สำหรับเราเป็นอีกเกมส์ที่กดดันมาก ทั้งคนดู และนักเตะ
ขอเน้นที่เหมียวแมส.. เกมส์นี้พิสูจน์แบบชัดเจนเลยว่า..เหมียวแมสเป็นทุกอย่างของทีมจริงๆ..
จนมันทำให้เรารู้สึกว่า...ถ้าครั้งนี้ทีมแพ้ เราจะไม่เสียใจเลย เพราะนายทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว

และวันนี้..เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสีหน้าแมสตึงเครียด เห็นความพยายามที่จะพาทีมชนะ ในขณะที่คนอื่นพากันป่วยบรม ลักษณะอาการค่อนข้างจะเกินเยียวยา
เราจะไม่พูดถึงพี่ อิกัวอิน มีก็เหมือนไม่มี เหมือนเล่น 10 คน ไม่ได้ประชดนะแต่..ค่อนข้างโคม่า
เราจะไม่พูดถึงพี่ di Maria .. คิดข้อดีของนายได้ข้อนึง ขยันวิ่งแต่..มั่วมาก ดีใจด้วย ปลดล๊อคซะที
แต่ที่ป่วยหนักกว่า คือ พี่โค้ชของเรา อยากรู้ว่าแกคิดแก้ คิดจะทำอะไรบ้าง สิ่งที่เห็นอย่างเดียวในตัวท่านคือทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ..ทุกเกมส์

โดยรวมแล้ววันนี้ ทุกคนทำดีมาก ๆ เล่นแบบไม่อยากจะชนะ ไม่ช่วยกันแบกแต่กลับช่วยทำให้มันหนักกว่าเดิม

แต่เราชอบ Rojo ครึ่งหลัง เล่นดีมากขอชม พอนายออกแล้วนั่งลุ้นสุดๆ

มาที่กองเชียร์ วันนี้ไม่รู้คิดไปเองป่าว ฟ้าขาวเยอะมาก มาเต็ม แต่กองเชียร์เงียบมาก ไม่ร้องเพลงเชียร์ให้กำลังใจผู้เล่นเลย
เข้าใจว่าทุกอย่างมันตึงเครียดเหมือนที่เรานั่งดูอยู่หน้าจอทีวี

สุดท้าย..นัดต่อไปจะเป็นยังไงก็ตาม จะแพ้ /ชนะ หรือจะมีโอกาสได้เข้าไปแบบลุ่มๆดอนๆ แบบนี้อีก
อยากจะบอกว่า นายพาทีม และพากองเชียร์ มาไกลเกินความเป็นจริงมากแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ฟ้าขาวได้เข้าไปยืนอยู่ในรอบ 8 แปดทีมได้อีกครั้ง

สำหรับเราต่อจากนี้คงเชียร์แบบไม่ลุ้นอะไรมาก ไม่มีอะไรมาทำให้นั่งลุ้นบ้าบอขนาดนี้แล้ว
เพราะตอนนี้เข้าใจว่าทีมเรามันคงเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แต่ก็หวังว่าไอ้เรื่อยๆ จะไปได้ไกล

แฟนฟ้าขาวฝันดีทุกคน