สวัสดีค่ะ เราขอเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเรานะคะ  ญาติพี่น้อง คนรอบตัวเรานับถือพุทธหมดค่ะ เราขอเล่าย้อนไปนะคะ ตอนเราเด็กๆบ้านเราอยู่ใกล้ๆโบสถ์คริสต์ค่ะ ตอนนั้นบ้านเราฐานะยากจน เพื่อนๆก็ชวนเราไปโบสถ์สิ ได้ขนมด้วย เวลานั้นเราไปเพราะขนมจริงๆค่ะ

แต่เราก็ได้เรียนรู้เรื่องราวของพระเยซู ความรัก การให้ การแบ่งปัน เราได้เรียนรู้จากการเล่าให้ฟังของพี่ๆที่นั่น เราลืมเรื่องขนมไปเพราะเราอยากรู้ว่าตอนต่อไปที่จะเล่าคืออะไร   เราก็ไปทุกวันอาทิตย์นะคะ เรามีโอกาสได้เห็นพิธีแต่งงานของชาวคริสต์  พิธีบัพติศมา  เรารู้สึกดีมากๆค่ะ  จนคิดว่าอยากเปลี่ยนศาสนา

จนเราได้ย้ายบ้านใหม่ ไม่ได้ไปโบสถ์แล้วค่ะ เราก็ลืมความรู้สึกอยากรู้เรื่องราวของพระองค์ไป ใช้ชีวิตตามประสาวัยรุ่นปกติ มีโอกาสก็เข้าวัดทำบุญตามปกติของชาวพุทธ จนมาวันนึงเราได้ฟังเพลง " จงอย่าได้กลัวเลย "  เป็นเพลงของศาสนาคริสต์เราไม่เคยฟังมาก่อน มันอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก มันตื้นตันจนจะร้องไห้ค่ะ อีกเพลงคือเพลงตรึงกางเขน ถ้าชื่อเพลงผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ  MV เพลงคือเป็นตอนพระเยซูถูกตรึงกางเขน เราร้องไห้เลยค่ะ มันรู้สึกถึงความเมตตาค่ะ ยอมเจ็บแทนทุกคนได้ ...  เรามีคำถามเกิดขึ้นในใจค่ะ


เราได้ถามเจ้านายของแม่เรา เค้าบอกว่า เราคงเป็นลูกแกะที่หลงฝูงและเวลานี้คงเป็นเวลาที่ท่านเรียกเรากลับไป เราก็เล่าเรื่องตอนเด็กๆที่เราได้ไปโบสถ์ให้เค้าฟัง  เค้าก็เล่าเรื่องลูกแกะให้เราฟัง เราก็พึ่งเข้าใจความหมายของภาพพระเยซูที่มีแกะเยอะๆ ตามภาพในเน็ตก็วันนี้แหละค่ะ



เราก็ไม่รู้ว่าเราจะเริ่มอะไร เราควรศึกษาศาสนาพุทธและคริสต์ให้เข้าใจอย่างแท้จริงก่อนมั้ย ... เราสับสนค่ะ ไม่รู้จะเริ่มอะไรก่อน


ขอคำแนะนำทั้งจากผู้ที่นับถือศาสนาพุทธและคริสต์นะคะ


ขอบคุณมากค่ะ