ครอบครัวเรามีลูกสองคนค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเล็ก มีพี่ชาย 1 คน

เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าบางทีเหมือนโชคชะตาชีวิตกำลังเล่นตลกกับเราอยู่
เวลานึกคิดอะไรก็เหมือนจะผิดหวังไปซะทุกเรื่อง เราเป็นคนเรียนไม่เก่งค่ะ (เข้าขั้นโง่เลยก็ว่าได้) ส่วนพี่เราเรียนเก่งกว่าเราค่ะ
ตอนนี้พี่เราเรียนจบ ทำงานแล้ว หาเงินให้พ่อให้แม่ใช้ได้แล้ว ยินดีกับพี่เรานะ แต่พอย้อนกลับมามองชีวิตตัวเองก็ทำให้คิดว่า
เราจะทำได้แบบพี่เรามั้ย เราจะทำให้พ่อแม่เราภูมิใจได้มั้ย...
เราพยายามนะ เราพยายามที่จะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่เหมือนยิ่งพยายามมันก็ยิ่งเจอแต่เรื่องแย่ๆ
ตอนนี้เราเรียนมหาลัยปี 3 แล้วค่ะ(กำลังจะขึ้นปี 4 ) เรียนมาได้ F มาเกือบทุกเทอม ถามว่าท้อมั้ย รู้สึกยังไงตอนนั้น
บอกได้เลยค่ะว่าท้อมาก ท้อจริงๆ ท้อจนหมดแรง หมดความพยายามอยากจะหายไปจากโลกนี้ซะด้วยซ้ำ
ช่วงออกฝึกงาน ก็มีปัญหากับที่ฝึกงานอีก จนเกือบจะต้องไปลงฝึกงานใหม่ปีหน้า ถ้ามันเป็นแบบนั้นเราก็จะจบไม่พร้อมเพื่อน แล้วที่เราได้ F มาเกือบทุกเทอมนั้นมันก็ทำให้เราเครียดอยู่แล้วว่าเราจะเรียนจบพร้อมเพื่อนๆมั้ย
เราไม่อยากถูกมองว่า ทำไมจบทีหลัง เราไม่ชอบเวลาคนอื่นมาถามว่าปีไหนแล้ว เรารู้สึกเหมือนถูกตอกย้ำว่า ยังไงก็ไม่จบพร้อมเพื่อนแน่ๆ

เรื่องของในชีวิตเราเวลาเราอยากได้อะไร เราต้องเก็บตังค์ซื้อเองหมดทุกอย่าง บางทีเรามองชีวิตคนอื่นทำไมเวลาคนอื่นอยากได้อยากมีอะไรทำไมเขาถึงได้มันมาง่ายจัง แต่ตัวเรากว่าจะได้มาแต่ละอย่างทำไมมันถึงยากขนาดนี้ เราอยากมีอะไรเป็นของตัวเองเหมือนคนอื่นๆบ้าง อยากได้อะไรมาง่ายๆเหมือนคนอื่นบ้าง อยากมีชีวิตที่ดีเหมือนคนอื่นบ้าง มันทำให้เราน้อยใจในโชคชะตาชีวิตตัวเองค่ะ

มีใครรู้สึกท้อแบบเราบ้าง มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย เราท้อ เราเหนื่อยจริงๆค่ะ