ผมกับแฟนคบกันมาพักนึงแล้วตอนจีบใหม่ๆเธอก็พอพูดบ้าง ที่ผมประทับใจมากๆจนรักเธอคือการที่เธอพูดปกป้องผมตอนที่มีคนมาด่าผมแบบไม่มีเหตุผล
หลังเริ่มคบกันจริงจังเธอจะคุยด้วยแบบถามคำตอบคำ ผมถามว่าชอบผมบ้างมั้ย เธอจะตอบแค่ อื้อ ไม่ก็ยิ้มแวบเดียวที่มุมปาก ยิ่งหลังๆผมถามไปสิบคำ เธอจะตอบมาแค่ประโยคเดียวสั้นๆ เธอเป็นคนที่สวยมาก มีผู้ชายมาจีบก็เยอะ ผมหน้าตาบ้านๆฐานะปานกลาง ผมจากที่เป็นคนร่าเริงคุยเก่งไม่ค่อยจะขี้หึงใคร กลายเป็นคนขี้ระแวง สุดท้ายก็หึงเธอแบบไม่ค่อยมีเหตุผล เพราะผมถามอะไรไปไม่เคยได้คำตอบที่ทำให้ผมเข้าใจความคิดเธอเลย เมื่อเดือนที่แล้วผมบอกรักเธอแบบปกติที่ทำ เธอตอบกลับมาว่า รักตัวเองนะ น้ำตาผมไหลแบบไม่อายใครเลย แต่หลังจากนั้นไม่ว่าผมจะบอกแสดงออกถามและคาดคั้นยังไงเธอก็ไม่พูดแม้แต่คำว่าชอบผมอีกเลย ไม่มีการแสดงออกความรุ้สึกอะไรนอกจากเวลารำคารที่ผมเซ้าซี้เธอมากๆออกมาบ้างนานๆครั้ง เมื่อวานผมทนไม่ไหวที่เหมือนอยุ่กับหุ่นยนต์ที่แทบจะไม่มีการตอบสนองอะไรกลับมาเลย ผมเลยพูดทุกอย่าง ตอนแรกบอกเธอเหมือนที่เคยบอกแทบทุกวัน ว่ามีอะไรบอกผมนะ เราต้องคุยกันมากกว่านี้นะ ถ้าไม่คุยผมก็เอ๋อนะ ไม่รุ้จะทำตัวยังไงกับเธอดี เธอตอบมาแค่ว่า เป็นแบบที่เคยเป็นแหละ ผมบอกว่ามันอึดอัด ทำอะไรไม่ถูก รักมากจนอยากทำอะไรที่ผมได้รับรู้ว่าเธอมีความสุขที่คบและเป็นแฟนกับผม  เธอไม่พูดไม่ตอบไม่แสดงออกอะไร ผมถามว่ารักผมมั้ย เธอเงียบสีหน้าเฉยแบบคนที่ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น

เธอนิ่งจนเราแยกกันกลับบ้าน และพูดออกมาว่าฝันดีนะ ซึ่งเธอจะพูดแบบนี้หลังจากแยกกันเข้านอนทุกวัน ผมกลับมานั่งบื้อซึมอยุ่หลายชั่วโมงคนเดียว แล้วผมก็ตัดสินใจไลน์ไปบอกเลิกเธอ ผมไม่รัว่ามันคืออารมณประชด ลองใจ หรืออยากไปให้พ้นๆจากความทรมาน เธอส่งแค่รูปตัวการ์ตูนร้องไห้มาแค่รูปเดียว แล้วไม่พิมพ์ไม่อ่านไลน์ผมอีกเลย ซึ่งมันปกติสำหรับเธอ จะที่จะตอบไลน์ผมแค่คำสองคำไม่ว่าผมพิมพ์ไปเยอะขนาดไหน

เช้านี้ผมคุยกับเธอเรื่องเมื่อคืน เธอคุยกับผมยาวที่สุดที่ผมเคยไดัยิน เธอบอกว่าเธอมีผมคนเดียวไม่อยากให้ผมคิดมากเธอมีโลกส่วนตัวสูงมากเพื่อนๆจะเรียกเธอว่าใจน้ำแข็งเธออยากให้ผมเข้าใจเธอ แล้วเธอก็ยิ้มเศร้าๆแล้วยกมือบายๆ ไปแบบไม่หันกลับมามองเลย

วันนี้ผมนั่งเศร้าอยุ่บ้านทั้งวัน น้ำตามันแทบจะทะลักอึดอับแทบเป็นบ้า ผมควรทำยังไงดี