ชีวิตผมเองเคยคบกับแฟนมาหลายคนแล้ว
ผมจะบอกแฟนทุกคนว่า "ถ้าเธอได้เจอคนใหม่ที่ดีกว่าเรา คิดว่าอยู่กับเค้าแล้วมีความสุขมากกว่า ก็บอกเราได้นะ เราไม่โกรธ"
ตั้งแต่คบมาทั้งหมด (ไม่ขอบอกจำนวนนะครับ) ไม่เคยมีคนไหนโกหกและนอกใจผมเลย ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนบอกเลิกเอง
บางครั้งก็เลิกกันเพราะเข้ากันไม่ได้ เลิกกันเพราะได้รู้จักตัวตนจริงๆของเค้าแล้วไม่ใช่
"บางครั้งก็เลิกเพราะอยากไปเริ่มกับคนใหม่ที่คิดว่าดีกว่า ชอบมากกว่า"
ผมเคยบอกกับแฟนตรงๆเลยว่า ผมเผลอไปชอบผู้หญิงคนนึง อยากจะลองคุยดู (คือไปจีบนั่นแหละ)
แฟนก็เสียใจมาก และไปคุยกับคนที่ผมชอบ (อันนี้ไม่รู้นะครับว่าคุยอะไร) ผมก็รับสภาพทุกอย่าง
ก็ปลอบเค้าอยู่นาน บอกเหตุผลทุกอย่าง ไม่ปิดบังอะไร จะโดนเกลียดจากทั้ง 2 คนก็โอเค (เค้ารู้จักกัน)
ผมคิดว่ากล้าชอบก็กล้าบอก กล้ารับ ชีวิตของเรา ทำไมเราจะไม่มีสิทธิ์เลือก สุดท้ายเลิกกับแฟน และไม่ได้จีบคนใหม่ต่อ (เป็นเพื่อนกัน)

จนมาคนล่าสุดผมเพิ่งเคยโดนนอกใจครับ
ตอนเริ่มคบกันผมก็บอกนะครับว่า "ถ้าจะมีคนอื่นก็บอกได้นะ จะเลิกกันก็ได้ เป็นเพื่อนกันก็ได้ เราไม่โกรธ ไม่ติดใจอะไรทั้งนั้น อย่าโกหกก็พอ"
แรกๆก็ดีครับ รักกันดี แฮปปี้มาก อยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา
ขนาดตอนเที่ยงผมยังวิ่งกลับจากออฟฟิศมากินข้าวเที่ยงกับเค้าที่คอนโดแทบทุกวัน
(เพราะออฟฟิศผมอยู่ใกล้คอนโด และเค้าทำงานเป็น Sale 10 โมงก็ออกจากออฟฟิศไปหาลูกค้า)
ตอนเย็นก็กลับมาผลัดกันทำกับข้าวกินกัน ความสุขมากครับ
จนผมมาจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับแฟนเก่า (เพิ่งกลับมาจากทำงานที่เมืองนอก)
ครั้งแรกที่ผมรู้ก็เสียใจมากครับ ช็อค จนบอกเลิกเค้าวันนั้นเลยครับ
แต่สุดท้ายก็กลับมาคบกัน เพราะเค้าแค่คุยกันใน FB,Line ถึงจะมีข้อความกุ๊กกิ๊กบ้าง แต่ก็ไม่ได้โจ่งครึ้มนัก
ผมก็เลยลืมๆมันไป กลับมาคบกัน ถึงแรกๆจะไม่ดีเหมือนเดิม (เพราะทะเลาะกันแรง)
แต่ผมก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้นอีก เพราะคิดว่าถ้าเราดีจริงเค้าก็คงเลือกเราเอง
แต่เค้าก็ยังแอบไปคุยกับแฟนเก่า ไปกินข้าวกัน ไปเที่ยวกัน จนผมรู้
ผมเลยถามเค้าว่าทำไม ไม่บอกตรงๆ ทำแบบนี้เรารู้สึกแย่กว่าอีก
เค้าก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรมากมายแค่เป็นเพื่อนกัน (แต่คุยกับฟรุ๊งฟริ๊งอะนะ)
ที่จริงคือเค้ากับแฟนเก่าเค้าไม่ได้เลิกกัน แค่ห่างกันไปเฉยๆ แล้วผมเข้ามาพอดี
ตัวผมเองก็ยังยืนยันคำเดิมว่าคราวหน้า บอกตรงๆเลยว่าจะไปกับใคร ไม่ได้ว่าอะไร อย่าโกหกแล้วกัน
สุดท้ายมันก็วงจรเดิม โกหกซ้ำซาก ผมเลยบอกเลิกเค้า เป็นเพื่อนกันแล้วกัน
เค้ามาอ้อนวอนก็ไม่เอาแล้ว ไม่อยากฟังคำโกหกแล้วครับ

จากประสบการณ์และการอ่านกระทู้ดราม่าความรักมาเยอะเนี่ย ส่วนใหญ่มันจะดราม่าเพราะการโกหก
ไม่ยอมรับความจริง และไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเองกับอีกฝ่าย
เลยคิดว่า การพูดความจริง ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองและผู้อื่น นี่มันยากจริงๆเหรอครับ?

เลยอยากถามคนที่เคยนอกใจแฟนหน่อยครับ (คนไม่เคยก็ตอบได้นะครับ)
- ถ้าแฟนบอกว่า "ถ้าจะมีคนอื่นก็บอกได้นะ จะเลิกกันก็ได้ เป็นเพื่อนกันก็ได้ เราไม่โกรธ ไม่ติดใจอะไรทั้งนั้น อย่าโกหกก็พอ"
  แล้วหลังจากนั้นคุณได้พบคนใหม่ที่คุณสนใจ คุณจะกล้าบอกแฟนตรงๆมั้ย ถ้าไม่กล้า เพราะอะไร?
- ทำไมถึงเลือกที่จะโกหกแล้วแอบทำผิดไปเรื่อยๆ มากกว่าบอกเลิกแล้วไปคบคนใหม่ครับ
- ในมุมมองของคุณ มองว่าการบอกเลิกกัน คนที่บอกเลิกตรงๆ (เข้ากันไม่ได้ หรือเจอคนใหม่) แย่หรือเลวรึเปล่า?
- และถ้าแฟนคุณมาบอกตรงๆว่าเค้าจะเลิกกับคุณไปมีคนใหม่ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร
  คุณจะโกรธเค้ามั้ย ? เพราะอะไร ?
- แล้วคบซ้อน คบเผื่อเลือก ไม่กลัวโดนจับได้เหรอครับ ทำไมเลือกทางที่ดูยากกว่า
  คบทีเดียว 2 คน ผมคิดว่ามันยากมากนะครับ แค่ต้องจำเรื่องที่โกหกก็ยากแล้ว
  ไหนจะต้องทำลายหลักฐานบนโลกโซเชียลอีก ทั้งรูปทั้งคอมเม้นท์ tag กดไลค์ ทีเดียวก็แก้ตัวไม่ไหวแล้ว

ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะครับ