สองเด็กน้อยน่าตาแสนน่ารัก
ได้รู้จักเพียงพบเห็นเป็นหลงใหล
แต่ใครเล่าจะรู้ซึ้งถึงจิตใจ
ว่าแอบซ่อนอะไรไว้มากมาย
   
คนหนึ่งคอยสร้างสรรค์ให้งามเหลือ
ส่วนอีกคนไม่จุนเจือแถมทำร้าย
คอยกลั่นแกล้งดึงจิกทึ้งทำลาย
เป็นมารร้ายในคราบของผู้ดี

เป็นพี่เขาทำได้อย่างไรหนอ
คอยเฝ้ารอแต่แย่งน้องอย่างเต็มที่
เมื่อไม่ได้ดั่งใจอยากจะมี
ก็ต่อตีเข้ารังควาญอยู่ร่ำไป

เมื่อคนน้องถูกแกล้งเข้าหลายครั้ง
ใจเริ่มสั่งเพราะทนอีกไม่ไหว
เริ่มตอบโต้เพื่อสิ่งที่พี่เอาไป
เพราะนั้นไซร้คือน้ำแรงที่สร้างมา

แต่คนพี่ก็ไม่ยอมคืนกลับให้
แถมยังใช้แต่กำลังสร้างปัญหา
ทั้งตวาดทั้งตะคอกเห็นกับตา
แล้วยังกล้าเอาไม้มาไล่ตี

ทั้งทั้งที่ตัวเองคอยแต่แย่ง
มีอะไรไม่เคยแบ่งคอยหลบหนี
แต่เมื่อน้องได้รับอย่างตัวมี
กลับคอยจ้องบุกตีแย่งเอาไป

ดูพ่อแม่เขาก็สอนเขาก็สั่ง
แต่ลับหลังก็ยังทำอีกอยู่ได้
ความเป็นพี่ไม่มีใจจิตใจ
หรืออย่างไรดูช่างยากจะเยียวยา

ดั่งโบราณท่านว่าไว้หนีไม่พ้น
หน้าอย่างคนใจอย่างเสือมีจริงหนา
เป็นแค่เด็กการกระทำสุดพรรณา
โตขึ้นมาคงยากจะเป็นคนดี


กลอนที่เราแต่ง มาจากเหตุการณ์จริงที่เราพบเจอกับพี่น้องคู่นี้มาหลายครั้งค่ะ
คนพี่ความประพฤติแย่มากๆ เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสังคมเพื่อนหรืออย่างไร แต่ก็เรียนโรงเรียนเดียวกันกับคนน้อง
พ่อแม่ก็สั่งสอนดีแล้วก็เป็นคนดี แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเลยค่ะ ต่อหน้าพ่อแม่ยังทำน้องเลยบางครั้ง ลับหลังนี่ไม่ต้องพูดถึง
พอพ่อแม่ว่าก็ร้องไห้ตีโพยตีพายสารพัด ลงไปนอนดิ้น แต่เค้าไม่ตีลูกค่ะ เรางี้ คันมือยิบๆแต่ก็ลูกคนอื่นเขา
เรามีโอกาสได้อยู่ในสถานการณ์ที่ว่านี้หลายครั้ง คอยห้ามไม่ให้คนพี่ทำลายของเล่นน้อง แย่งน้อง ตีน้อง แต่คนพี่กลับด่าเราว่า เลว เสือ(ก)
แล้วก็ไปเป่าหูคนน้องอีกว่า เราเกลียดคนน้อง อยากจะขโมยของคนน้อง เพลียค่ะ ไม่รู้ว่าเค้ามีปัญหาทางจิตหรือเปล่าเด็กคนพี่...

ปล. อายุคนพี่แค่ 8 ขวบ คนน้อง 6 ขวบ และทั้งคู่เป็นผู้หญิง