หากใครถามว่า...อยากได้อะไรจากคนพิเศษมากที่สุด ตอบได้เลย...เวลา
อยากได้มาก มากกว่าเงิน มากกว่าข้าวของ มากกว่าทรัพย์สิน มากกว่าสินสอด 10 ล้าน มากกว่าเสื้อคลุม Dolce gabbana มากกว่ารองเท้า Tod มากกว่ากระเป๋า Chanel คือแบบ...อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน อยากให้สนใจกันมากกว่ากองเอกสาร อยากให้รับสายและฟังอย่างตั้งใจเวลาเราคุยกัน ไม่ใช่ แปปนะ "บรีฟงานลูกน้องอยู่" อยากให้ไปเที่ยวด้วยกันในวันหยุดได้ ไม่ต้อง..."พอดีพี่มีเรื่องด่วน ขอพี่จัดการแปปนึง" แปปแบบ...ต้องนั่งรอในห้องทำงานเป็นทั้งวันทั้งที่เป็นวันหยุด จะไปกับเพื่อนก็มีคำพูดแนว..."แล้วพี่ละ?...จะทิ้งพี่เหรอ? เธอจะสนุกเหรอถ้าพี่ไม่ไปด้วยแล้วไปกับเพื่อนๆ?" คือ...บางทีก็แบบ แอบเซ็ง เมื่อไรจะเข้าใจสักทีว่างานอ่ะ...มันไม่มีวันหมดหรอก ยิ่งโลภมาก ก็ยิ่งรับงานมาก เวลาก็ยิ่งไม่มี แล้วจะมีเงินไว้ทำไม?
ส่วนเหตุผลที่ว่า...ถ้าไม่ทำตอนนี้แล้วจะทำตอนไหน? บางทีก็อยากตอกกลับนะ ถ้าไม่ใช้ชีวิตตอนนี้จะรอให้มีลูก หนังเหี่ยวยานแล้วค่อยใช้ชีวิตหรือไง? ไม่เคยได้ยินเหรอ? ที่เขาบอกว่าตอนเด็กๆอยากกินอะไรให้รีบกิน พอแก่ตัวอะไรก็กินไม่ได้...ก็เหมือนกันแหละ
บางทีก็รู้สึกว่าไกลกันจัง ทั้งๆที่ค่อดใกล้กันเลย จะว่าบ้าก็ยอมนะ อิจฉาค่ะ อิจฉางาน อิจฉาเอกสาร 55+ มองเอกสารได้นานกว่ามองกหน้าเราอีก T.T ชวนไปเที่ยวก็ติดเรื่องงาน ในหนึ่งปี...สลัดเรื่องงานออกไปบ้างสัก 10 วัน โลกมันจะถล่มลงมากองตรงหน้าไหม?...เงินก็พอมีใช้กันแบบไม่ลำบาก ชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย มีร้อยล้านก็ใช้แค่สิบล้าน มีพันล้านก็ใช้สิบล้าน ลดเวลาทำงานลงบ้าง ให้เวลากันมากขึ้นอีกหน่อย ไม่ได้เหรอ?...
ไม่เข้าใจผู้ชายบ้างานเลย T.T รู้ว่าเหตุผลมีมากมายที่ควรทำงาน แต่เอาแต่ใจตัวเองบ้างในบางเวลา มันจะทำให้ชีวิตก้าวต่อไปไม่ได้เลยเหรอ?...
ปล. ขอระบายหน่อย เบื่อ...เซ็ง
เคยรู้สึกไหมว่า...การมีคนพิเศษ แต่เขาไม่ค่อยมีเวลาให้ บางทีก็คิดว่า...ไม่รู้จะมีคนพิเศษไปทำไม?
อยากได้มาก มากกว่าเงิน มากกว่าข้าวของ มากกว่าทรัพย์สิน มากกว่าสินสอด 10 ล้าน มากกว่าเสื้อคลุม Dolce gabbana มากกว่ารองเท้า Tod มากกว่ากระเป๋า Chanel คือแบบ...อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน อยากให้สนใจกันมากกว่ากองเอกสาร อยากให้รับสายและฟังอย่างตั้งใจเวลาเราคุยกัน ไม่ใช่ แปปนะ "บรีฟงานลูกน้องอยู่" อยากให้ไปเที่ยวด้วยกันในวันหยุดได้ ไม่ต้อง..."พอดีพี่มีเรื่องด่วน ขอพี่จัดการแปปนึง" แปปแบบ...ต้องนั่งรอในห้องทำงานเป็นทั้งวันทั้งที่เป็นวันหยุด จะไปกับเพื่อนก็มีคำพูดแนว..."แล้วพี่ละ?...จะทิ้งพี่เหรอ? เธอจะสนุกเหรอถ้าพี่ไม่ไปด้วยแล้วไปกับเพื่อนๆ?" คือ...บางทีก็แบบ แอบเซ็ง เมื่อไรจะเข้าใจสักทีว่างานอ่ะ...มันไม่มีวันหมดหรอก ยิ่งโลภมาก ก็ยิ่งรับงานมาก เวลาก็ยิ่งไม่มี แล้วจะมีเงินไว้ทำไม?
ส่วนเหตุผลที่ว่า...ถ้าไม่ทำตอนนี้แล้วจะทำตอนไหน? บางทีก็อยากตอกกลับนะ ถ้าไม่ใช้ชีวิตตอนนี้จะรอให้มีลูก หนังเหี่ยวยานแล้วค่อยใช้ชีวิตหรือไง? ไม่เคยได้ยินเหรอ? ที่เขาบอกว่าตอนเด็กๆอยากกินอะไรให้รีบกิน พอแก่ตัวอะไรก็กินไม่ได้...ก็เหมือนกันแหละ
บางทีก็รู้สึกว่าไกลกันจัง ทั้งๆที่ค่อดใกล้กันเลย จะว่าบ้าก็ยอมนะ อิจฉาค่ะ อิจฉางาน อิจฉาเอกสาร 55+ มองเอกสารได้นานกว่ามองกหน้าเราอีก T.T ชวนไปเที่ยวก็ติดเรื่องงาน ในหนึ่งปี...สลัดเรื่องงานออกไปบ้างสัก 10 วัน โลกมันจะถล่มลงมากองตรงหน้าไหม?...เงินก็พอมีใช้กันแบบไม่ลำบาก ชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย มีร้อยล้านก็ใช้แค่สิบล้าน มีพันล้านก็ใช้สิบล้าน ลดเวลาทำงานลงบ้าง ให้เวลากันมากขึ้นอีกหน่อย ไม่ได้เหรอ?...
ไม่เข้าใจผู้ชายบ้างานเลย T.T รู้ว่าเหตุผลมีมากมายที่ควรทำงาน แต่เอาแต่ใจตัวเองบ้างในบางเวลา มันจะทำให้ชีวิตก้าวต่อไปไม่ได้เลยเหรอ?...
ปล. ขอระบายหน่อย เบื่อ...เซ็ง