อยากเล่าให้ฟังครับเป็นอุทาหรณ์ คิดดีๆ ก่อนจะตัดสินใจอะไรไป และทำอะไรโดยไม่คิดดีเสียก่อน (น้ำเยอะนิดหนึ่งนะครับ)
********** กระทู้นี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง ****************
ตอนนี้ผมอยู่ปีหนึ่งครับ กำลังเรียนอยู่ม.หนึ่งทางภาคเหนือผมมีความฝันว่าจะเป็นครูมาตั้งแต่ม.4
แต่ทว่าผมเริ่มเปลี่ยนความคิดเบนเข็มตัวเองโดยเลือกที่จะมาเรียนทางสายสุขภาพตอนม.6
เพราะมันเป็นกระแสว่าเรียนหมอสิ ดี!! แต่แล้วมันสายก็ไปที่จะเริ่มมาฟิตตัวเองตอนม.6
เพราะว่าตอนม.4-5 ผมไม่ได้สนใจเรื่องมหาวิทยาลัยสักเท่าไร ไม่ได้เรียนกวดวิชา ติวนูนนี่อะไรเลย
ด้วยความที่ผมเป็นเด็กกิจกรรม ทำนูนนี่อยู่ตลอด บวกกับคะแนนคุรุ/คึกษาที่ฝันไว้
มันก็ไม่ได้สูงเท่ากับสายการแพทย์ ผมเลยคิดว่าไม่เป็นไร ม.6
"เดี๋ยวค่อยฟิต"
ปรากฎว่าจุดสูงสุดของสายสุขภาพ หมอ ผมไปไม่ถึงจริงๆครับ
ผมไม่ใช่คนเก่ง และไม่ได้ขยันตั้งแต่แรกนั้นน่าจะเป็นเหตุผล แต่ความพยายามก็ไม่ได้สูญเปล่าเสียทีเดียว
ผมยังมีความคิดว่า "ไม่ได้หมอ เอาที่คะแนนถึงแต่ทางการแพทย์ก็ยังดี" สุดท้ายผมก็ทำได้นะ เป็นที่พึ่งพอใจของครอบครัว
คนรอบข้าง เพื่อนๆ และผมก็โอเคกับมัน ในระดับหนึ่ง...
ถามว่าผมติดคณะอะไร? ไม่ใช่ทันตะ ไม่ใช่เภสัช และไม่ใช่สัตวแพทย์ครับ นั้นหมายความว่า "สี่เทพ" ผม ไม่ ถึง
ด้วยตอนนั้นเรายังไม่ได้เรียน ไม่ได้สัมผัสคณะที่ติด และยังอยู่สายการแพทย์ ตัวเองยังโอเค ลองเรียนไปก่อนละกัน
"เดี๋ยวค่อยซิ่ว"
ผมเข้าไปเรียนคณะที่ติดครับ ผมก็ชอบนะ คณะเนี้ย เรียนไปเทอมแรก มันยากครับ ยากเอาการเลยแหละ
และที่เป็นปัญหายอดฮิตของเด็กปีหนึ่ง คือสิ่งที่เรียกว่า การปรับตัว เกรดของผมออกมา แย่ครับ จากมัธยม ที่ไม่เคยต่ำกว่า 3.75
ผลออกมา มันไม่ถึง 2.5 ผมนี่เครียดเลยครับ เทอมสอง มันเริ่มจะปรับตัวกับปัญหาต่างๆได้แล้ว เกรดก็ดีขึ้น แต่รวมๆก็ยังไม่ถึงสาม T T
แต่ ผมโชคดีที่ทางบ้าน เข้าใจ ทางบ้านผมค่อนข้างที่จะปล่อยฟรีในเรื่องนี้ เรื่องคณะท่านไม่ยุ่งเลยครับ จะเรียนอะไรแล้วแต่
เรียนไปเลยพ่อแม่ไม่ห้าม แต่เหมือนว่าท่านให้เราคิดเอาเองว่าเราควรจะเลือกอะไร เพราะตอนที่คุย ท่านก็อยากให้เรามาทางนี้เหมือนกัน
ผมเลยกลับมานึกย้อนดู หรือเราจะไม่ใช่ทางนี้จริงๆวะ เมื่อก่อนเราก็ไม่คิดจะมาทางนี้นี่หว่า
เราลองเปลี่ยนทางดูไหม? ปัญหามันเริ่มตรงนี้แหละครับ
ผมไม่ได้สอบแกทแพทปี 57 (สอบปี 2556) หรือปีนี้เลยครับ ทั้งสองรอบ คะแนนที่ผมสอบทิ้งไว้ปีที่แล้วผมเลยใช้ยื่นแอดปีนี้
ลืมบอกว่า ปีที่แล้วที่ผมได้เข้าไปเรียนนั้น ผมสอบรอบรับตรงครับ และเข้าระบบเคลียร์ลิ่งเฮาท์ ปีที่แล้วเลยไม่ได้แอด
คะแนนค่อนข้างโอเคนะ ไม่มากไม่น้อย ก็พอที่จะติดคุรุได้อย่าง "ไม่กังวล"
ผมเลือกที่จะแอดเอาคุรุ ของม.หนึ่งในกรุงเทพ ตามความฝันที่เคยวาดไว้ตอนม.4
แต่อันดับหนึ่งผมเลือก เภสัช ทางภาคเหนือ ที่คะแนนขาดอีกเยอะ และไม่น่าจะติดไว้อันดับหนึ่ง
ถามว่าจะเลือกอีกทำไม ผมคิดว่าถ้ามันฟลุ๊คติดขึ้นมา เราก็น่าจะไปลองสัมผัส "สี่เทพ" ดูบ้าง
ส่วนสามอันดับที่เหลือเป็นคุรุทั้งหมดครับ
อย่างไรก็ตาม ตรงนี้แหละประเด็น
คำถามที่ว่า จะซิ่วไปจริงหรอ? ไม่เสียดายปีหนึ่งหรอ? เหนื่อยนะ จะเริ่มต้นใหม่แน่หรือ?
มันก็กระหน่ำเข้ามาครับ หลายคน ถามมาอย่างงี้ ผมก็คิดมาก เอาจริงๆที่ผ่านมา
ผมไม่ได้จะจริงจังกะการเรียนตอนปีหนึ่งเลย เรียกว่า ไม่ตั้งใจเรียน เลยก็ว่าได้ครับ
ผมโดดเรียน หลับในห้องบ้างหละ เรื่องไม่รู้เรื่องบ้างหละ หนังสือก็ไม่อ่านบางที ทั้งทีมีสอบ
ก็มาคิดได้ สรุปแล้ว ที่ได้เกรดน้อย เราตั้งใจกับมันแล้วรึเปล่า?
เพื่อนที่เรียนปีหนึ่งด้วยกันมามันก็พูกพันก็ไประดับหนึ่ง อีกอย่างถ้าเรายังอยู่ที่เดิม
แล้วถ้าเราตั้งใจไปมัน มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ อีกอย่าตอนนี้ทางบ้านก็มีปัญหาด้านการเงิน
น้องผมเองก็จะเข้ามหาวิทยาลัย เพิ่งจบม.6 ผมรู้ว่าปีหนึ่งเป็นอะไรที่ใช้เงินเยอะมาก เกือบจะทุกอย่าง
นั้นเท่ากับว่าถ้าผม ซิ่ว พ่อแม่ต้องรับภาระ คูณสอง บ้านผมฐานะปานกลางเป็นครอบครัวเกษตรกร
พ่อแม่เหนื่อยมาก ผมก็ช่วยเหลือไม่ได้มาก ช่วยงานแบกหามเล็กๆน้อยๆ หรืองานที่ไม่ได้ใช้ความชำนาญ
ยิ่งด้วยตอนนี้ก็มีปัญหาทางการเงิน พ่อแม่ก็ไม่ค่อยสบายอีก สงสารท่านครับ แก่แล้วด้วย ผมเลยต้องมาคิดหนัก
สรุปคือ ในใจของผม ตอนนี้หลังจากคิดไตร่ตรอง มาหลายวัน ผมไม่อยากซิ่วแล้ว
อ้าวววววว แล้วจะสมัครแอดทำไมวะ??? หลายคนคงคิดอย่างนี้ ก็นั้นแหละอย่างที่ผมเล่ามา
ผมตัดสินใจผิดไปจริงๆ ผมก็สงสารน้องปีนี้นะ น้องที่อยากเป็นครูจริงๆ แต่ผมสมัครไปแล้ว T T
ผมก็ภาวนาครับ ขอให้คะแนนผมไม่ถึงละกันนะ สาธุ ทุกอย่างจะได้เคลียร์
สุดท้าย ขอบคุณที่อ่านจบจนนะครับ
ทำไงดี? อยากหลุดแอด
********** กระทู้นี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง ****************
ตอนนี้ผมอยู่ปีหนึ่งครับ กำลังเรียนอยู่ม.หนึ่งทางภาคเหนือผมมีความฝันว่าจะเป็นครูมาตั้งแต่ม.4
แต่ทว่าผมเริ่มเปลี่ยนความคิดเบนเข็มตัวเองโดยเลือกที่จะมาเรียนทางสายสุขภาพตอนม.6
เพราะมันเป็นกระแสว่าเรียนหมอสิ ดี!! แต่แล้วมันสายก็ไปที่จะเริ่มมาฟิตตัวเองตอนม.6
เพราะว่าตอนม.4-5 ผมไม่ได้สนใจเรื่องมหาวิทยาลัยสักเท่าไร ไม่ได้เรียนกวดวิชา ติวนูนนี่อะไรเลย
ด้วยความที่ผมเป็นเด็กกิจกรรม ทำนูนนี่อยู่ตลอด บวกกับคะแนนคุรุ/คึกษาที่ฝันไว้
มันก็ไม่ได้สูงเท่ากับสายการแพทย์ ผมเลยคิดว่าไม่เป็นไร ม.6
"เดี๋ยวค่อยฟิต"
ปรากฎว่าจุดสูงสุดของสายสุขภาพ หมอ ผมไปไม่ถึงจริงๆครับ
ผมไม่ใช่คนเก่ง และไม่ได้ขยันตั้งแต่แรกนั้นน่าจะเป็นเหตุผล แต่ความพยายามก็ไม่ได้สูญเปล่าเสียทีเดียว
ผมยังมีความคิดว่า "ไม่ได้หมอ เอาที่คะแนนถึงแต่ทางการแพทย์ก็ยังดี" สุดท้ายผมก็ทำได้นะ เป็นที่พึ่งพอใจของครอบครัว
คนรอบข้าง เพื่อนๆ และผมก็โอเคกับมัน ในระดับหนึ่ง...
ถามว่าผมติดคณะอะไร? ไม่ใช่ทันตะ ไม่ใช่เภสัช และไม่ใช่สัตวแพทย์ครับ นั้นหมายความว่า "สี่เทพ" ผม ไม่ ถึง
ด้วยตอนนั้นเรายังไม่ได้เรียน ไม่ได้สัมผัสคณะที่ติด และยังอยู่สายการแพทย์ ตัวเองยังโอเค ลองเรียนไปก่อนละกัน
"เดี๋ยวค่อยซิ่ว"
ผมเข้าไปเรียนคณะที่ติดครับ ผมก็ชอบนะ คณะเนี้ย เรียนไปเทอมแรก มันยากครับ ยากเอาการเลยแหละ
และที่เป็นปัญหายอดฮิตของเด็กปีหนึ่ง คือสิ่งที่เรียกว่า การปรับตัว เกรดของผมออกมา แย่ครับ จากมัธยม ที่ไม่เคยต่ำกว่า 3.75
ผลออกมา มันไม่ถึง 2.5 ผมนี่เครียดเลยครับ เทอมสอง มันเริ่มจะปรับตัวกับปัญหาต่างๆได้แล้ว เกรดก็ดีขึ้น แต่รวมๆก็ยังไม่ถึงสาม T T
แต่ ผมโชคดีที่ทางบ้าน เข้าใจ ทางบ้านผมค่อนข้างที่จะปล่อยฟรีในเรื่องนี้ เรื่องคณะท่านไม่ยุ่งเลยครับ จะเรียนอะไรแล้วแต่
เรียนไปเลยพ่อแม่ไม่ห้าม แต่เหมือนว่าท่านให้เราคิดเอาเองว่าเราควรจะเลือกอะไร เพราะตอนที่คุย ท่านก็อยากให้เรามาทางนี้เหมือนกัน
ผมเลยกลับมานึกย้อนดู หรือเราจะไม่ใช่ทางนี้จริงๆวะ เมื่อก่อนเราก็ไม่คิดจะมาทางนี้นี่หว่า
เราลองเปลี่ยนทางดูไหม? ปัญหามันเริ่มตรงนี้แหละครับ
ผมไม่ได้สอบแกทแพทปี 57 (สอบปี 2556) หรือปีนี้เลยครับ ทั้งสองรอบ คะแนนที่ผมสอบทิ้งไว้ปีที่แล้วผมเลยใช้ยื่นแอดปีนี้
ลืมบอกว่า ปีที่แล้วที่ผมได้เข้าไปเรียนนั้น ผมสอบรอบรับตรงครับ และเข้าระบบเคลียร์ลิ่งเฮาท์ ปีที่แล้วเลยไม่ได้แอด
คะแนนค่อนข้างโอเคนะ ไม่มากไม่น้อย ก็พอที่จะติดคุรุได้อย่าง "ไม่กังวล"
ผมเลือกที่จะแอดเอาคุรุ ของม.หนึ่งในกรุงเทพ ตามความฝันที่เคยวาดไว้ตอนม.4
แต่อันดับหนึ่งผมเลือก เภสัช ทางภาคเหนือ ที่คะแนนขาดอีกเยอะ และไม่น่าจะติดไว้อันดับหนึ่ง
ถามว่าจะเลือกอีกทำไม ผมคิดว่าถ้ามันฟลุ๊คติดขึ้นมา เราก็น่าจะไปลองสัมผัส "สี่เทพ" ดูบ้าง
ส่วนสามอันดับที่เหลือเป็นคุรุทั้งหมดครับ
อย่างไรก็ตาม ตรงนี้แหละประเด็น
คำถามที่ว่า จะซิ่วไปจริงหรอ? ไม่เสียดายปีหนึ่งหรอ? เหนื่อยนะ จะเริ่มต้นใหม่แน่หรือ?
มันก็กระหน่ำเข้ามาครับ หลายคน ถามมาอย่างงี้ ผมก็คิดมาก เอาจริงๆที่ผ่านมา
ผมไม่ได้จะจริงจังกะการเรียนตอนปีหนึ่งเลย เรียกว่า ไม่ตั้งใจเรียน เลยก็ว่าได้ครับ
ผมโดดเรียน หลับในห้องบ้างหละ เรื่องไม่รู้เรื่องบ้างหละ หนังสือก็ไม่อ่านบางที ทั้งทีมีสอบ
ก็มาคิดได้ สรุปแล้ว ที่ได้เกรดน้อย เราตั้งใจกับมันแล้วรึเปล่า?
เพื่อนที่เรียนปีหนึ่งด้วยกันมามันก็พูกพันก็ไประดับหนึ่ง อีกอย่างถ้าเรายังอยู่ที่เดิม
แล้วถ้าเราตั้งใจไปมัน มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ อีกอย่าตอนนี้ทางบ้านก็มีปัญหาด้านการเงิน
น้องผมเองก็จะเข้ามหาวิทยาลัย เพิ่งจบม.6 ผมรู้ว่าปีหนึ่งเป็นอะไรที่ใช้เงินเยอะมาก เกือบจะทุกอย่าง
นั้นเท่ากับว่าถ้าผม ซิ่ว พ่อแม่ต้องรับภาระ คูณสอง บ้านผมฐานะปานกลางเป็นครอบครัวเกษตรกร
พ่อแม่เหนื่อยมาก ผมก็ช่วยเหลือไม่ได้มาก ช่วยงานแบกหามเล็กๆน้อยๆ หรืองานที่ไม่ได้ใช้ความชำนาญ
ยิ่งด้วยตอนนี้ก็มีปัญหาทางการเงิน พ่อแม่ก็ไม่ค่อยสบายอีก สงสารท่านครับ แก่แล้วด้วย ผมเลยต้องมาคิดหนัก
สรุปคือ ในใจของผม ตอนนี้หลังจากคิดไตร่ตรอง มาหลายวัน ผมไม่อยากซิ่วแล้ว
อ้าวววววว แล้วจะสมัครแอดทำไมวะ??? หลายคนคงคิดอย่างนี้ ก็นั้นแหละอย่างที่ผมเล่ามา
ผมตัดสินใจผิดไปจริงๆ ผมก็สงสารน้องปีนี้นะ น้องที่อยากเป็นครูจริงๆ แต่ผมสมัครไปแล้ว T T
ผมก็ภาวนาครับ ขอให้คะแนนผมไม่ถึงละกันนะ สาธุ ทุกอย่างจะได้เคลียร์
สุดท้าย ขอบคุณที่อ่านจบจนนะครับ