ก่อนอื่นขอเล่าความสัมพันธ์คร่าวๆก่อนนะครับ
ผมกับเค้าเป็นเพื่อนที่รู้จักกันในเกมส์ครับ รู้จักกันนานมากแล้วตั้งแต่ผมอยู่ม.ต้น ตอนนี้ขึ้นปี4แล้วครับ ผมกับเค้าเคยคบเป็นแฟนกันครับ ซึ่งช่วงนั้นผมยังเด็กก็ไม่ได้จริงจังอะไร (ยังเลือกคบใครที่หน้าตา ซึ่งเค้าไม่ใช่สเปคผมเลย) แล้วผมก็เลิกกับเค้า ไปคบคนใหม่แล้วก็เลิก ผ่านมาหลายคน หลังจากเลิกกันผมคิดกับเค้าแค่เพื่อน แต่เค้าก็ยังรอผม เวลาผมมีปัญหาอะไรทะเลาะกับใครก็มีเค้าอยู่ข้างๆเสมอ จนปัจจุบัน เค้ามีแฟนแล้ว และผมได้ไปฝึกงานที่กรุงเทพ ก็ไปอยู่กับเค้า เค้าก็ช่วยพาไปที่ฝึกงาน พาไปเที่ยว ผมโกรธเค้าก็ง้อ ผมไม่สบายเค้าก็ดูแล ตามใจผมทุกอย่าง เลิกงานก็รอกินข้าวพร้อมกัน ผมฝึกงาน2เดือนเสร็จก็กลับบ้าน พอผมมาอยู่บ้าน ผมกลับคิดถึงเค้ามาก ความรู้สึกที่มีให้มันเกินกว่าเพื่อนกัน ผมโทรหาเค้าทุกคืน แล้วผมก็ได้พูดความในใจออกไปว่าผมรักเค้า แต่เค้าก็บอกว่า มันสายไปแล้ว เค้ามีแฟนและเค้าก็รักแฟนมาก ทุกอย่างที่เค้าทำกับผมก็ปกติที่ทำกับเพื่อนทั่วไป และคำๆนี้ทำให้เค้าไม่เหมือนเดิม ผมเคยลองพูดว่า ผมอยู่แบบนี้ไม่ได้ ขอเดินออกจากชีวิตละกัน เค้าก็ไม่ห้าม และให้ผมไป จากเดิมที่เคยหยอกล้อคุยกันเฮฮา กลับมีแต่ความเฉยชา ผมทักไปเค้าก็ไ่ม่ค่อยคุย อ่านไม่ตอบบ้าง ก็มีตอบอืมๆมาบ้าง ตอนนี้ผมอึดอัดมาก ผมกำลังจะเสียทั้งแฟนเก่าและเพื่อนที่ดีคนนึงไป ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมยังทักไปคุยกับเค้าได้มั้ย ยังโทรไปได้มั้ย ควรไปหาเค้ามั้ย เค้าจะรำคาญผมมั้ย ผมไม่อยากเสียเค้าไป ผมยินดีรอเค้าเหมือนที่เค้าเคยรอผม กรรมตามสนองใช่มั้ยครับ รู้ตัวว่ามีคนดีๆอยู่ข้างกาย เมื่อวันที่สายไป