หากเป็นในสมัยยุค Ent' ก็คงไม่แปลกนัก เพราะผมเองก็ได้ยินข่าวมาเสมอว่า มีนิสิตจุฬาฯที่อายุเยอะ กลับไปเรียนป.ตรีที่จุฬาฯ คณะนิเทศน์ศาสตร์, คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์, คณะวิศวกรรมศาสตร์, คณะแพทยศาสตร์, คณะทันตแพทย์, คณะเภสัชศาสตร์ ฯลฯ ซึ่งโดยส่วนมาก พวกเขาเหล่านี้ เรียนเพราะมีเป้าหมาย ไม่ใช่เรียนตามกระแสอย่างที่เด็กจบใหม่หลายๆคนสักแต่รีบๆเรียนรีบๆจบ (แล้ว หากค้นพบสิ่งที่ใช่ ก็ไปเรียนป.โทเอา ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ไม่ใช่ทุกคณะที่คนสามารถเรียนต่อยอดในระดับป.โทได้โดยปราศจาก ป.ตรีในด้านนั้นๆ เช่น ในคณะที่เป็นวิชาชีพ)

แล้วในยุคปัจจุบันนี้มีไหมครับ? ที่ผมทราบมาก็มีคณะแพทย์ จุฬาฯ ที่มีรุ่นพี่จบป.เอกด้านวิศวฯ จาก ญี่ปุ่น (อายุ31ปี) แล้วกลับมาเรียนแพทยศาสตร์ ที่จุฬาฯ อีกใบเพื่อต่อยอดความรู้ด้านแพทย์+วิศวะ

แล้วหากเป็นคุณ กรณีที่เพิ่งเรียนจบ อายุ23-25ปี (หากไม่ติดอุปสรรคเรื่องเงิน, ครอบครัว, และภาระต่างๆ) คุณกล้าพอที่จะกลับไปเรียนป.ตรีอีกใบในสาขา คณะที่คุณใฝ่ฝันที่มหาวิทยาลัยปิดของรัฐหรือเปล่า? เพราะอะไร ? ส่วนใหญ่ที่ผมสังเกตก็เรื่องอายุ และ ความอาย ที่ทำให้ไม่กล้า หากไม่นับอุปสรรคข้างต้นในวงเล็บ