เลิกกันได้เดือนกว่าจะ2เดือนได้
เนื่องจาก
เราเป็นคนบอกให้เค้าหาคนที่ใช่และอยู่เคียงข้างเค้า
พร้อมทำหน้าที่แฟนได้ดีกว่าเรา
เหตุผลคืออยู่ไกลกัน มันประคองความสัมพันธ์ค่อนข้างลำบาก และตัวเค้าเองเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะไรเท่าไหร่
หลังจากนั้นมาเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
จนเมื่อวาน
นอนเล่นมือถือ จู่ๆ ไลน์ก็เด้งขึ้นมา
ตามองป็ปใจล่วงไปอยู่ตาตุ่ม หายแวบสุดขีด
"คิดถึงนะ"
แต่เรายังไม่เปิดอ่าน จนกระทั่ง วันนี้ จึงเกิดการสนทนากันขึ้น ก็ตามสเต็ปเดิมนั้นคือ
:สบายดีไหม?
คืออารมณ์ ตอนที่อ่านคือ จะตอบยังไงเนี่ย เพลงที่ ป็อป ปองกูลลอยขึ้นมาในหัว
เราก็ตอบแบบ >จะให้ตอบไงอะ
โดนถามย้ำอีกครั้ง ก็เลยตอบไป> ดีมั่ง
เราก็เลยถาม คิดไงทักมา>>> คถ.ไง
แต่ตอนนี้เรายังไม่ได้ตอบอะไรหรือถามอะไรเพิ่ม
และเขาเองก็เช่นกัน
สาเหตุที่เราไม่บล็อคเค้า เพราะลึกๆเราก็ยังหวังในตัวเค้าอยู่ เพราะเราเชื่อใจกันมาตลอดแม้อยู่ห่างกัน แต่คนอยู่ห่างกัน เราเลยเลือกที่จะหยุดความสัมพันธ์ไม่สานต่อ ตอนนี้สับสนมาก ว่าจะคุยยังไงให้เคลีย์ดี ใจนึกก็อยาก คุยต่อ อีกใจนึงก็กลัว เป็นแบบเดิม เฮ้อ
เมื่อแฟน(เก่า)ทักมา..
เนื่องจาก
เราเป็นคนบอกให้เค้าหาคนที่ใช่และอยู่เคียงข้างเค้า
พร้อมทำหน้าที่แฟนได้ดีกว่าเรา
เหตุผลคืออยู่ไกลกัน มันประคองความสัมพันธ์ค่อนข้างลำบาก และตัวเค้าเองเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะไรเท่าไหร่
หลังจากนั้นมาเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
จนเมื่อวาน
นอนเล่นมือถือ จู่ๆ ไลน์ก็เด้งขึ้นมา
ตามองป็ปใจล่วงไปอยู่ตาตุ่ม หายแวบสุดขีด
"คิดถึงนะ"
แต่เรายังไม่เปิดอ่าน จนกระทั่ง วันนี้ จึงเกิดการสนทนากันขึ้น ก็ตามสเต็ปเดิมนั้นคือ
:สบายดีไหม?
คืออารมณ์ ตอนที่อ่านคือ จะตอบยังไงเนี่ย เพลงที่ ป็อป ปองกูลลอยขึ้นมาในหัว
เราก็ตอบแบบ >จะให้ตอบไงอะ
โดนถามย้ำอีกครั้ง ก็เลยตอบไป> ดีมั่ง
เราก็เลยถาม คิดไงทักมา>>> คถ.ไง
แต่ตอนนี้เรายังไม่ได้ตอบอะไรหรือถามอะไรเพิ่ม
และเขาเองก็เช่นกัน
สาเหตุที่เราไม่บล็อคเค้า เพราะลึกๆเราก็ยังหวังในตัวเค้าอยู่ เพราะเราเชื่อใจกันมาตลอดแม้อยู่ห่างกัน แต่คนอยู่ห่างกัน เราเลยเลือกที่จะหยุดความสัมพันธ์ไม่สานต่อ ตอนนี้สับสนมาก ว่าจะคุยยังไงให้เคลีย์ดี ใจนึกก็อยาก คุยต่อ อีกใจนึงก็กลัว เป็นแบบเดิม เฮ้อ