เรื่องที่เราจะเล่า เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา เกิดขึ้นมาเมื่อประมาณเกือบ 3 ปีแล้ว
เรื่องมันมีอยู่ว่ามีรุ่นน้องคนนึงเข้ามาทัก มาคุยกับเราใน Facebook แล้วเรา 2 คนก็คุยกันเรื่อยๆ บางทีก็คุยกันจนดึก
จนเราเริ่มที่จะอ่อนไหว เริ่มมีความรู้สึกดีดีกับเขา แต่ตอนนั้นเรายังไม่อยากคิดอะไรแบบนี้ ยังคงเฉยๆ เลยพยายามปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองมาตลอด
เราก็คอยปรึกษาเพื่อนที่เราไว้ใจเรื่องที่รุ่นน้องมาคุยกับเรา ว่าจะทำยังงต่อดี เพราะปกติบุคคลิกเราจะเงียบๆ ถ้าเราไม่สนิทจริงๆเราจะไม่พูดเลยไม่ว่ากับใคร
คนภายนอกอาจจะบอกว่าเราเป็นคนที่หยิ่งด้วยซ้ำ เคยมีคนบอกว่าเราน่ากลัวอะไรทำนองนี้ เราเลยคิดสงสัยว่ารุ่นน้องคนนี้ทำไมถึงมาคุยกับเรา
เราไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อนด้วยซ้ำ ไม่ค่อยเจอหน้าซะด้วย เราเห็นเค้าแอด Facebook มาเราก็เลยรับเพราะเหนว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน จนวันนึงเราเลยพยายามหักห้ามใจตัวเอง บอกเค้าไปว่าเราคิดกับเค้าแค่น้องจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเค้า ตอนเราบอกเค้าไปแบบนั้นเราก็เสียใจนะ ถึงกับน้ำตาคลอเลย แต่หลังจากนั้นแล้วเรากับเค้า ก็ยังคุยกันต่อเรื่อยๆ และก็ถึงช่วงที่โรงเรียนมีกิจกรรม เราก็คุยกับน้องเค้าทาง facebook น้องเค้าส่งรูปที่เค้าแบบถ่ายรูปเราตอนเราทำกิจกรรมไว้ด้วย แล้วก้อส่งมาให้เราดู เราก็แอบดีใจนะ เราคุยกันประมาณ 2-3 เดือน ช่วงนั้นเราต้องเดินทางไปธุระที่ต่างจังหวัด เป็นช่วงที่ใกล้กับวันเกิดเรา เราก็คุยกับน้องเค้า น้องเค้าก็ชวนเราไปกิน mk ด้วยกัน บอกว่าเลี้ยงวันเกิดอะไรทำนองนี้ เราก้อ ok นะเราเลยชวนเพื่อนเราไปด้วย ถ้าไปกัน 2 คนเขินแย่
ระหว่างที่เราอยู่ ตจว กับเพื่อน เราก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนเราฟัง บอกว่าเราจะทำยังไงดีต่อไปดี เรามีความรู้สึกดีดีกับรุ่นน้องคนนี้ เพื่อนเราก็บอกว่าถ้าเกิดชอบจริงๆ ก็ไม่มีอะไรเสียหายหรอก เราก้อ ok เป็นไงเป็นกัน หลังจากนั้นเราก็ซื้อของฝากกลับไปให้เค้าด้วย เป็นหูฟังโทรศัพท์ กับกางเกง หลังจากนั้นเราก็โทคุยกันเรื่อยๆ แล้วเราก็ตกลงคบกัน เรารู้สึกว่าเค้ารักเรามาก และเราก้รักเค้ามากเช่นกัน แต่ความรักของเราเป็นความรักที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เค้าไม่ให้บอกใคร แต่เพื่อนสนิทในกลุ่มเราก้รู้กัน รวมถึงเพื่อนเค้าด้วย เราก็เข้าใจเค้านะว่ามันยังไม่ไรับการยอมรับเหมือนกับ ญ-ญ บางครั้งเราก็น้อยใจ อีกอย่างเค้าเป๋นคนค่อนข้าว เฟรนลี่นะ จะมีคนเข้ามาคุยกับเค้าเยอะ บางครั้งก้อทำให้เราหึงบ้าง
แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากมาย ส่วนใหญ่เวลาเราน้อยใจเราก้เอาแต่ร้องให้ คือเราจะยอมให้เค้าตลอดอะ บางครั้งเค้าก็ค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่เราก็เข้าใจว่าเค้ายังเดก ลืมบอกไปเค้าอ่อนกว่าเรา 2 ปี แต่บางครั้งถ้าเราพูดไม่ดีกับเค้าหรือพูดแรง เค้าก้อจะร้องให้ แต่เราก็สงสารเค้าบางครั้งเราก็ร้องให้ตามเค้า เวลาเราร้องเค้าก็ร้องเหมือนกัน เราคบกันได้ประมาณ 3-4 เดือนเอง แต่ช่วงหลังๆจากนั้นเราไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไรเรารู้สึกเหมือนกับเค้าเปลี่ยนไป หรือเราเองที่เปลี่ยนไป (แต่เราไม่รุ้จิงๆว่าเราเปลี่ยนไปยังไง) เรารู้แต่ว่าเรายังรักเค้า แต่ก็มีเพื่อนของเค้าคนนึงเป็นผู้หญิง เรารู้จากเพื่อนๆเค้าว่า เพื่อนผู้หญิงคนนี้ แอบชอบแฟนเรา เราก็หึง หึงมากเลย เราคอยจิก จู้จี้กับเค้าก็เราไม่อยากเสียเค้าไปนี่ เราทำไปเพราะเรารักเค้า บางครั้งนะเพื่อน คนนั้นของเค้าโทมาเค้าก้อพักสายเรา เราก็รอจนเค้าคุยเสร็จ บางครั้งเค้าก้อประชุมสายให้ เราไม่รุ้เหมือนกันว่าเค้าคิดยังไง หรือว่าเค้าจะทำอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือเราไม่อยากเสียเค้าไป พอเราคุยโทรศัพท์กับเค้า เราก็ร้องให้ทุกครั้งเพราะเราเสียใจ เค้าเลยพูดมาว่า เค้าเปนคนไม่ได้ทำให้เราเสียใจ เค้าบอกว่าถ้าไม่มีเค้าเราคงจะมีความสุข ไม่ต้องทำให้เรารองให้แบบนี้หรอก เฮ้อ!!
เราก็พร่ำบอกเค้าว่าเราไม่ได้คิดว่าเค้าทำให้เราไม่มีความสุข แต่ที่เราเป็นอยู่เพราะเราไม่อยากเสียเค้าไป พอคุยกันไปเรื่อยๆ เค้าเริ่มเงียบ ไม่คุยกับเราเหมือนแต่ก่อน เราถามเค้าว่าเปนอะไร เดี่วนี้ไม่ค่อยคุยเลย เปลี่ยนไปนะไม่ค่อยเหมือนเดิม เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนอะไร เค้าบอกว่าไม่อยากพูด ให้เราพูดบ้างอะไรทำนองเนี่ย จนสุดท้ายเรากับเค้าก็เลิกกัน แต่ก็ยังมีเยื้อใยกันอยู่บ้าง เราก็คุยกับเค้า แต่เค้าก้อไม่ค่อยคุยกับเราหรอก แล้วเราก็ไปปรึกษากับเพื่อนของแฟนเรา จนเค้ามาบอกเราว่ามีปัญหาอะไรให้คุยกับเค้าไม่ต้องไปคุยกับเพื่อนเค้า เราก็รับปากไปแต่เค้าไม่ค่อยคุยกับเราอีก จะให้เราทำยังไงหล่ะ เราก็ไปคุยกับเพื่อนเค้าอีกในเฟส พอคุยเสร็จเราก็ลบซิ เพราะถ้าเค้ารู้เค้าต้องโกรดแน่ๆ จากเราที่ไม่เคยยอมใคร แต่ถ้าเค้าบอกอะไรเราจะทำตามหมดแหละ กลับไปต่อ พอเราลบช่ายม่ะ เค้าดันเข้า เฟสเรา แล้วเหนว่าเราพูดอะไรไปบ้าง เค้าโกดเราใหญ่เลย เค้าบอกว่า เค้าไม่ชอบที่เราปิดปังเค้า เค้าบอกว่าถ้าเราไปคุยกับเพื่อนเค้าแล้วไม่ลบ เค้าจะไม่ว่าอะไร แต่นี้เราลบเพราะตั้งใจจะปิดบังเค้า เราเฟลมาก ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นอนรองไห้ใหญ่เลย แล้วเค้าก็บอกเลิกเรา สุดท้ายก็จบ ซึ่งยิ่งไปกว่านั้นช่วงนั้นนะ เป็นช่วงที่เราสอบ gat pat พอดีเลย หลังจากที่เราทะเลาะกับเค้าแล้วก้อบอกเลิกกันคืนนก่อนที่จะไปสอบ เราก็ทิ้งท้ายไปในเฟสว่า อย่าไปไหนเลย ขอให้เค้าอยู่ต่อ... พอเช้าของอีกวันเราต้องไปสอบช่ายม่ะ แ
ล้วเราขึ้นตัสว่าเสียใจ...อะไรทำนองนี้ แล้วเพื่อนเรามาโพสถามว่าเป็นอะไร
เราบอกว่า โดนทิ้ง!
เพื่อนเราโพสว่า เย๘ดทำอย่างนี้กับเพื่อนก.
เราก้อไม่ได้คิดอะไร
จนถึงตอนเที่ยง เค้าก้อเฟสมาหาเราว่า เค้าก็ลืมเราไม่ลง หลังจากนั้นเค้าดันไปเหนตัสที่เราคุยกับเพื่อนนั้นซิ เปนเรื่องใหย่เลย
เค้าบอกเราไปจะไปไหนก็ไป เค้าโกดเรามาก เรากำลังพักเที่ยงกินข้าวอยู่พอดี เหนแบบนั้นเร้าร้องไห้โฮ... กลางโรงอาหารที่มีเดกเกือบ 10 โรงเรียนไปสอบกัน เราเฟลสุดๆอะ เราร้องไห้ ตอนขึ้นไปสอบเราก็ยังร้องๆๆ แล้วก็ร้อง ทำข้อสอบแบบไม่มีกะจิตกะใจทำเลย....
ผ่านไปประมาณ 2-3 เดือน เค้าก้ทักมา ช่วงนั้นก็เหมือนจะทำใจได้แล้วแต่ก็ยังมี ทิฐิบ้าง ก็เลยคุยบ้างไม่คุยบ้างในเฟส
บางทีเค้าก็ให้เราช่วยทำงานให้ เราก็ ok ดีใจนะที่เค้ามาคุยกับเราในฐานะพี่น้องก็ ok คือเราไม่เคยโกดเค้าเลย ยังคิดถึงเค้า
คิดถึงจนถึงทุกวันนี้ แปลกไหม ใครเคยเป็นบ้าง ^^
รักที่เริ่มจาก 100 สุดท้ายก็กลายเป็น 0 รักที่ล้มเหลว
เรื่องมันมีอยู่ว่ามีรุ่นน้องคนนึงเข้ามาทัก มาคุยกับเราใน Facebook แล้วเรา 2 คนก็คุยกันเรื่อยๆ บางทีก็คุยกันจนดึก
จนเราเริ่มที่จะอ่อนไหว เริ่มมีความรู้สึกดีดีกับเขา แต่ตอนนั้นเรายังไม่อยากคิดอะไรแบบนี้ ยังคงเฉยๆ เลยพยายามปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองมาตลอด
เราก็คอยปรึกษาเพื่อนที่เราไว้ใจเรื่องที่รุ่นน้องมาคุยกับเรา ว่าจะทำยังงต่อดี เพราะปกติบุคคลิกเราจะเงียบๆ ถ้าเราไม่สนิทจริงๆเราจะไม่พูดเลยไม่ว่ากับใคร
คนภายนอกอาจจะบอกว่าเราเป็นคนที่หยิ่งด้วยซ้ำ เคยมีคนบอกว่าเราน่ากลัวอะไรทำนองนี้ เราเลยคิดสงสัยว่ารุ่นน้องคนนี้ทำไมถึงมาคุยกับเรา
เราไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อนด้วยซ้ำ ไม่ค่อยเจอหน้าซะด้วย เราเห็นเค้าแอด Facebook มาเราก็เลยรับเพราะเหนว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน จนวันนึงเราเลยพยายามหักห้ามใจตัวเอง บอกเค้าไปว่าเราคิดกับเค้าแค่น้องจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเค้า ตอนเราบอกเค้าไปแบบนั้นเราก็เสียใจนะ ถึงกับน้ำตาคลอเลย แต่หลังจากนั้นแล้วเรากับเค้า ก็ยังคุยกันต่อเรื่อยๆ และก็ถึงช่วงที่โรงเรียนมีกิจกรรม เราก็คุยกับน้องเค้าทาง facebook น้องเค้าส่งรูปที่เค้าแบบถ่ายรูปเราตอนเราทำกิจกรรมไว้ด้วย แล้วก้อส่งมาให้เราดู เราก็แอบดีใจนะ เราคุยกันประมาณ 2-3 เดือน ช่วงนั้นเราต้องเดินทางไปธุระที่ต่างจังหวัด เป็นช่วงที่ใกล้กับวันเกิดเรา เราก็คุยกับน้องเค้า น้องเค้าก็ชวนเราไปกิน mk ด้วยกัน บอกว่าเลี้ยงวันเกิดอะไรทำนองนี้ เราก้อ ok นะเราเลยชวนเพื่อนเราไปด้วย ถ้าไปกัน 2 คนเขินแย่
ระหว่างที่เราอยู่ ตจว กับเพื่อน เราก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนเราฟัง บอกว่าเราจะทำยังไงดีต่อไปดี เรามีความรู้สึกดีดีกับรุ่นน้องคนนี้ เพื่อนเราก็บอกว่าถ้าเกิดชอบจริงๆ ก็ไม่มีอะไรเสียหายหรอก เราก้อ ok เป็นไงเป็นกัน หลังจากนั้นเราก็ซื้อของฝากกลับไปให้เค้าด้วย เป็นหูฟังโทรศัพท์ กับกางเกง หลังจากนั้นเราก็โทคุยกันเรื่อยๆ แล้วเราก็ตกลงคบกัน เรารู้สึกว่าเค้ารักเรามาก และเราก้รักเค้ามากเช่นกัน แต่ความรักของเราเป็นความรักที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เค้าไม่ให้บอกใคร แต่เพื่อนสนิทในกลุ่มเราก้รู้กัน รวมถึงเพื่อนเค้าด้วย เราก็เข้าใจเค้านะว่ามันยังไม่ไรับการยอมรับเหมือนกับ ญ-ญ บางครั้งเราก็น้อยใจ อีกอย่างเค้าเป๋นคนค่อนข้าว เฟรนลี่นะ จะมีคนเข้ามาคุยกับเค้าเยอะ บางครั้งก้อทำให้เราหึงบ้าง
แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากมาย ส่วนใหญ่เวลาเราน้อยใจเราก้เอาแต่ร้องให้ คือเราจะยอมให้เค้าตลอดอะ บางครั้งเค้าก็ค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่เราก็เข้าใจว่าเค้ายังเดก ลืมบอกไปเค้าอ่อนกว่าเรา 2 ปี แต่บางครั้งถ้าเราพูดไม่ดีกับเค้าหรือพูดแรง เค้าก้อจะร้องให้ แต่เราก็สงสารเค้าบางครั้งเราก็ร้องให้ตามเค้า เวลาเราร้องเค้าก็ร้องเหมือนกัน เราคบกันได้ประมาณ 3-4 เดือนเอง แต่ช่วงหลังๆจากนั้นเราไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไรเรารู้สึกเหมือนกับเค้าเปลี่ยนไป หรือเราเองที่เปลี่ยนไป (แต่เราไม่รุ้จิงๆว่าเราเปลี่ยนไปยังไง) เรารู้แต่ว่าเรายังรักเค้า แต่ก็มีเพื่อนของเค้าคนนึงเป็นผู้หญิง เรารู้จากเพื่อนๆเค้าว่า เพื่อนผู้หญิงคนนี้ แอบชอบแฟนเรา เราก็หึง หึงมากเลย เราคอยจิก จู้จี้กับเค้าก็เราไม่อยากเสียเค้าไปนี่ เราทำไปเพราะเรารักเค้า บางครั้งนะเพื่อน คนนั้นของเค้าโทมาเค้าก้อพักสายเรา เราก็รอจนเค้าคุยเสร็จ บางครั้งเค้าก้อประชุมสายให้ เราไม่รุ้เหมือนกันว่าเค้าคิดยังไง หรือว่าเค้าจะทำอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือเราไม่อยากเสียเค้าไป พอเราคุยโทรศัพท์กับเค้า เราก็ร้องให้ทุกครั้งเพราะเราเสียใจ เค้าเลยพูดมาว่า เค้าเปนคนไม่ได้ทำให้เราเสียใจ เค้าบอกว่าถ้าไม่มีเค้าเราคงจะมีความสุข ไม่ต้องทำให้เรารองให้แบบนี้หรอก เฮ้อ!!
เราก็พร่ำบอกเค้าว่าเราไม่ได้คิดว่าเค้าทำให้เราไม่มีความสุข แต่ที่เราเป็นอยู่เพราะเราไม่อยากเสียเค้าไป พอคุยกันไปเรื่อยๆ เค้าเริ่มเงียบ ไม่คุยกับเราเหมือนแต่ก่อน เราถามเค้าว่าเปนอะไร เดี่วนี้ไม่ค่อยคุยเลย เปลี่ยนไปนะไม่ค่อยเหมือนเดิม เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนอะไร เค้าบอกว่าไม่อยากพูด ให้เราพูดบ้างอะไรทำนองเนี่ย จนสุดท้ายเรากับเค้าก็เลิกกัน แต่ก็ยังมีเยื้อใยกันอยู่บ้าง เราก็คุยกับเค้า แต่เค้าก้อไม่ค่อยคุยกับเราหรอก แล้วเราก็ไปปรึกษากับเพื่อนของแฟนเรา จนเค้ามาบอกเราว่ามีปัญหาอะไรให้คุยกับเค้าไม่ต้องไปคุยกับเพื่อนเค้า เราก็รับปากไปแต่เค้าไม่ค่อยคุยกับเราอีก จะให้เราทำยังไงหล่ะ เราก็ไปคุยกับเพื่อนเค้าอีกในเฟส พอคุยเสร็จเราก็ลบซิ เพราะถ้าเค้ารู้เค้าต้องโกรดแน่ๆ จากเราที่ไม่เคยยอมใคร แต่ถ้าเค้าบอกอะไรเราจะทำตามหมดแหละ กลับไปต่อ พอเราลบช่ายม่ะ เค้าดันเข้า เฟสเรา แล้วเหนว่าเราพูดอะไรไปบ้าง เค้าโกดเราใหญ่เลย เค้าบอกว่า เค้าไม่ชอบที่เราปิดปังเค้า เค้าบอกว่าถ้าเราไปคุยกับเพื่อนเค้าแล้วไม่ลบ เค้าจะไม่ว่าอะไร แต่นี้เราลบเพราะตั้งใจจะปิดบังเค้า เราเฟลมาก ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นอนรองไห้ใหญ่เลย แล้วเค้าก็บอกเลิกเรา สุดท้ายก็จบ ซึ่งยิ่งไปกว่านั้นช่วงนั้นนะ เป็นช่วงที่เราสอบ gat pat พอดีเลย หลังจากที่เราทะเลาะกับเค้าแล้วก้อบอกเลิกกันคืนนก่อนที่จะไปสอบ เราก็ทิ้งท้ายไปในเฟสว่า อย่าไปไหนเลย ขอให้เค้าอยู่ต่อ... พอเช้าของอีกวันเราต้องไปสอบช่ายม่ะ แ
ล้วเราขึ้นตัสว่าเสียใจ...อะไรทำนองนี้ แล้วเพื่อนเรามาโพสถามว่าเป็นอะไร
เราบอกว่า โดนทิ้ง!
เพื่อนเราโพสว่า เย๘ดทำอย่างนี้กับเพื่อนก.
เราก้อไม่ได้คิดอะไร
จนถึงตอนเที่ยง เค้าก้อเฟสมาหาเราว่า เค้าก็ลืมเราไม่ลง หลังจากนั้นเค้าดันไปเหนตัสที่เราคุยกับเพื่อนนั้นซิ เปนเรื่องใหย่เลย
เค้าบอกเราไปจะไปไหนก็ไป เค้าโกดเรามาก เรากำลังพักเที่ยงกินข้าวอยู่พอดี เหนแบบนั้นเร้าร้องไห้โฮ... กลางโรงอาหารที่มีเดกเกือบ 10 โรงเรียนไปสอบกัน เราเฟลสุดๆอะ เราร้องไห้ ตอนขึ้นไปสอบเราก็ยังร้องๆๆ แล้วก็ร้อง ทำข้อสอบแบบไม่มีกะจิตกะใจทำเลย....
ผ่านไปประมาณ 2-3 เดือน เค้าก้ทักมา ช่วงนั้นก็เหมือนจะทำใจได้แล้วแต่ก็ยังมี ทิฐิบ้าง ก็เลยคุยบ้างไม่คุยบ้างในเฟส
บางทีเค้าก็ให้เราช่วยทำงานให้ เราก็ ok ดีใจนะที่เค้ามาคุยกับเราในฐานะพี่น้องก็ ok คือเราไม่เคยโกดเค้าเลย ยังคิดถึงเค้า
คิดถึงจนถึงทุกวันนี้ แปลกไหม ใครเคยเป็นบ้าง ^^