ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะเล่าว่า..

เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง แรกๆก้สนิทก้ทั้งกลุ่มแหละ แต่อยู่ๆเพื่อนในกลุ่มก็เกิดเกลียดกันขึ้นมา **เกลียด = เกลียดมากๆอ่ะ (มากอ่ะ) คือไม่อยากทำงานกลุ่มร่วมกัน ไม่อยากกินข้าวโต๊ะเดียวกันเลย**   แต่ตอนนั้นเราก็เลิกที่จะมาอยู่กับเพื่อนส่วนน้อย แต่ทางฝั่งเพื่อนส่วนมากที่เหลือเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเค้าหรอก  แต่ว่า..ตั้งแต่ที่แยกๆกันมาก เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนส่วนมากนั่นเลย

และแล้ววันนึง..... เรากับเพื่อนที่เราแยกมาอยู่ด้วยอ่ะ เกิดมีปัญหากันนิดหน่อย จนตอนนี้มันบานปลายไปเยอะแล้ว ไม่รู้ใครผิดใครถูก(แต่เราว่าเราไม่ผิดน่ะ) และตั้งแต่ที่เรามัปัญหากัน เพื่อนพวกนี้ที่ว่าเกลียดนักเกลียดหนากับเพื่อนที่แยกกันมาน่ะ มีอะไรก็มาเล่าให้ฟังนู่นนี่ แต่อยู่ดีๆก็กลับไปคุยกันปกติ ทำเหมือนสนิท นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน นั่งเรียนข้างกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคิดอะไรอยู่  คือจากนั้นเราเลยต้องแยกไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่น เหมือนเราเป็นหมาหัวเน่าโดนทิ้งไปโดยสิ้นเชิงอ่ะ  ทั้งที่เราไม่ได้มีปัญหากับเพื่อนกลุ่มนั้นเลย

แบบนี้จะเรียกว่าโดนเพื่อนหักหลังป่ะ  (เกลียดกันจะเป็นจะตาย แต่อยู่ดีๆไปสนิทกันเฉยเลย)

****เพื่อนแบบนี้น่าเอาไว้เป็นเพื่อนมั้ย  น่าให้อภัยรึป่าว*****