ขอท้าวความให้ทราบก่อนว่า โดยปกติเป็นคนที่ออกกำลังกายด้วยการวิ่ง และตีแบดเป็นประจำ และเคยเป็นคนที่ร่างกายแข็งแรงมากๆ ช่วงหลังทำงานหนัก พักผ่อนน้อย ความถี่ในการออกกำลังกายลดลง เครียดกับงานมาก อ้วนขึ้นมาก ทานอาหารไม่ตรงเวลา ดื่มกาแฟเยอะ สูบบุหรี่ ซึ่งพฤติกรรมแย่ๆเหล่านี้ ไม่มีผลกับร่างกายเลยเมื่อก่อน แต่พอมันสะสมนานๆเข้า ออกกำลังก็น้อยลง เครียดกับงานมากขึ้นๆ อายุเพิ่มขึ้น (ปัจจุบัน34) ร่างกายก็เริ่มประท้วง
วันหนึ่งพบว่าเป็นโรคฝีคัณฑสูตร เจ็บปวดทรมาณถึงขนาดไม่สามารถทำอะไรได้ ไปพบหมอเพื่อนัดคิดผ่าตัดอย่างเร่งด่วน แต่คิวเร็วที่สุดที่ได้ ก็ต้องรอนานจนฝีชิงแตกไปซะก่อน (ระหว่างรอคิวนัดผ่าของคุณหมอ ฝีก็แตกซะก่อน หลังจากนั้นมีน้ำเหลืองไหลซึมจากแผลตลอด แต่ก็ค่อยๆลดลง ตามวันเวลาที่นานขึ้น) เมื่อไปตรวจหลังจากแผลแตกประมาณ 3 อ. (ส่องกล้อง) คุณหมอบอกว่ายังมีหัวด้านในขนาดเท่าเมล็ดลำใยอยู่ ต้องผ่าออก แต่เนื่องด้วยเราติดปัญหาการโยกย้ายสิทธิ์การรักษา ต้องทำเรื่องส่งตัว กว่าเรื่องจะเรียบร้อยก็ไม่สามารถไปรับการผ่าได้เสียแล้ว จนถึงวันนี้ผ่านมากว่า4 เดือนพบว่า ยังคงมีของเหลว ที่เดาว่าคือน้ำเหลือง ไหลซึมออกทางปากแผล(เหนือรูทวาร)อยู่เสมอ วันเว้นวัน หรือ2วัน ยังคงทำความสะอาดแผลด้วยการเช็คน้ำเกลือทุกวัน วันละ 2 ครั้ง ไม่มีอาการเจ็บแผลไม่ว่าทำกิจกรรมใด แต่สิ่งที่ผิดปกติ คือ
1.มักจะเป็นผด เป็นผื่นขึ้นตามตัวโดยไม่สาเหตุ บางครั้งคัน บางครั้งไม่คัน (ส่วนใหญ่ไม่คัน แต่ถ้าเมื่อไหร่คัน ก็จะเห่อขึ้นแบบคนเป็นลมพิษ ขึ้นมาเฉยๆ ต้องทานยาแก้แพ้เท่านั้นถึงจะทุเลา)
2. อาหารที่เคยทานได้ปกติ เช่น กุ้ง ทุเรียน บางครั้งทานแล้วขึ้นผื่นคัน แบบคนแพ้อาหาร (เป็นบางครั้งเท่านั้น)
3. บางครั้งเกิดอาการบวม ตามง่ามนิ้วมือ เท้า ริมฝีปาก ขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ (เมื่อตอนเป็นฝีและยังไม่แตก จู่ๆเคยบวมจนต้องรับไปแผนกฉุกเฉิน เพราะคิดว่าแพ้ยาที่คุณหมอจ่ายให้ หมอต้องรีบฉีดยาแก้แพ้และเปลี่ยนยาชุดใหม่ให้หมด อาการบวมก็ทุเลาไป แต่บางวันหลังจากนั้นจู่ๆก็มีอาการบวมขึ้นมาอีก กินยาแก้แพ้ก็ยุบลง เป็นๆหายๆ เดาไม่ได้อยู่บ่อยๆ แรกๆเป็นถี่จนระแวงทุกอย่างที่กิน ช่วงหลังนานๆเป็นที หากเป็นน้อยไม่กินยาก็ยุบไปเองได้ แต่ไม่มีอาการหายใจขัด แน่นหน้าอก หรืออาการแพ้อื่นๆ)
4. มักมีอาการปวดตามต้นคอ ข้อเท้า หัวเข่า หลัง เอว คล้ายๆคนเป็นออฟฟิตซินโดรม บางครั้งมีอาการชาปลายมือ นิ้วมือ (ปัจจุบันทานแบล็คมอล หวังว่าจะช่วยทดแทนส่วนที่ร่างกายไม่สามารถสร้างขึ้นมาให้เราผลาญได้ทัน)

เรามั่นใจว่า ไอ้อาการร่างกายรวนต่างๆ (จริงๆมีอีกหลายอย่างที่จุกจิก กวนใจเราตลอด เด๋วเป็นั่นเป็นนี่ไปเรื่อยแบบไม่มีสาเหตุ) มันเกิดจากสุขภาพที่ถดถอยของเรา และการขาดการดูแลตัวเอง และเรากำลังพยายามที่จะฟื้นฟูตัวเองอีกครั้ง
แต่สิ่งที่ยังทำให้กังวลใจอยู่ คือเจ้าฝีขนาดเมล็ดลำใยที่(คิดว่า)ยังอยู่ในตัวเรานั้น เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งของการเป็นนั่นนี่ ของเราด้วยหรือไม่ คิดไปต่างๆนาๆว่ามันอาจจะแตกอยู่ข้างใน แล้วหนองไหลเข้าไป เป็นเชื้อโรคเข้าไปในตัวเราหรือเปล่า บราบราบรา......มากมาย และเรายังไม่สามารถไปรับการผ่าตัดได้ในตอนนี้ เพราะเราไม่สามารถหยุดงานได้

ท้าวความเกริ่นนำมายืดยาวก็เพื่อจะปรึกษาผู้รู้ว่า
> จะเป็นอย่างไร ถ้าเรายังไม่ได้ผ่าเจ้าฝีเม็ดนั้นออกไป
> มันสามารถจะแตกไปเอง เหมือนหัวด้านนอกที่แตกไปแล้วหรือไม่
> หากมันแตก!!!! จะเป็นอันตรายต่อร่างกายอย่างไร
>และสุดท้าย....หากเรายังไม่สามารถไปพบคุณหมอได้ในเร็วๆนี้ ควรทำอย่างไร

ขอความกรุณาท่านที่มีประสบการณ์ หรือเป็นหมอ หรือเคยเห็นคนเป็นแบบนี้ ให้คำแนะนำเราหน่อยค่ะ มันทำให้เราเครียด(หนักกว่าเดิม)จริงๆเลย อยากไปหาหมอผ่าให้สิ้นๆเรื่องไป ก็ทำไม่ได้ (ไม่ได้จริงๆค่ะ) ไม่รู้ควรทำอย่างไรดี -_-!!!!