ผมรู้สึกชอบประโยคนี้มากครับ


มันทำให้ผม จากความรู้สึก fall ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาทันที


สำหรับผม อีกไม่กี่วันนี้ admission ก็จะประกาศผลแล้ว


คณะเภสัชที่ผมเลือกเป็นอันดับหนึ่งนั้น สูงมากสำหรับผม และเป็นอันที่ผมหวังว่าจะได้ที่สุด


จากอันดับหนึ่งลงมาเป็นอันดับสองนั้น เป็นคณะที่ผมไม่ได้อยากได้ แต่ก็จำใจต้องเลือกเพราะครอบครัวได้ขอไว้


แต่ทว่าคะแนนเภสัชที่ผมเลือกเป็นอันดับแรกนั้น สูงมาก คะแนนเมื่อปีที่แล้ว(ซึ่งเป็นคะแนนที่ต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์ด้วย) แต่ก็ยังสูงกว่าคะแนนของผมปีนี้อีก 500 คะแนน


ผมนั่งท้อแท้มาหลายวัน คิดไม่ตก สงสัยว่าจะไม่ติดอันดับแรกแน่นอน ต้องมานั่งเรียนในสิ่งที่ไม่อยากเรียน







จนมาวันนี้ ผมเปิดพันทิปนี้มา แล้วก็เจอข้อความนี้ของชาติ กอบกิตติ


มันถึงทำให้ผมคิดว่า ถึงผมจะเดินไปไม่ถึงจุดหมาย ถึงแสงสว่างที่ปลายทางจะริบหรี่ แต่มันก็ยังดีกว่ายืนอยู่เฉยๆ


ถึงแม้ว่าตอนจบมันจะเป็นอย่างไร มันอาจไม่คุ้มเลยก็ได้ แต่ผมก็จะไม่เสียใจ เพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตก็ได้ลองฝ่ามันไปแล้ว


พอเห็นข้อความนี้ก็นึกถึงเพลงๆหนึ่ง ที่มีความหมายคล้ายๆกัน

(เริ่ม  5.19) แต่จะฟังทั้งคลิปเลยก็ได้


" ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน  หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่  มันจะไปจบที่ตรงไหน แต่จะยังไงก็ต้องไปให้ถึง "


" ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำว่าครั้งหนึ่งได้ก้าวไป แค่คนที่เชื่อในความฝัน จะเหน็ดจะเหนื่อยก็ยังต้องไป "







แด่คนที่กำลังรอผล admission ทุกท่าน