ขอตอบตามข้อกฎหมายนะครับ ผมจะไม่เอาความรู้สึกมาตั้ง เพราะความเป็นธรรมในสังคมชนิด เป็นตราชั่งไม้บรรทัด มันหายาก เอาเป็นแค่ เท่าที่เป็นธรรมได้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้๑. กฎหมายเกี่ยวกับการขมขืนกระทำชำเรา ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๖ ระบุว่า

      มาตรา ๒๗๗ ผู้ใดกระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีซึ่งมิใช่ภริยาหรือสามีของตน โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สี่ปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่แปดพันบาทถึงสี่หมื่นบาท
     ..............
............
     ..............
............
     ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งหรือวรรคสามได้กระทำโดยร่วมกระทำความผิดด้วยกัน อันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิงหรือกระทำกับเด็กชายในลักษณะเดียวกันและเด็กนั้นไม่ยินยอม หรือได้กระทำโดยมีอาวุธปืนหรือวัตถุระเบิด หรือโดยใช้อาวุธ ต้องระวางโทษจำคุกตลอดชีวิต
     
     ความผิดตามที่บัญญัติไว้ในวรรคหนึ่ง ถ้าเป็นการกระทำโดยบุคคลอายุไม่เกินสิบแปดปีกระทำ ต่อเด็กซึ่งมีอายุกว่าสิบสามปี แต่ยังไม่เกินสิบห้าปี โดยเด็กนั้นยินยอม และภายหลังศาลอนุญาตให้ทั้งสองฝ่ายสมรสกัน ผู้กระทำผิดไม่ต้องรับโทษ ถ้าศาลอนุญาตให้สมรสในระหว่างที่ผู้กระทำผิดกำลังรับโทษในความผิดนั้นอยู่ ให้ศาลปล่อยผู้กระทำความผิดนั้นไป

๒. หลักของการพยายามกระทำความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐

     มาตรา ๘๐ ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอด หรือกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล ผู้นั้นพยายาม กระทำความผิด
     ผู้ใดพยายามกระทำความผิด ผู้นั้นต้องระวางโทษสองใน สามส่วนของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

๓. หลักของการกระทำความผิดของเด็กที่อายุยังไม่ถึง ๑๕ ปี มาตรา ๗๔

     มาตรา ๗๔ เด็กอายุกว่าสิบปีแต่ยังไม่เกินสิบห้าปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด เด็กนั้นไม่ต้องรับโทษ แต่ให้ศาลมีอำนาจที่จะดำเนินการดังต่อไปนี้

     (๑) ว่ากล่าวตักเตือนเด็กนั้นแล้วปล่อยตัวไป และถ้าศาลเห็นสมควรจะเรียกบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่มาตักเตือนด้วยก็ได้

     (๒) ถ้าศาลเห็นว่า บิดา มารดา หรือผู้ปกครองสามารถดูแลเด็กนั้นได้ ศาลจะมีคำสั่งให้มอบตัวเด็กนั้นให้แก่บิดา มารดา หรือผู้ปกครองไป โดยวางข้อกำหนดให้บิดา มารดา หรือผู้ปกครองระวังเด็กนั้นไม่ให้ก่อเหตุร้ายตลอดเวลาที่ศาลกำหนดซึ่งต้องไม่เกินสามปี และกำหนดจำนวนเงินตามที่เห็นสมควรซึ่งบิดา มารดา หรือผู้ปกครองจะต้องชำระต่อศาลไม่เกินครั้งละหนึ่งหมื่นบาท ในเมื่อเด็กนั้นก่อเหตุร้ายขึ้น

     ถ้าเด็กนั้นอาศัยอยู่กับบุคคลอื่นนอกจากบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง และศาลเห็นว่าไม่สมควรจะเรียกบิดา มารดา หรือผู้ปกครองมาวางข้อกำหนดดังกล่าวข้างต้น ศาลจะเรียกตัวบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่มาสอบถามว่า จะยอมรับข้อกำหนดทำนองที่บัญญัติไว้สำหรับบิดา มารดา หรือผู้ปกครองดังกล่าวมาข้างต้นหรือไม่ก็ได้ ถ้าบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ยอมรับข้อกำหนดเช่นว่านั้น ก็ให้ศาลมีคำสั่งมอบตัวเด็กให้แก่บุคคลนั้น ไปโดยวางข้อกำหนดดังกล่าว

     (๓) ในกรณีที่ศาลมอบตัวเด็กให้แก่บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ตาม (๒) ศาลจะกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติเด็กนั้นเช่นเดียวกับที่บัญญัติไว้ใน มาตรา ๕๖ ด้วยก็ได้ ในกรณีเช่นว่านี้ ให้ศาลแต่งตั้งพนักงานคุมประพฤติหรือพนักงานอื่นใดเพื่อคุมความประพฤติเด็กนั้น

     (๔) ถ้าเด็กนั้นไม่มีบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง หรือมีแต่ศาลเห็นว่าไม่สามารถดูแลเด็กนั้นได้ หรือถ้าเด็กอาศัยอยู่กับบุคคลอื่นนอกจากบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง และบุคคลนั้นไม่ยอมรับข้อกำหนดดังกล่าวใน (๒) ศาลจะมีคำสั่งให้มอบตัวเด็กนั้นให้อยู่กับบุคคลหรือองค์การที่ศาลเห็นสมควรเพื่อดูแลอบรม และสั่งสอนตามระยะเวลาที่ศาลกำหนดก็ได้ในเมื่อบุคคลหรือองค์การนั้นยินยอม ในกรณีเช่นว่านี้ให้บุคคลหรือองค์การนั้นมีอำนาจเช่นผู้ปกครองเฉพาะเพื่อดูแล อบรม และสั่งสอน รวมตลอดถึงการกำหนดที่อยู่และการจัดให้เด็กมีงานทำตามสมควร หรือให้ดำเนินการคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นก็ได้ หรือ

     (๕) ส่งตัวเด็กนั้นไปยังโรงเรียน หรือสถานฝึกและอบรม หรือสถานที่ซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อฝึกและอบรมเด็ก ตลอดระยะเวลาที่ศาลกำหนด แต่อย่าให้เกินกว่าที่เด็กนั้นจะมีอายุครบสิบแปดปี"

     คำสั่งของศาลดังกล่าวใน (๒) (๓) (๔) และ (๕) นั้น ถ้าใน ขณะใดภายในระยะเวลาที่ศาลกำหนดไว้ ความปรากฏแก่ศาลโดย ศาลรู้เอง หรือตามคำเสนอของผู้มีส่วนได้เสีย พนักงานอัยการ หรือ บุคคลหรือองค์การที่ศาลมอบตัวเด็กเพื่อดูแล อบรมและสั่งสอนหรือ เจ้าพนักงานว่า พฤติการณ์เกี่ยวกับคำสั่งนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปก็ให้ ศาลมีอำนาจเปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งนั้น หรือมีคำสั่งใหม่ตามอำนาจ ใน มาตรานี้

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จากข้อกฎหมายทั้งหมด จะเห็นได้ว่า เด็กทั้ง ๘ คน ที่พยายามข่มขืนเพื่อนนักเรียนหญิง ได้กระทำความผิดในลักษณะ พยายามทำความผิด มาตรา ๒๗๗ วรรค ๔ ประกอบ มาตรา ๘๐    โทษที่อาจจะพึ่งลงโทษได้ ในกรณีที่เป็นผู้ใหญ่  เป็นสองในสามของความผิด คือ  จำคุก ๕๐ ปี (มาตรา ๕๓ ในการลดโทษจำคุกตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลด มาตรา ส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้เปลี่ยนโทษจำคุกตลอดชีวิต เป็นโทษจำคุกห้าสิบปี)

แล้วเนื่องจากผู้กระทำความผิดเป็นเด็กอายุไม่เกิน ๑๕ ปี ศาลจะลงโทษผู้กระทำผิดไม่ได้ แต่ต้องดำเนินการ ตามมาตรา ๗๔ ซึ่ง ก็ต้องไปดูพฤติกรรมของเด็กและผู้ปกครองประกอบอีก ซึ่ง หากจะส่งเด็กเข้าสถานพินิจ ก็ต้องดูความคุ้มได้คุ้มเสีย เพราะกฎหมายกำหนดว่า ให้เข้าไปอยู่ได้ไม่เกิน อายุ ๑๘ ปี

คำถาม ถ้าการที่จะไปขมขื่นเพื่อนไม่ได้เกิดจากกมลสันดานที่ชั่วช้า แต่เป็นความคึกคะนอง การที่ส่งเด็กเข้าไปสถานพินิจ ซึ่งแวดล้อมไปด้วยเด็กซึ่งกระทำความผิดต่างๆกัน แล้ว เด็กจะได้ไปซึมซับพฤติกรรมความเลวเช่นนั้นออกมาหรือไม่ ทั้งยาเสพติด การใช้ความรุนแรง และอื่นๆ

หากพฤติการณืของเด็ก (แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ตาม) ไม่ได้กระทำความผิด ด้วยกมลสันดาลที่ชั่วแล้ว ไม่สมควรที่จะใช้ ทัณฑสถานเป็นที่ดัดสันดานครับ เพราะ ผลคือ จะได้ สันดานชั่วออกมาแทน

กระบวนการทางกฎหมายจึงมีการใช้การคุมความประพฤติ เข้ามา

ที่โพสมาไม่ใช่อะไรแต่อยากให้คนในสังคมนี้ตระหนักถึงวิธีการแก้ไขความชั่วร้ายของสังคมบ้างว่า การที่คิดง่ายแค่จับเข้าคุก มันก็ประดุจการที่กวาดรวมขยะทุกชนิดเข้าเตาเผา ขยะเผาได้เผาไม่ได้ ขยะมีพิษหรือไม่มีพิษ เราเผารวมกันหมด แล้วท้ายที่สุด มันก็เป็นมลพิษมาทำร้ายเราอีกที

กรณีพ่อแม่เด็กนักเรียนหญิง ได้รับความเป็นธรรมเท่าที่จะได้ตามที่กฎหมายเอื้อ แต่ยังไม่หมดแค่นั้น

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ "มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแล บุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วคราวก็ดี จำต้องรับผิด ร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่าง ที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ ความระมัดระวังตามสมควร"

ฉะนั้น โรงเรียนก็ต้องรับผิดในทางละเมิดให้กับผู้ปกครองของนักเรียนหญิงด้วยครับ