ฟังไม่เข้าใจเราก็เฮฮากันบ้าง บางทีจังหวะมันได้กําลังกรึ่มๆเราก็ลุกขึ้นมาเต้นรํากันบ้าง
กลับถูกรอบข้างมองด้วยสายตาแบบว่าพวกนายไปหยอดตู้เพลงร้านลาบเถอะ พวกเรากําลังดื่มดํ่ากับบรรยากาศคูลๆอยู่นะ

นี่คือปัญหาคร่าวๆของผมอยากได้คําแนะนําคับ
ของเพื่อนมีใครเป็นบ้างหรือเจอะปัญหาอื่น
มาช่วยกันแชร์และหาทางแก้ไปด้วยกันได้ครับ