สวัสดีครับเพื่อนๆพันทิป นี่คงเป็นกระทู้แรกของผมเพราะผมไม่รู้จะไปบอกใครหรือจะใช้วิธีไหนจริงๆครับ ฮ่าๆ

คือเรื่องมีอยู่เมื่อวานระหว่างที่ผมกำลังจะเดินทางไปทำธุระอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน
ผมบังเอิญไปสบตากับคนคนหนึ่งเข้าครับ ตอนนั้นเค้ากำลังจะเดินเข้าลิฟท์
ผมรู้สึกได้ว่าเราสบตากันจนเค้าพ้นระยะสายตาหายเข้าไปในลิฟท์
ตอนแรกงงมากครับ ว่าหน้าตัวเองมีอะไรแปลกประหลาดรึเปล่า ฮ่าๆๆ

ด้วยความบังเอิญว่าผมไปทางเดียวกันกับพี่เค้า ก็เลยเดินตามเข้าไปในลิฟท์ตามสัญชาตญาณ

ในลิฟท์มีคนอยู่พอสมควร ผมก็เลยแอบลอบมอง(น่ากลัวมาก ฮ่าๆ)พี่เค้าอยู่เป็นระยะ
ผมยิ้มเพราะเราต่างแอบชำเลืองมองกันอยู่เป็นระยะๆ ตลกดีครับ จนผมรู้ตัวอีกทีก็เลยชั้นที่ผมจะต้องออกไปซะแล้ว
เค้าชำเลืองมองผ่านแว่นกลมๆจนผมเริ่มรู้สึกได้ว่าเค้ามองเราจริงๆ แต่ก็ไม่ทำอะไร ได้แต่มองกลับไป
พี่เค้าเริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆ ตรงข้ามกับลิฟท์ที่ค่อยๆลงไปถึงชั้นข้างล่างอย่างรวดเร็ว
พอถึงชั้นB2ซึ่งเป็นชั้นสุดท้าย เค้าก็ต้องเดินออกไป แล้วความสัมพันธ์ของเราก็หยุดที่ตรงนั้น
ผมเริ่มเข้าใจที่เค้าได้แต่ชำเลืองเพราะเค้ามากับผู้หญิงอีกคนหนึ่งครับ
ซึ่งก็คือแม่ของเค้านั่นแหละครับ ฮ่าๆ

แล้วบังเอิญตอนนั้น เพื่อนผมก็โทรมาพอดี ผมเลยต้องออกไปรับโทรศัพท์ที่หน้าลิฟท์

แต่เราก็ได้สบตากันอีกครั้งเพราะรถของพี่เค้าอยู่ไม่ไกลจากหน้าลิฟท์เท่าไหร่

ตอนที่เค้าเก็บของท้ายรถ เปิดประตู สตาร์ทรถ สายตาของผมกับเค้ายังคงมองกันอยู่ตลอด
ผมเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ครับ เจอกันแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ
แต่ผมกลับละสายตาจากพี่เค้าไม่ได้เลย
แล้วเค้าก็ค่อยๆขับรถออกไป จนพ้นหัวมุมที่สายตาของผมกับเค้าไปไม่ถึงกัน

ผมได้แต่ทำเป็นคุยกับเพื่อนในสาย ทั้งๆที่สติผมลอยกลับไปไกลซะแล้ว

ผมกลับมานั่งคิดดู จริงๆผมอาจคิดไปเองข้างเดียวก็ได้
ผมไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไรดี แต่ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ
ไม่รู้ว่าจะแปลว่าอะไรด้วยซ้ำ
ผมเลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เผื่อว่าจะได้รู้ว่าเค้าคิดยังไงบ้างก็ยังดีครับ

จริงๆผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอกันอีกรึเปล่านะครับ
แค่อยากหาพื้นที่เล็กๆ เผื่อว่าจะส่งไปถึงเค้า ถ้าเค้าคิดเหมือนกัน

ฝากบอกพี่แว่น(ไม่รู้จะเรียกยังไงดี)คนนั้นที่เราลงลิฟท์เดียวกันที่เซ็นทรัลเวิร์ลเมื่อวานครับ
ถ้าเราคิดเหมือนกัน เราอาจได้คุยกันมากกว่านี้
พี่น่ารักดีนะครับ  ช่วยบอกผมทีว่าผมคิดไปเอง ฮ่าๆๆ

ขอบคุณครับ