ดูกรวัจฉะ ผู้ใดแล ห้ามผู้อื่นซึ่งให้ทานอยู่. ผู้นั้นชื่อว่าย่อมกระทำอันตรายแก่วัตถุ ๓ อย่าง. เป็นโจรดักปล้น วัตถุ ๓ อย่าง.

วัตถุ ๓ อย่างเป็นไฉน คือ
ย่อมทำอันตรายแก่บุญของทายก ๑  
ย่อมทำอันตรายแก่ลาภของปฏิคาหก ๑  
ตนของบุคคลนั้น ย่อมเป็นอันถูกกำจัดและถูกทำลายก่อนทีเดียวแล ๑

ชัปปสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/read/?20/497



ลำพังแต่ "เงิน" อย่างเดียวล้วนๆ ไม่ใช่เหตุของการทำเลว

(ถ้าไม่เช่นนั้นคนจน จะทำเลว น้อยกว่าคนรวย แสดงว่าประเทศไหนจนมากๆ คนในประเทศนั้นจะมีจิตประเสริฐสูงมากกว่าประเทศที่รวย)


หยุดตักบาตร???

การตั้งกระทู้ว่า "ผมว่า เราน่าจะหยุดตักบาตร เข้าวัดทำบุญ ถวายปัจจัยทุกอย่าง" เป็นการ ปฏิบัติธรรมไม่สมควรแก่ธรรม ในกรณีนี้. เพราะว่าเป็นการเหมารวมหมด. ในกรณีของเงินนั้น คือถวายเป็นค่าซื้อปัจจัยสี่อันสมควรแก่สมณบริโภค ผ่านไวยาวัจกร การทำอย่างนี้ มีระบุอยู่ในพระวินัยแล้ว. และถึงต่อให้ว่า (ย้ำ ต่อให้ว่า) พระรับเงินเอง เก็บเงินเอง ดูแลเงินเอง ก็ตาม ก็ไม่ได้ผิดพระวินัยถึงขั้นปาราชิก ยังเป็นภิกขุในธรรมวินัยนี้อยู่ ในกรณีของการใช้จ่ายที่ถูกต้อง มันไม่ใช่แค่เรื่องค่าน้ำค่าไฟ แต่มีกรณีของการซ่อมสร้าง ซึ่งถ้าพระวัดนั้นๆ ยังไม่มีโยมที่ไว้ใจเรื่องเงินได้ ก็ต้องดูแลเอง.

กรณีของพระที่ทำผิด ประพฤติผิด บวชเข้ามาเพื่อหวังลาภยศ กรณีอย่างนี้ ก็ไปดูแลจัดการแก้ไขให้ตรงตัวไปเลย ไม่ใช่มาเหมารวมกันไปหมด. ตรงไหนสกปรก ก็ไปขัดถูปัดกวาดตรงนั้น. คนไหนเป็นโรค ก็พาเฉพาะคนนั้นไปรักษา. น๊อตตัวไหนหลวม ก็ไขเฉพาะตัวนั้นให้แน่นขึ้น. บ้านไหนไฟไหม้ ก็ส่งรถดับเพลิงไปที่บ้านนั้น. ใครหิว ก็เอาข้าวไปให้คนที่หิวคนนั้นกิน. นิ้วมือ โดนบาด เลือดออก ก็ทำแผลเฉพาะตรงนิ้วนั้น. แผลมีแค่ไหนก็รักษาตามอาการตามเหตุ ไม่ใช่ว่านิ้วโดนมีดบาด ก็บอกหมอว่าให้ตัดแขนทิ้ง.

พิจารณาแยกแยะ เป็นเรื่องๆ ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรมในกรณีนั้นๆ.