"ขอเกริ่นก่อนนะครับ ตอนนี้ผมเรียน วิศวะไฟฟ้าอยู่ ปี3 วิศวะไฟฟ้านั้นใช้คณิตศาสตร์เยอะมาก ซึ่งผมก็ไม่ถึงกับไม่ชอบคณิตศาสตร์ กลับชอบด้วยซ้ำ(ในบางหัวข้อ) ใจจริงอยากเรียนเครื่องกลครับ ชอบเรียนอะไรที่เห็นเป็นภาพๆมากกว่า อย่างไฟฟ้าต้องใช้จิตนการเยอะครับ"
- เข้าเรื่องดีกว่าครับ ในด้านการเรียนจนขึ้นปี 3 เกรดรวมผมอยู่ที่ 2.8 กว่าๆ ทุกครั้งที่เรียนที่มีการสอบ ผมทุ่มเทมาก พอเริ่มคลาสวันแรก ผมก็ค่อยๆอ่านเก็บไปเรื่อยๆด้วยความเมามันส์ แต่แล้วเวลาผ่านไปเมื่อถึงช่วงสอบ ผมกลับทำคะแนนได้ไม่ดีเลย อยู่มีน ตกมีน ในบางวิชาที่ผมพอทำได้ เป๊ะแน่ๆ ทำได้แน่ๆ พอออกมาจากห้องสอบก็มักจะผิดพลาดด้วยความ "สะเพร่า" เสมอ ผมเครียดมากครับ มั่นใจว่าอ่านข้อสอบละเอียด แต่ก็นะครับ ผลสุดท้ายถึงแม้ว่าจะบอกตัวเองว่าทุ่มเทแค่ไหน ผมก็ไม่เคยหลีกเลี่ยงความ "สะเพร่า" ในตัวผมได้เลย
- บ่อยครั้งที่ผมเขียนลงกระดาษว่าวันนี้ต้องทำอะไร วันต่อไปต้องทำอะไร แต่หลายครั้งที่ผมไม่สามารถทำสำเร็จได้ตามแผนเลยจะต้องมีอะไรมาคอยกวนผมตลอด ไม่แน่ความผิดอาจจะเป็นที่ตัวผมไม่เอาไหนเองก็เป็นได้
- ด้วยเกรด 2.8 ผมอยากรู้ว่า ผมจะมีโอกาสได้งานดีดีบ้างไหม สถานที่ฝึกงานดีดี ผมเข้าใจว่าถึงแม้ว่าเกรดเราจะไม่สวย แต่เราก็มีโอกาสได้งาน แต่ผมมองว่า เราเกรดเท่านี้ได้งานเท่านี้ เพื่อนเกรดมากกว่าเราได้งานที่ดีกว่า แค่จุดสตาร์ทไม่เท่ากันเราก็เดินตามเขาได้ลำบากครับ ผมเคยคิดเสมอ แข่งกับตัวเองๆๆๆ แต่ยังไงผมก็คิดว่าคำนี้ใช้กับระบบทุนนิยมได้ลำบาก
- ผมรู้สึกตัวเองด้อยกว่าคนอื่นมากเลยครับ กังวลว่าเราจบมา เราจะเป็นวิศวกรไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพ ทำงานให้นายจ้างเรา หรือ ทำงานให้ตนเองได้อย่างไม่มีข้อบกพร่องได้หรือเปล่า จะทำให้คนที่เราร่วมงานด้วยได้ชื่นชมสถาบันผมบ้างได้หรือเปล่า
= สรุปครับ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยท้อ แต่เรื่องคะแนนผมเจอบ่อยจนเริ่มรับไม่ไหวแล้วครับ เตรียมตัวมาอย่างดี พอเข้าสนามรบก็จบเห่ ตอนนี้ผมเครียดและท้อมากเลยครับ กลัวเกรดซัมเมอร์จะออกมาไม่ดี พาลทำให้เกรดรวมลด โอกาสต่างๆที่ผมจะได้มาก็จะค่อยๆหดหายไปเรื่อบเครียดมากกกกกกก
ท่านใดพอจะมีวิธีแก้ไข 1. อาการสะเพร่า 2. สร้างความมั่นใจในตนเอง และ 3. คิดบวกกก+++++
ช่วยหน่อยนะครับ เครียดมาก เครียดมาหลายวัน ไม่อยากปรึกษาป๊า เพราะ สอบเสร็จผมบอกป๊าว่าทำได้ แต่มารู้ทีหลังว่าผิด ไม่อยากให้ป๊าผิดหวังครับ ส่วนตัวเครียดมากจริงๆ ก่อนนอนก็คิดแต่คะแนนจนหลับไป ไม่รู้เอาไปละเมอเปล่า ตื่นมาขับรถไปเรียนก็เครียด T-T ไม่ไหวเลยค๊าบบบบบบบ
ทำไม.... ผมถึงไม่สามารถทำสิ่งที่คาดหวัง กับการเรียนวิศวะ
- เข้าเรื่องดีกว่าครับ ในด้านการเรียนจนขึ้นปี 3 เกรดรวมผมอยู่ที่ 2.8 กว่าๆ ทุกครั้งที่เรียนที่มีการสอบ ผมทุ่มเทมาก พอเริ่มคลาสวันแรก ผมก็ค่อยๆอ่านเก็บไปเรื่อยๆด้วยความเมามันส์ แต่แล้วเวลาผ่านไปเมื่อถึงช่วงสอบ ผมกลับทำคะแนนได้ไม่ดีเลย อยู่มีน ตกมีน ในบางวิชาที่ผมพอทำได้ เป๊ะแน่ๆ ทำได้แน่ๆ พอออกมาจากห้องสอบก็มักจะผิดพลาดด้วยความ "สะเพร่า" เสมอ ผมเครียดมากครับ มั่นใจว่าอ่านข้อสอบละเอียด แต่ก็นะครับ ผลสุดท้ายถึงแม้ว่าจะบอกตัวเองว่าทุ่มเทแค่ไหน ผมก็ไม่เคยหลีกเลี่ยงความ "สะเพร่า" ในตัวผมได้เลย
- บ่อยครั้งที่ผมเขียนลงกระดาษว่าวันนี้ต้องทำอะไร วันต่อไปต้องทำอะไร แต่หลายครั้งที่ผมไม่สามารถทำสำเร็จได้ตามแผนเลยจะต้องมีอะไรมาคอยกวนผมตลอด ไม่แน่ความผิดอาจจะเป็นที่ตัวผมไม่เอาไหนเองก็เป็นได้
- ด้วยเกรด 2.8 ผมอยากรู้ว่า ผมจะมีโอกาสได้งานดีดีบ้างไหม สถานที่ฝึกงานดีดี ผมเข้าใจว่าถึงแม้ว่าเกรดเราจะไม่สวย แต่เราก็มีโอกาสได้งาน แต่ผมมองว่า เราเกรดเท่านี้ได้งานเท่านี้ เพื่อนเกรดมากกว่าเราได้งานที่ดีกว่า แค่จุดสตาร์ทไม่เท่ากันเราก็เดินตามเขาได้ลำบากครับ ผมเคยคิดเสมอ แข่งกับตัวเองๆๆๆ แต่ยังไงผมก็คิดว่าคำนี้ใช้กับระบบทุนนิยมได้ลำบาก
- ผมรู้สึกตัวเองด้อยกว่าคนอื่นมากเลยครับ กังวลว่าเราจบมา เราจะเป็นวิศวกรไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพ ทำงานให้นายจ้างเรา หรือ ทำงานให้ตนเองได้อย่างไม่มีข้อบกพร่องได้หรือเปล่า จะทำให้คนที่เราร่วมงานด้วยได้ชื่นชมสถาบันผมบ้างได้หรือเปล่า
= สรุปครับ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยท้อ แต่เรื่องคะแนนผมเจอบ่อยจนเริ่มรับไม่ไหวแล้วครับ เตรียมตัวมาอย่างดี พอเข้าสนามรบก็จบเห่ ตอนนี้ผมเครียดและท้อมากเลยครับ กลัวเกรดซัมเมอร์จะออกมาไม่ดี พาลทำให้เกรดรวมลด โอกาสต่างๆที่ผมจะได้มาก็จะค่อยๆหดหายไปเรื่อบเครียดมากกกกกกก
ท่านใดพอจะมีวิธีแก้ไข 1. อาการสะเพร่า 2. สร้างความมั่นใจในตนเอง และ 3. คิดบวกกก+++++
ช่วยหน่อยนะครับ เครียดมาก เครียดมาหลายวัน ไม่อยากปรึกษาป๊า เพราะ สอบเสร็จผมบอกป๊าว่าทำได้ แต่มารู้ทีหลังว่าผิด ไม่อยากให้ป๊าผิดหวังครับ ส่วนตัวเครียดมากจริงๆ ก่อนนอนก็คิดแต่คะแนนจนหลับไป ไม่รู้เอาไปละเมอเปล่า ตื่นมาขับรถไปเรียนก็เครียด T-T ไม่ไหวเลยค๊าบบบบบบบ