คือเราเรียนคณะวิทยาศาสตร์อยู่ กำลังจะขึ้นปี3แล้ว
ความรู้สึกของ้ราคือ เกรดขอแค่รักษาให้ไม่ต่ำกว่า3.00ก็พอแล้ว
แต่ใจนึงก็คิดว่าจะทำอย่างน้อย3.25ให้ได้เกียรตินิยมให้พ่อแม่หน่อยนึง
ทีนี้คือ เรารู้สึกว่าในมหาลัยนี่ก็อยากลงภาษาเพิ่มเติมไว้
เพราะยังไงก็เสียค่าเทอมเท่าเดิม เลยไปลงเรียนภาษาอังกฤษกับภาษาที่สามเพิ่มเติมกะเก็บเป็นความรู้ติดตัว
ทีนี้ใบเกรดเราเพิ่งส่งมาถึง เราก็ไม่ซีเรียสอะไรมาก
คือเทอมนี้เราลงไป9วิชา ได้ซีวิชาบังคับ1ตัวกับวิชาภาษาทั้ง2ตัว
วิชาบังคับที่เหลือคือเอกับบีบวก ก็คิดว่าเค้าคงไม่ว่าอะไรมากหรอก
แต่เราก็โดน บอกว่าวิชาเลือกจะเลือกมาให้ฉุดเกรดทำไม
แล้วบอกว่าห้ามลงวิชาภาษาอีกต่อไปแล้ว

คือในมุมมองของเรา เราคิดว่าถ้าเราได้ภาษาน่าจะได้เปรียบในการทำงานจริงมากกว่า
เรารู้ค่ะว่าเกรดสำคัญในการหาทุนหางาน แต่คือความคิดเราคือ
เราได้รับทุนอยู่แล้ว และเป็นทุนที่ต้องทำงานใช้ทุน
เลยรู้สึกว่า การที่เราตั้งใจเรียนในวิชาบังคับก็ถือว่าเพียงพอแล้ว
และการที่เราหาความรู้ด้านภาษาเพิ่มเติมก็ไม่ใช่ว่าเรียนแบบไม่ตั้งใจนะคะ
แต่ตารางสอบมักจะเป็นวันใกล้ๆกับวิชาบังคับ ซึ่งเราก็ให้ความสำคัญกับวิชาบังคับมากกว่า
เลยอ่านภาษาน้อยหน่อย แล้วทุ่มอ่านวิชาบังคับซะเยอะ

ร่ายมาตั้งยาว สรุปตรงนี้ละกันค่ะ
คือเราคิดว่าเราพอใจเกรดเราแล้ว แต่พ่อแม่เราไม่
เราคิดว่าวิชาที่เลือกเรียนและเกรดวิชาหลักสำคัญกว่าเกรดรวม แต่พ่อแม่เราเห็นว่าเกรดรวมสำคัญกว่าตัววิชา

เลยอยากทราบว่า พี่ๆในพันทิปมีความเห็นในเรื่องนี้ว่ายังไงกันบ้างคะ
มุมมองของเรากับพ่อแม่ทำไมถึงต่างกัน เพราะเรายังเด็กหรอ
หรือว่าผู้ใหญ่เขาคิดยังไง ทำไมเขาถึงคิดแบบนั้น
อยากได้หลายๆความเห็นค่ะ

ปล.ถ้างงขอโทษด้วยนะคะ เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก