โลกและชีวิต มีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี  ล้วนเกิดขึ้นมาจากการให้ความหมายจากมนุษย์  โดยมนุษย์ และเพื่อมนุษย์

มันจำเป็นต้องตีความ หรือให้ความหมาย ไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เพื่อ หรือเพราะ เหตุผลภาคปฏิบัติ ที่แตกต่าง หลากหลาย
บ้างก็เกื้อหนุน สอดคล้อง  บ้างก็ขัดขวาง  แย้ง  หรือย้อนแย้ง  กลายเป็นอุปสรรค หรือ กระทั่งอคติ ..เป็นปฏิปักษ์ศัตรูต่อกันไป

รากฐานของสิ่งที่ดี   ก็คือ  การอดทน อดกลั้น  และหรือการให้อภัย ไม่ทำลาย ไม่ทำร้ายกัน   ซึ่งก็อาจยากจะปฏิบัติ ..
เพราะ  เท่ากับ   ต้องแบกความไม่น่าพอใจ  กระทั่งเก็บกดเอาไว้  เพื่อให้โลกแห่งปรากฏการณ์ไม่แหลมคม หรือ ทำร้ายทำลายกัน  มากกว่าที่เป็นไป

สิ่งนี้  จะเกิดขึ้นได้ต้องมีกระบวนการฝึกฝน  อบรมมาแต่เยาว์วัย  หรือปลูกฝังทัศนคติใจกว้าง และเข้าใจโลก  เข้าใจชีวิตไว้แต่แรก..

และคุณูปการของการอบรมเลี้ยงดูที่ดี  จักเกิดผลอย่างไม่ได้ทันที  แต่สะสมต่อเนื่องจากคนรุ่นหนึ่งไปสู่คนอีกรุ่นหนึ่ง
แต่แก้วที่รากแล้วในวันนี้    ก็คงเกิดจากความร้าวลึกสะสม   หรือเกิดผิดพลาดมายาวนานได้เช่นกัน ในอีกมุมมองหนึ่ง

ดังนั้น     ความรุนแรงของโลกที่ปรากฏ   หรือสันติสุขที่พึงปรารถนา  ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละปัจเจกจะมีแรงใจใฝ่หาสิ่งทีดี
และเลือกทำในสิ่งที่ดี  คือ   แสดงออกให้ปรากฏต่อโลกปรากฏการณ์ไปในทางบวก  
ไปในทางสร้างสรร   กลิ่นอายของสิ่งดีที่เป็นจริงก็จะแสดงผลอย่างสะสมตัว
จากน้อยไปหามากในบริบทหรือแวดวงเล็กไปสู่การขยายผลในวงกว้างได้   และนี่คือ  การรู้จักควบคุมตัวเอง  
และรากฐานคุณธรรมได้รับการสถาปนาจากสังคมย่อยไปสู่สังคมใหญ่      
ดังนั้น  ศรัทธาต่อชีวิตที่ดี   พึงรักษาไว้และกำลังใจจงอยู่กับคุณ  และเป็นตัวคุณ  ดั่งคุณสมบัติติดตัว  หรือไฉน..

คิดว่าดีไหม  ที่ชีวิตจะดำเนินไปในทิศทางเช่นนั้น  หรือเช่นนี้   ตามที่กล่าวมา..