สวัสดีสมาชิกทุกๆท่านที่กรุณาแวะมาอ่านกระทู้นี้นะคะ เมื่อแวะมาแล้วรบกวนอ่านให้จบนะคะ ได้โปรด
เราไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนดีอ่ะค่ะ
อืมมม!งั้นขอตอบคำถามที่ว่า ทำไมถึงมานั่งทนง้อเค้าอยู่ได้เป็นสิบปีละหื้ออออ??
เออ..ก้อนั่นนะสิคะ คงเพราะสามีเป็นคนดีมั้งคะ เค้าเป็นคนรักครอบครัว,ธรรมะธรรมโม,มีเพื่อนน้อย,ไม่สูบบุหรี่ กินเหล้าเป็นคร้ังคราว, เป็นวิศวกร ร่างใหญ่ๆ หน้าตาดี สุขุม เรียบร้อยพูดน้อย แถมไม่เจ้าชู้ แสนจะเพอร์เฟค

อ้าว!งั้นเราก้อเป็นคนไม่ดีละสิฮึ แล้วเข้ามาบ่นทำไมละห๊าาา???? (อืมมม...น่าคิด) เอิ่ม.. ไม่นะไม่...เราว่าเราก้อเป็นคนดีนะ เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ น่าร๊ากก รูปร่างดีสมส่วน ห้าวหน่อยๆ  มีอารมขัน คุยเก่ง เรียนก้อเก่ง ทำงานก้อเก่ง(ไม่ได้โม้555)  แล้วเราก็รักลูกรักครอบครัวซื่อสัตย์กับเค้าคนเดียว...ดูดีมั้ยล่าเรา...
เออ...ออกจะเลี่ยนๆนะ ว่าไปแล้วมันก็เหมาะสมกัน ยังกะกิ่งทองใบหยกอยู่แล้วนะนี่นะ ตกลงมันยังไงกันละเนี่ย
เอิ่ม...ก้อตอนคบกันก่อนแต่ง 5 ปีมันก้อแสนจะแฮปปี้ดี้ด้าดีอ่ะค่ะ หลังเลิกงานก้อนัดดินเนอร์กัน กลับบ้านต่างคนต่างไม่มีภาระ นั่งๆนอนๆดูทีวีบ้าง เล่นคอมบ้าง คุยโทรศัพท์กันหนุงหนิง โอ๊ยยยมีฟามสุขฝุดๆ คร่า
จนกระทั่งเค้าย้ายไปทำงานต่างจังหวัดเราได้พบหน้ากันแค่เดือนละครั้ง ความรักมันก้อยิ่งล้นอก..ล้นใจ คุยโทรศัพท์บอกรักกันทุกคืนทุกวัน  รอวันจะได้พบหน้ากัน โอ๊ยยยยความรักจุกอก ทนไม่ไหวแล้วแต่งงานเลยละกันนนนนะ จุฟๆๆๆ

เอาเข้าไป...เมื่อไหร่จะทะเลาะกันซะทีล่ะห๊า! อูยยยใจเย็นๆคร่าาาขอมีฟามสุขซักแป็บนึงนะคระ อ๊ะ!ต่อเลยก้อได้ เราแต่งงานตอนอายุ 32 สามีอายุมากกว่า 4 ปี (เอ้า! รีบบวกเลขกันเลยทีเดียวเชียว 555) พอหลังแต่งเราก้อย้ายมาอยู่เรือนหอในกรุงเทพฯ ดูดีนะ(ซื้อทาวโฮมไว้น่ะ อิอิ) เราอยู่คนเดียว (ส่วนเค้าก้อยังทำงานอยู่ต่างจังหวัดเหมือนเดิมกลับบ้านเดือนละครั้ง) เราก้อคงทำงานตามปกติหาเงินดูแลตัวเอง กลับบ้านนอนดูทีวี ตกดึกคุยโทรศัพท์บอกรักกับสามี เซ็กส์โฟนบ้าง รัยบ้าง เอ้ยยย!!!!!! (โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)
เวลาเค้ากลับมาก้อพากันช้อปปิ้งดูหนังฟังเพลง เดินจูงมือกันหนุงหนิง  โอ๊ยยยย สุขกว่านี้ไม่มีอีแล้วววววววววว!

อ้าวเฮ้ย! มันยังจะมีความสุขกันอยู่อีกตกลงจะทะเลาะกันมั้ยเนี่ยเมิงงง? อุ่ย!ขออภัย...งั้นขอท้องคนแรกเลยละกันนะจะได้ไม่เสียเวลา..แต่ทำยังงัยให้ท้องหรา... ไม่บอกหรอก! อิอิ! อมยิ้ม17:]
หลังจากท้องสามียังทำงานอยู่ต่างจังหวัดเช่นเคย เราก้อยังทำงานและดูแลตัวเองอุ้มท้องขับรถยันคลอดกันเลยทีเดียว (เอิ่ม..เราขับ Vigo 4x4 อ่ะนะ ขึ้นก้อลำบากลงก้อลำบาก เฮ้อ! อยากห้าวนัก แล้วเป็นงัยล่ะโสนะหน้า เอิ๊กๆ) แล้วงัยต่อ...พอสามีกลับมาบ้านเค้าก้อดูแลปรนนิบัติ ดูแล เอาใจใส่เราดี โอ๊ยยยมีฟามมมสุขขขข!
นี่โดดไปท้องคนที่2 เลยได้ป่ะ? ขี้เกียจอ่านแล้วนะเว้ยเฮ้ย! น่าหมั่นไส้! อะจร้าาาใจเย็นๆ ก้อแค่อยากบอกว่าถึงแม้เราจะลำบากแค่ไหน ในเมื่อสามีออกจะน่ารักแสนดี สีทนได้ยังไง เราก้อทนด้ายยยยอย่างนั้น...ต่อมาหลังคลอด 5 เดือน...ลูกจ๋า...ไปอยู่เนอสเซอรี่นะลูกนะ แม่จำเป็น...เป็นลูกแม่ต้องอดทน...ชีวิตสีหลังจากได้รับตำแหน่งคุณแม่มา ก้อต้องรับบทหนักทันทีทันใด...เช้าตื่นตีห้าอาบน้ำแต่งตัว อุ้มลูกน้อยใส่ Car seat ไปส่งเนอสเซอรี่ไกลพอสมควร เสร้จแล้วไปทำงานต่อ พอหลังเลิกงานรีบเร่ง ไปรับลูกฝ่าดงรถติดกลับถึงบ้าน2-3 ทุ่ม มื้อเย็นก้อกินขนมบ้างรัยบ้างในรถระหว่างขับ จนร่างกายผ่ายผอม(จิงๆนะไม่ได้เว่อร์) วันหยุดก้ออยู่บ้านเลี้ยงลูกทำงานบ้านทุกสิ่งอย่าง ถึงกระนั้นเมื่อสามีกลับมาเค้าก้อช่วยดูแลเลี้ยงดูลูก ช่วยทำงานบ้านบ้างเท่าทีทำได้ โอ๊ยยยยังมีความสุขขดีคร่าาาาา อ่ะจึ๋ย! ใกล้จะทะเลาะแล้วจ้าาาา....ชีวิตสีเป็นอย่างนี้อยู่3ปี และแล้ว... ด๊า ดาาาา! ท้องคนที่2แล้วจ้า!! เย้ๆๆๆ (เอิ่ม..คุณคะ..ตกลงดีใจกับอีชั้นเรื่องมีลูก? หรือดีใจที่อีชั้นจะทะเลาะกันคะ? 555 ล้อเล่นน่าา) มาต่อกันค่ะ..ท้องแล้วจะเลี้ยงกันยังไงละเนี่ย ลูกจ๋า...ไปอยู่กับคุณปู่คุณย่านะลูกนะ มีโรงเรียนดีๆ อยู่ใกล้บ้านคุณย่าด้วย แม่จำเป็น
จำเป็นต้องฝากลูกคนโตไว้กับคุณย่า(ในกทม.) คนเล็กก็ไปเนอสเซอร์รี่ตามรอยพี่...บทบาทคุณแม่ก้อหนักขึ้นอีกเท่าตัวเพราะทุกเย็นวันศุกร์ต้องรีบไปรับคนโต ฝ่าดงรถติดไปรับคนเล็ก เพื่อ2พี่น้องจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน กว่าจะถึงบ้าน 3-4 ทุ่ม  เย็นวันอาทิตย์ต้องเอาไปส่งอี๊กก โอ๊ยยยย เหนื่อยโฮกๆๆๆ
แล้วสามีล่ะทำรัย? อ้าวเออเนอะ..เกือบลืมสามีไปเลยมัวแต่ยุ่งกะลูกกะเต้า ตัวคุณสามีก้อเหมือนเดิมอยู่ไซด์งานสิคะเลิกงานกลับที่พัก บ้านพักก้ออยู่บริเวณไซด์งาน คงจะดูหนังฟังเพลงลั้นลาตามประสาเค้าเหมือนเดิมอ่ะค่ะ(สามีชอบดูการ์ตูนตั้งกะเล็กยันโต ประเภทโงกุนอะไรประมาณนั้น) "ก็ชีวิตมันเลือกไม่ได้นี่คะเค้าเลือกได้เค้าก้อจะขออยู่กะลูกเมีย" อืมมม...มีเหตุผล..แววจะทะเลาะกันมันมาก้อตอนนี้ล่ะค่ะ เริ่มทะเลาะเลยละกันนะคะ คนขวัญอ่อนควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ....มันคือเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่ทำให้เป็นเรื่อง หมายถึงทำเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วใครเป็นคนทำล่ะไปดูกัน...
ตัวอย่างเช่น.เราจะนัดเพื่อนเก่าๆ กินข้าวเม้าท์มอยกันในวันศุกร์หลังเลิกงาน เพราะส่วนใหญ่สามีเรากลับวันศุกร์ เราก้อให้เค้าไปรับลูก และดูแลลูกแทนเรา เราจึงได้โอกาสไป Relax คลายเคลียดเม้าท์มอยกับเพื่อนบ้าง 2-3 ทุ่มก้อกลับ ทานข้าวเฉยๆ เราไม่ดื่มเหล้า (เฉลี่ยไม่เกิน2 ครั้ง/เดือน) บางทีวันหยุดก้อฝากลูกไว้กับสามีให้ช่วยดู เพื่อไปทำผมเผ้าที่มันรุงรังให้สวยงามขึ้นมาบ้างครั้งละ 2-3 ชั่วโมง แล้วเป็นไง??? ก้อสังเกตุได้ว่าสามีเราไม่พอใจอ่ะค่ะ... เวลาสามีไม่พอใจจะแสดงอาการนิ่ง เฉย ไม่พูดจา ทำหน้าบึ้งตึง เงียบไปซะงั้น ถ้าเราไม่คุยด้วย ไม่ถามไถ่ ไม่คุย ไม่เคลียร์กับเค้า เค้าก้อจะไม่คุยกับเราเลยยยย นี่แหละเป็นสาเหตุที่ทำไมเราถึงต้องง้อเค้าตลอดดดด ก้อเพราะเราทนไม่ได้งัย!!เวลาอยู่ด้วยกันอันน้อยนิด จะมานั่งงอนกัน ไม่พูดไม่จา เพื่ออะไร เราต้องการความสุขให้กับครอบครัว เราไม่ต้องการทะเลาะกันเลิกกันเพราะปัญหาไร้สาระ ชีวิตครอบครัวเราเป็นแบบนี้มาโดยตลอด แล้วเราก้อเป็นฝ่ายเคลียร์อยู่ฝ่ายเดียวโดยตลอด...10..ปี...

มีครั้งนึงที่ทะเลาะกันก่อนเค้าจะกลับต่างจังหวัด เราคิดว่าเราจะไม่คุยกับเค้าก่อนอีกแล้วจนกระทั่งเค้าไปทำงาน สรุปว่าทั้งอาทิตย์เค้าไม่โทรถามไถ่ทุกข์สุขเราเลย...เค้าเป็นอะไร...ทำไมใจดำจัง...รู้มั้ยว่าเราน้อยใจ..เสียใจแค่ไหน เราอยู่ทางนี้อดทนทำงานหาเงินช่วยเหลือครอบครัว เลี้ยงดูลูกขับรถฝ่าอันตรายต่างๆ รับผิดชอบงานบ้านทุกอย่าง...เพราะอะไรล่ะ?? หากเราและลูกเป็นอะไรไปเค้าจะไม่มีโอกาสได้รู้เลยนะ...สุดท้ายเราก้อทนไม่ไหว...เราต้องโทรไปเคลียร์ระบายความในใจต่างๆนาๆ ให้เค้าฟัง(แพ้อีกละ) เพราะคิดว่าเค้าเป็นคนดี เค้ารักเรารักครอบครัว เราก้อทำเพื่อครอบครัว...ตอนนี้เค้าย้ายมาทำงานกรุงเทพฯได้ 4 ปีแล้ว เรารับลูกคนโตมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า แต่เราก้อยังทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระกันตลอดดเลย มีคร้ังนึงที่เราตั้งใจว่าจะไม่คุยกับเค้าก่อนอีกแล้ว(หลายครั้งแล้วนะ) เราก้อหันไปแชตไลน์กับเพื่อน เพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน เมื่อเค้าเห็นว่าเราไม่สนใจเค้า เค้าก้อหาเรื่องแอบส่องไลน์ ส่องเฟซ ต่างๆนาๆ แล้วสรุปเอาว่า...เรามีชู้!!!! เขียนใส่กระดาษแช่งเราอีกต่างหาก คิดได้งัยอ่ะ!!!! จะบ้าตาย!!!! ไม่หันมองตัวเองบ้างเลยอ่ะ!!! เราไม่ไหวจะเคลียร์แล้ววววว เราเบื่อออ เราเหนื่อยยมาก อะไรกันนี่!!! โฮๆๆๆๆ (แล้วเราก้อเรียกเค้ามาเคลียร์อีกตามเคย)
เอ๊ะ...แล้วไอ้เรื่องที่นัดเพื่อนแล้วเค้าไม่พอใจมันเรื่องอะไรกันยังไม่บอกเลยนะ? โอ๊ะโอ! ขออภัยมัวแต่บ่น กำลังได้ฟิลเลย แฮ่ๆๆๆ จากการถามไถ่ก้อได้ความว่า เค้าอ่ะตั้งใจกลับบ้านเพื่อพบหน้าลูกเมียแต่เมียกลับนัดเพื่อน!!!! ไม่อยู่เอาอกเอาใจผัว แล้วงัยคะคุณพี่แค่ความสุข2-3 ชั่วโมงให้เมียคลายเคลียดไม่ได้เชียวหรือออ!!!!! เดี่ยวก้อได้เจอกันแล้ว วันหยุดก้อได้อยู่ด้วยกันเต็มๆ อะไรกันนี่???? มองแต่ด้านตัวเองฝ่ายเดียวววว???? บร้ารึเปล่า???? เมื่อตัวเองกลับไปทำงานก้อไม่ต้องลำบากเหมือนเมียแล้ว ส่วนเมียล่ะ เอาเวลาที่ไหนคลายเคลียดล่ะห๊าาาา? เรามีเพื่อนนะ จะไม่ให้คบเลยหรา????มีใครเข้าใจหัวอกเมียอย่างเราบ้างงง ??? จะบ้าตายอยู่แล้ววววนิ!!!! บ่นๆๆๆๆๆ

หลังจากจับเข่าคุยกันสรุปได้ว่า สามีเค้าเบื่อเมีย! ไม่รักเมีย! เพราะว่าเมียขี้บ่น!!!!! ที่อดทนอยู่น่ะก้อเพื่อลูก...แม่จ้าววว!!! ผัวไม่รักรึนี่!!!! ถึงขั้นจำฝืนทนต้องอยู่กับเรา..โถ!!! เพิ่งรู้ตัว!!!! เสียใจ!!! ร้องไห้!!! ตามบวมปูดอีกละ!!! โฮๆๆๆๆ
คิด..คิด..คิด..แล้วไอ้ที่เราอดทนทำเพื่อครอบครัวมาทั้งหมดล่ะ??? มันไม่มีความดีหลงเหลือให้รักเชียวหรือ??? ลูกเล็ก 2 คน  ไหนจะสอนหนังสือทุกเย็น  ทั้งซนทั้งดื้อ เคลียด ปวดหัวทุกวัน งานประจำก้อทำเหมือนกัน (หน้าที่การงานเราก้อ ผจก.อ่ะค่ะ ค่อนข้างจะเคลียด) แต่ก่อนตอนไม่มีลูกเราก้อไม่เคยบ่นนะ พอมีลูกผัวนี่แหละ ก้อมันนนเหนื่อยงัย มันก้อเลยต้องบ่นนนนนนน แล้วงัยล่ะ สรุป...เราผิด??? ฮือๆๆๆๆ น้อยใจ!!! เสียใจ!!!! บ่นๆๆๆๆๆ

ความรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายเหรอค่ะ
สามีคนดีไม่เคยให้เงินเราใช้เลย เราจ่ายค่าเรียนพิเศษ ค่านมค่าอาหารลูก คชจ.รถตัวเอง ค่าใช้จ่ายในบ้านต่างๆนาๆทุกสิ่งอย่างเราก้อช่วยรับผิดชอบ เค้ารับผิดชอบหลักๆค่าบ้าน ค่าเทอมลูก ค่ารถโรงเรียน คชจ.รถเค้าและส่วนตัวเค้าเอง ซึ่งเรารับได้มาตั้งแต่แรก,เค้าไม่เคยคิดวางแผนพาครอบครัวเที่ยวร้างค้างคืนที่ไหน อาจเป็นเพราะค่าใช้จ่ายเยอะ เรารับได้, ไม่ค่อยเข้าสังคมกับเพื่อนเรา เค้าคุยไม่เก่งเรารับได้,เค้าไม่เคยซื้อของให้ในโอกาสใดๆ ไม่หวานแหว๋วโรแมนติก เรารับได้,เค้าเคยสร้างหนี้สินหลักแสน เรารับได้และให้อภัย,
แล้วเรื่องเซ็กส์หรา...ไม่ต้องถามถึงเค้าไม่อยู่เราอดอยู่แล้ว...แต่เราก้อรับได้นะ(ไม่เคยคิดนอกใจ)  แต่เวลาอยู่ด้วยกันเค้าไม่เคยเป็นคนสะกิดมีเซ็กส์กับเราก่อนเลย เค้าบอกว่าเกรงใจเห็นเราเหนื่อย...รอเมื่อเราพร้อม (อันนี้บอกหลายครั้งว่าไม่ต้องเกรงใจ.. แต่..ถ้าเราไม่สะกิดเค้า..เราก้ออด...ชีวิตบัดซบ!!! อันนี้เรารับไม่ได้!!!) เคลียดเว้ยเคลียด!!!!

ล่าสุดเรามีปัญหากับเค้าตั้งแต่วันที่ 16/6/57 เราสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่คุยกับเค้าก่อนอีกต่อไป หากครบกำหนด 1 เดือนเมื่อไหร่ ถ้าเขาไม่ยอมคุยกับเราก่อนละก้อเราจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว!!!! ถึงตรงนี้เราขอบคุณทุกท่านที่อดทนอ่าน ทนฟังเราบ่น เรานะพยายามจะรักษาภาพลักษณ์ครอบครัวที่ดีของเราไว้ที่สำคัญก้อเพื่อลูก เราไม่เคยระบายให้เพื่อนๆได้รับรู้เลย แต่ตอนนี้เราคงจะรักษามันไว้ต่อไปไม่ได้แล้ว...เราไม่ไหววววววจะเคลียร์แล้ววววว.. ขอใช้กระทู้นี้เป็นที่ระบาย ขอบคุณมากมายที่รับฟัง แค่นี้ก่อนะคะ แล้วจะกลับมารายงานผลว่าเราจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เหมือนเดิมรึป่าว ชอบใครก้อโหวดกันเข้ามาเยอะนะคะ ปวดหัวนะคะเนี่ย เคลียดมากกมายย โรคประสาทจะถามหา มันแน่น..อก..ต้องยก..ออก..  โฮ่ๆๆๆ.