จริงๆรู้สึกมาตั้งนานแล้วว่า ตัวเองเป็นคนที่มีโครงหน้าและก็อะไรหลายๆอย่างไม่ชัดเจนคะ คือจะไปสายแบ๊วก็ไปไม่สุด จะมาสายคมเข้มก็ไม่สุดอีกละ ซึ่งเป็นปัญหาที่ จขกท (คนเดียว) แอบลงความเห็นว่า หาแนวทางการแต่งหน้าหรือสไตล์การแต่งตัวที่ใช่ได้ยากมาก
คือ จขกท เป็นผู้หญิงตัวเตี้ย หน้าแอบกลมแก้มแน่น และคางก็ไม่สัมพันธ์กับหน้าคะ ปกติถ้าแก้มเยอะ คางจะกลมไปเลย อันนี้คางออกมนๆนิดนึง จมูกแบบ ขอผ่านได้มะ 5555 ดั้งมีน้อยมาก TT แล้วก็ตาสองชั้นโตนิดนึง (แต่ตาแอบลอยๆคะถ้าไม่ได้ใส่คอนแทค) แล้วก็มีถุงใต้ตากะใต้ตาดำคะ (เป็นภูมิแพ้คะ ใต้ตาเลยไม่หายซักที ฮือ) แล้วก็ผิวไม่ขาวคะ แต่ก็ไม่ได้ดำมาก จะออกแทนมากกว่า แต่ไม่ได้แทนเนียนนะคะ เป็นแทนแบบเหมือนคนขาวเหลือง มันเลยเป็นคล้ำๆเหลืองๆ อ่านแล้ว ขอร้องไห้ก่อนได้มั้ย 5555555 (คือตอนเด็กๆ จขกท ผิวขาวเหลืองคะ พอขึ้นมอต้นปล่อยปละละเลยไปหน่อย มอปลายนี่ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยคะ)  



บางที จขกท ก็รู้สึกหนักใจคะ เพราะไม่รู้ตัวเองควรจะไปแนวทางไหนดี หนักใจมาตั้งแต่มอสองมอสามแล้วละคะ พอคิดแบบนี้สะสมเข้าๆ ทุกวันนี้ก็เลยมีช่วงที่มานั่งคิดว่า ‘ทำไมจมูกชั้นไม่โด่งกว่านี้ จะได้คมๆไปเลย’ ‘ปากฉันบางกว่านี้อีกได้ไหม จะได้ดูแบ๊ว’ บางทีส่องกระจกก็หงุดหงิดตัวเอง ทำไมหน้าตามันสวนทางกันแบบนี้  เอาจริงๆเลย นี่ตั้งแต่ม.ต้นมา จขกท แทบไม่เคยมีความมั่นใจตัวเองเลย เวลาส่องกระจกหรือมองตัวเองก้จะแบบ ทำไมหน้าฉันตรงนี้ผิดปกติแบบนี้ ตรงนั้นไม่ได้ส่วนเลย ทำนองนี้ซะบ่อย  นี่คิดว่าตัวเองดูไม่ได้และดูแย่กว่าคนอื่นมาตั้งหลายปีแล้วคะ 555555

เรื่องสไตล์การแต่งตัวก็เหมือนกัน จขกท ไม่ใช่คนผอมหรือคนอ้วน คือ จขกท เป็นพวกมีหน้าอกคะ แล้วก็ตรงก้นจะบวมๆนิดนึง (เวลาอ้วนแล้วจะลงช่วงล่างกะหน้าอก) พอจะแต่งตัวแต่ละทีหรือเลือกซื้อผ้า ต้องคิดถึงปัจจัยต่างๆว่ามันจะดูเน้นอกเราเกินไปไหม? หรือมันจะทำให้เรากลายเป็นแหนมมั้ย?  ตัวเราเองก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากแต่งตัวแบบวินเทจเก๋ๆ หรือ แต่งเป็นเด็กแนวสไตล์เท่ๆ ไถผมครึ่งหัว ปลายคิ้วแหว่งเป็นสามส่วน ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ขาดๆอะไรแบบนี้ แต่ทว่าไม่เป็นใจคะ จขกท คิดว่าตัวเองไม่สวยถึงขั้นจะแต่งได้ ตัวก็เตี้ยอี๊ก TT  ทุกวันนี้เลยมีสไตล์ที่ตัวเองใส่บ่อยคือ เสื้อเชิ้ตโปร่งลายสก๊อตคลุมสะโพก กางเกงยีนส์กะรองเท้าคัทชู ไม่ก็รองเท้าแตะ อันนี้สำหรับวันธรรมดาๆ เวลากลางวันนะคะ (ถ้าเป็นช่วงไปเที่ยวกลางคืนก็จะเป็นเสื้อยืดตัวสั้นกะกระโปรงทรงเอ คอนเซปต์เด็กน้อยมาก) หรือไม่ก็อาจจะเป็นเสื้อยืดคอวีคอกลมตัวยาวกับกางเกงยีนส์ ไม่ก็กางเกงผ้าขาสั้นประมาณเข่า (ซึ่งมันเป็นอะไรที่…. ทำให้คนเดาอายุ จขกท เพิ่มไปอีก 3-4 ปีเลย 555555)


เด็กผู้หญิงวัยเดียวกับ จขกท บางคน (เช่นเพื่อนๆ จขกท) เวลาถ่ายรูปเซลก้าตัวเอง ก็เห็นบางคนไม่ได้แต่งหน้าเยอะมาเซลก้าเลย แต่สำหรับ จขกท แต่ละทีนี่ต้อง โปะรองพื้น/บีบี โปะคอนซีลเลอร์ ทาแป้ง เขียนคิ้ว ไฮไลท์ ทาปาก โอ้ย เรียกได้ว่าทำทุกทางจริงๆคะ คำว่าหน้าสดหรือหน้าธรรมชาติ หรือแค่เขียนคิ้วแล้วมาถ่ายรุปนั้น แทบหาได้ยากมากสำหรับ จขกท 55555  บางครั้งนั่งมองเด็กวัยรุ่นวัยเดียวกันที่ไม่ต้องแต่งแต้มอะไรมาก แต่กลับยิ้มออกมาเป็นธรรมชาติแล้วดูสวยมาก ในขณะที่ จขกท เวลาลองแต่งหน้าบางๆ ทาแป้งเบาๆ พอยิ้มแล้วมัน.. เอ่อ  เห็นละอยากจะกดปุ่มสยองให้ตัวเองรัวๆ

พอจะแต่งคมๆเบาๆ ธรรมชาติๆ ปรากฏว่าดั้งก็ดันมีน้อย หน้าก็ไม่เรียว ดูไงก็ไม่คมสวย พอจะแต่งแบ้วๆ ก็ต้องแต่งแบบกลบพวกโทนผิวอีก ดูยากมากเวลาจะแต่งหน้าแต่ละที คิดแล้วคิดอีก อยากมีโมเม้นที่ทาปากสีแดงสดๆ ส้มสดๆ ไปมหาลัยบ้าง ติดตรงที่เบ้าหน้ามันไม่ให้ไปทางคมนะคะ พอจะทาปากสีชมพูหวานๆ ทากลอสใสๆดูอวบอิ่มน่ารัก ปรากฏว่าก็ไม่เข้ากะสีผิวอีก


เลยอยากขอคำปรึกษาด้านนี้กับสมาชิกพันทิฟคะ ว่าสไตล์ไหนที่เหมาะกับ จขกทกันแน่ ควรจะมุ่งแบ๊วไปเลย หรือคมไปให้สุด  จริงๆ จขกท รู้ตัวนะคะว่าตัวเองมีปัญหาตรงที่ ‘ขาดความมั่นใจอยู่ลึกๆ’  ย้ำว่าอยู่ลึกๆเลยคะ เพราะตัวจริง จขกท ดูไม่ต้อนรับใครทั้งนั้น แบบดูไม่เอาชาวบ้านชาวช่องที่ไม่ใช่เพื่อนฉัน ทำให้ภาพลักษณ์ จขกท ในสายตาบางคนจะดูแบบ ไม่น่าเข้าหา ดูเงียบๆ เหมือนคุยเล่นด้วยไม่ได้อะไรแบบนี้ ทั้งที่จริงแล้ว จขกท จะออกแนวประหม่ามากกว่า

มีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องสไตล์ของตัวเองคะ อยากมีสไตล์ที่ชัดเจนสำหรับตัวเองบ้าง