แมวของมารดาอิฉัน เลี้ยงมาเจ็ดแปดปีแล้ว
นางเป็นแมวฉลาดและสะอาด ถือตัวไม่ชอบให้อุ้มแถมรู้จักแยกแยะคน
ปฏิกิริยาที่นางทำต่อคนในบ้านแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน
เจอผู้ชายแปลกหน้าวิ่งโกยอ้าวชนิดที่นึกว่าเขาจะปล้ำเอา
แต่เจอพี่เขย (อยู่คนละบ้าน) วิ่งเข้าหา นั่งตัก
เจอพี่สาวคนโตจะอ้อนให้เช็ดตัวตลอดๆๆๆๆ
เจออิฉัน...จะเข้ามาเลียอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนแม่แมวเลียลูก
(แบบว่าอิฉันทำแต่งานสวน ตัวเค็มเหงื่อ)

แต่......ปัญหามันอยู่ตรงปฏิกิริยาหล่อนต่อมารดาอิฉันสิ
มันโขกสับมารดาเหลือเกิน จิกให้ทำนั่นทำนี่ (มารดาคิดไปเองด้วย
ว่าหล่อนเรียกให้ไปทำ) เทอาหาร เปลี่ยนน้ำดื่ม เปิดประตู เปิดผ้าห่ม (จะนอน)
เปลี่ยนท่านอน (ชั้นนอนไม่สะดวก) เอาผ้าออก เอาผ้าห่ม ฯลฯ ทั้งคืนแทบไม่ได้นอน

ที่ทนไม่ไหว ณ บัดนาวคือ ไม่ถูกใจนางกัด (จนเลือดสาด) หรือโดดถีบ...โดดข้ามแบบเฉี่ยวๆ กลางดึก
มารดาเสียเลือดกับนางเฉลี่ยๆ สองสัปดาห์หน เอาแบบต้องห้ามเลือดเลยนะ แมวเพชฌฆาตรึเปล่าวะเนี่ย
(ขออภัย รมณ์ขึ้น) ทุบตีกันจนเหนื่อยทั้งคนตี คนโดนตี....ก็ไม่นำพา

ดูสีหน้านาง.....นางน้ำเงี้ยว.....