บอกก่อนว่า จขกท. ไม่ใช่คนโลกสวย..  เป็นคนโลกมืดถึงมืดมาก  แต่รู้ว่าเวลาไหนควรแสดงด้านไหนของนิสัยออกมา  
       รูปภาพอาจแรงไปสำหรับใคร..  ถ้าทำใจไม่ได้อย่าเลื่อนลงมานะคะ ^^

       เราเคยเขียนเรื่องนี้ลงในเว็บ Dek-D เมื่อสองปีที่แล้วแต่ไม่คิดว่าวันนี้จะต้องมารื้อฟื้นเรื่องนี้ใหม่อีกครั้งหนึ่งทั้งๆที่อยากลืมสุดๆ  ความรู้สึกตอนนั้นยังไม่หายไปไหนเลย   ที่เราบอกว่า "ลืม" ที่จริงมันคือการหลอกตัวเองไปวันๆแค่นั้น..  เพียงเพราะแค่เห็นกระทู้ที่ต้องการเบื่อหมาในวันนี้   เราไม่ได้จะมาห้าม.. ไม่ได้เจตนาจะมาต่อว่าใดๆกับ จขกท. นั้น..  แต่เราอยากให้ทุกคนอ่าน  เผื่อว่าจะเปลี่ยนใจ..  


        หมาของ จขกท.ชื่อ’ดัมมี่’  เป็นหมาตัวผู้หน้าดุแต่นิสัยดี  น่ารัก   เค้าหลงเข้ามาในบ้านเมื่อสองปีก่อน   ตอนแรกๆ ก็ไล่เค้าเพราะไม่รู้ว่ามาจากไหน   แต่ในที่สุดก็ได้ใจอ่อนเลี้ยงเอาไว้   ให้ข้าวให้น้ำเค้ากิน  ดัมมี่กินง่าย กินเรียบร้อย  ข้าวหมดกะมังทุกครั้ง   เค้าไม่เคยลักขโมยของกินที่วางไว้เลย  แม้กระทั่งไก่ย่างถุงใหญ่ก็ตาม  จนกว่าคนจะหยิบให้ถึงจะกิน   สองปีผ่านมาจากหมาขี้เรื้อนตัวผอมๆแห้งๆ  ก็กลายเป็นหมาปราดเปรียว  ขนสวยสีดำทั้งตัว  และนิสัยน่ารักเลยทำให้เป็นที่รักของคนทั้งบ้าน   ดัมมี่ยิ้มเป็นหมาที่ยิ้มได้^^  เวลาเดินไปใกล้ๆเค้าจะกระดิกหาง  ยิ้ม  และเข้ามาประจบ   แค่เห็นคนถือไม้กวาดหรือไม้อะไรซักอย่างในมือเค้าจะทำท่าหงอๆหูรี่ๆ แล้วค่อยๆเดินมา บางครั้งแทบจะหมอบแล้วคลานมาด้วยซ้ำ  ดัมมี่เป็นแบบนี้ทั้งๆที่ไม่เคยฝึกเค้าเลย  แต่เวลาถ้าคนแปลกหน้าเข้ามาในเขตบ้านเค้าจะเห่ากรรโชกแบบหวงของ  และจะคอยเฝ้าอยู่แบบนั้นจนกว่าเราจะออกไปดูถึงจะออกมาห่างๆ    สองปีที่ดัมมี่มาอยู่บ้าน จขกท. เค้าไม่เคยกัดใครเลยแม้แต่คนเดียว  และเรื่องที่เราทั้งบ้านไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึง...