ต้องท้าวความก่อนว่าครอบครัวเราเคยประสบปัญหาพ่อแม่โดนฟ้องล้มละลายเพราะเป็นหนี้บัตรเครดิตหลายแสนบาทมาก่อน
ทำให้ชีวิตเราช่วงนั้นลำบากมาก เพราะครอบครัวเราไม่ได้ล้มบนฟูกเหมือนคนรวยคนอื่นๆ บ้านเราแค่ฐานะปานกลาง เลยกลายเป็นล้มลงไปในดงหนาม

จากตอนนั้นส่งผลให้ทุกวันนี้เราเป็นคนประหยัด อดออมแทบทุกบาททุกสตางค์มาตลอด
สิ่งที่เรากลัวที่สุดในชีวิตคือ การเป็นหนี้ เราเห็นตัวอย่างมาจากพ่อแม่เรา
ทั้งพ่อและแม่เราติดเครดิตบูโร ติดแบล็คลิส ขอสินเชื่อทำอะไรไม่ได้เลย จะลงทุนทำอะไรทีลำบากมาก มืดมน อับจนหนทางไปหมด

เมื่อต้นอาทิตย์ คนรู้จักของแม่ติดต่อมา ให้เราช่วยทำบัตรเงินผ่อนหน่อย
แม่เราก็มาขอให้เราทำเอาไว้ให้แม่ใช้ เพราะแม่อยากเอาไว้ผ่อนของ
เรามั่นใจว่ารายได้ของพ่อแม่ตอนนี้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายตรงนี้ไหว
แต่เรามองไม่เห็นความจำเป็นจะต้องเป็นหนี้ เพราะบ้านเราก็ไม่ได้ต้องรีบร้อนซื้ออะไร ทุกอย่างที่จำเป็นก็มีครบหมดแล้ว
ถ้าอยากได้ของฟุ่มเฟือยก็เก็บเงินเอาน่าจะดีกว่า เก็บได้ก็ซื้อ เก็บไม่ได้ก็ไม่ต้องซื้อ เอาชัวร์ไว้ก่อน
เผื่อมีเหตุฉุกเฉินต้องใช้เงิน หรือสูญเสียรายได้ที่เคยมีขึ้นมา จะได้ไม่เป็นปัญหา

ตอนนี้แม่ตึงกับเรามาก แม่บอกว่าเราก็ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนๆ แม่ที่ดูถูกแม่เวลาแม่ไปยืมเงิน* หาว่าจะไม่มีปัญญาจ่าย
ประเด็นคือเราไม่ได้ดูถูกแม่เลย แต่เราแค่มองไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเป็นหนี้
ถ้าหากเป็นอะไรที่จำเป็น เช่น ค่ารักษาพยาบาลของพ่อแม่ เรายอมไปกู้หนี้ยืมสินมาเพื่อใช้จ่าย แต่กับเรื่องนี้เรามองว่าไม่จำเป็น

เราจะทำยังไงดีคะ พูดยังไงดีแม่เราถึงจะเข้าใจ
ว่าเราไม่ได้ไม่เชื่อใจแม่ ไม่ได้ดูถูกแม่ เราไม่ได้คิดแบบนั้นเลย

ขอบคุณค่ะ

*เพิ่มรายละเอียดค่ะ ลืมบอกไปว่าตอนที่แม่ไปยืมเงินเพื่อนคือตอนที่พยายามหาเงินไปลงทุนเพื่อนตั้งตัวใหม่ค่ะ