สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนว่าพึ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ปกติจะมีล็อคอินไว้ส่องกระทู้ชาวบ้านเฉยๆ วันนี้ถึงคราวที่ตัวเองจะมาแชร์ประสบการณ์ดราม่าเเป็นของตัวเอง ถ้ามันบกพร่องยังไงต้องขอโทษไว้ก่อนนะคะ

     เมื่อพฤศจิกายนปี 55 ดิฉันได้พบผู้ชายคนนึงจากการทำงานร่วมกัน โดยรุ่นพี่ของดิฉันแนะนำให้ไปรับงานนี้ โดยขณะนั้นดิฉันกำลังเรียนปีสุดท้าย หลังจากงานจบพี่เขาก็ทักเรามาทางเฟซ คุยกันปกติ คุยกันถูกคอจนความสัมพันธ์มันพัฒนามาเป็นแฟนกันตอนไหนก็ไม่รู้ ก่อนหน้านั้นที่คุยกันดิฉันก็เคยคุยกันเรื่องแฟนเก่า และดิฉันไปพูดถึงการลืมคนเก่าไม่ได้ก็ไม่ควรคบใครใหม่ (ดิฉันเลิกกับแฟนเก่าเพราะเรื่องนี้) มันเป็นสิ่งที่ฝังใจมาก และดิฉันพูดเป็นการออกตัวกับพี่เขาไว้ก่อนว่า อย่านะเว้ย ถ้าแกมีปัญหาแบบนี้อยู่อย่ามาจีบฉันเลย ไปเคลียร์ตัวเองก่อน แต่พี่เขาก็ยังสานสัมพันธ์จนเราคบกัน

    ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี เขาแก่กว่า 7 ปี สุภาพ ใจดี อบอุ่น จากตอนแรกที่ไม่ได้ชอบเลยก็ค่อยๆรักเขา ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่งพี่คนนี้ได้ทำงานใหญ่ งานที่เขาฝันมาตลอด เขาไปทำงาน ตจว. ซึ่งมันตรงกับช่วงที่ดิฉันจะรับปริญญา การคุยห่างเหิน ตอนแรกก็เข้าใจว่าเหนื่อยมาก ไม่เคยงอแง จนมาวันนึงวันที่ดิฉันจะรับปริญญา เช้าตรู่วันนั้นก่อนเขาพาดิฉันไปส่งช่างแต่งหน้า ระหว่างเขาเข้าห้องน้ำ อะไรซักอย่างมันบอกให้ฉันเชคโทรศัพท์ แล้วดิฉันก็พบว่า เขาคุยกับผู้หญิงคนนึง เป็นสาวเชียร์เบียร์ ดิฉันตัวแข็ง ชาไปหมด น้ำตาไหล เราคุยกันถามว่านี่อะไร เหตุผลที่เขาตอบมาคือคุยไปงั้น เครียดๆซึ่งคุยกับดิฉันแล้วมันไม่ช่วย เลยหาคนคุยเล่นๆ โอเคงั้นไม่คุยละ จากนั้นเราก็นั่งตึงกันมาในรถ ดิฉันสับสน เรื่องนอกใจเป็นอะไรที่รับไม่ได้เลย ตอนช่างแต่งหน้า น้ำตางี้ไหลตลอดได้แต่บอกช่างว่าเจ็บตา คือขมขื่นมาก หน้าก็ต้องยิ้มไปถ่ายรูปกับคนที่มาแสดงความยินดี แต่ในใจนี่แบบโหยแทบยืนไม่ไหว จนมาถึงตอนเย็นดิฉันกำลังจะไปกินเลี้ยงกับครอบครัว เขาโทรมาอยากคุยอะไรด้วย เขาบอกว่าเขาคิดถึงแฟนเก่า เราไม่มีอะไรไปซัพพอร์ทหน้าที่การงานเขา คบกับเรารู้สึกไม่มีอนาคต เราไปดูแลเขาไม่ได้ ถ้าเป็นแฟนเก่าเขาถ้าเขาเครียดกับงานขนาดนี้เขาคงขับรถจากกรุงเทพไปหาแล้ว ทำไมเราทำแบบคนอื่นแบบนั้นไม่ได้
     นาทีนี้เราพึ่งรู้ว่าการที่เราไม่รวยมาก ไม่รู้จักคนดังคนใหญ่ๆโตๆ ขับรถไม่เป็น ยังอยู่กับพ่อแม่ มีขอบเขตจำกัดเรื่องกลับบ้านดึกมากๆไม่ได้คือข้อเสียในการจะดำเนินความสัมพันแบบคนรักกับใครซักคน เรารู้สึกตัวจมลงไปในเบาะรถที่บ้าน ไปกินเลี้ยงนี่กินอะไรแทบไม่ลง รู้สึกต่ำต้อยมากๆ แต่ก็ยังจะอยากคบคนแบบนี้อยุ่ ยังรักเขา จะปรับปรุงให้ดีที่สุด
   
    กลับมาคบกัน กลายเป็นคนต้องวิ่งตาม ทำให้ทุกอย่างจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีความสุข แล้วมาวันนึงก็พบว่าตลอดเวลาตั้งแต่จีบหนูกับคบกัน ตามง้อแฟนเก่าตลอด จนหนูถามว่ามันคืออะไร สุดท้ายจะจัดการกับหนูยังไง เขาตอบว่าความสัมพันของเรามันเป็นไปแบบไม่ตั้งใจ แต่เขาแพลนไว้ว่าจะค่อยๆห่างและหายไป

ยังมีต่อเดี๋ยวขอไปทำธุระก่อนนะคะ