มันเกิดจากสิ่งที่คนอื่นชอบล้อตลอดเวลา  ตั้งแต่เด็กจนโต  บางครั้งก็รู้สึกว่าเป็นน้อยใจนะคะ
แต่เราก็ดำมาตั้งแต่เกิดจะเปลี่ยนให้ขาวเลยมันคงยาก  เป็นคนที่เรียกได้ว่าขี้เหร่แบบสุดๆ



ตอน ม.2 ค่ะ ดำสุดในห้องเลย  เป็นคนผิวดำแดงและก็ดำจนขึ้นเงาเลยนะคะ 5555
สมัยนั้นโดนล้อเรื่องดำตลอดเลยค่ะ




รูปตอนเด็กมีน้อยค่ะเพราะคิดว่าเราไม่สวยเลยเป็นโรคกลัวกล้อง


หลังจากโดนล้อบ่อยๆ เราก็มีน้อยใจบ้างนะคะ  แต่เราเอาความน้อยใจมาเปลี่ยนให้เป็นแรงบันดาลใจใการเปลี่ยนตัวเองค่ะ
เริ่มตั้งแต่ ม.3 เริ่มใส่เสื้อกันหนาวกันแดดแม้จะร้อนมากก็ตาม  รู้จักทาครีมกันแดด  ทาก่อนออกแดดประจำ  ช่วงนั้นเหมือนคนโรคจิตเห็นแดดแล้วต้องวิ่งหนี  กลับไปนึกดูก็ขำดีนะคะ



ตอน ม. 6 ค่ะ ตอนนั้นก็ยังขาวขึ้นไม่มากค่ะ


จุดเปลี่ยนมากๆ ก็คงเป็นตอนเข้ามหาลัยค่ะ  เริ่มหัดแต่งหน้าบ้าง  แต่งตัวบ้างก็พอดูได้กับเขาขึ้นมาหน่อย


ตอนปี 1 ค่ะ กำลังหัดแต่งหน้าแต่งตัว  




ปี 3 ค่ะ เริ่มแต่งหน้าเก่งขึ้น  



ตอนปี 4 เมื่อปีที่แล้วเองค่ะ

กว่าจะได้ขนาดนี้ยอมรับเลยค่ะว่าลองมาหลายวิธี  มีทั้งวิธีที่ผิดแล้วก็วิธีที่ถูก
ปัจจุบันก็ไม่ได้ขาวมากแต่ก็ไม่ดำผิวแทนๆ ไม่ได้ขาวเลย  แต่ตอนนี้ก็อยู่ในระดับที่พอใจแล้วค่ะ
วิธีที่ปลอยภัยที่สุดคือการขัดผิวด้วยมะขามเปียก (อันนี้ดีกว่าพวกขัดผิวราคาแพงๆ อีกนะคะ)

ยังไม่เคยผ่านการศัลยกรรม !!!! ทุกอย่างอยู่เทคนิคการแต่งหน้าล้วนๆ แล้วก็ดัดฟัน โครงหน้าเลยเปลี่ยน (เกี่ยวมั้ยไม่รู้5555)
เราก็อยากทำศัลกรรมเหมือนคนอื่นๆ แหละค่ะ ติดที่ไม่มีตัง  ทำได้เพียงการแต่งหน้า ทาบีบี ก็เลยเหมือนขาวแบบหลอกลวง
โชคดีที่เกิดมามีดั้งโดยกำเนิด  ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้มา อิอิ


ปัจจุบันสุดแระ ของปีนี้ ไปเที่ยวทะเลตั้งแต่เดือนพฤษภาคน ยังไม่หายดำกันเลยค่ะ TT



รูปนี้ถ่ายวันนี้เลยนะคะ

เอามาแชร์เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครได้บ้าง  อยากสวยต้องพยายามและอดทน

ปล. ความสวยบางทีก็ต้องแลกมาด้วยความหลอกลวง การแต่งหน้ามันน่ากลัวมากเลยนะคะผู้ชายทั้งหลายยยยย5555