ก่อนหน้านี้ดิฉันไม่รู้จักความรักแบบรักที่ไม่ใช่รักในครอบครัวมาก่อนเลย แลดูโบราณจริง เพิ่งจะเคยมีแฟนคบกันมาเกือบหนึ่งปีแล้วคะ ตอนแรกคิดว่าจะเป็นโสดไปตลอดชีวิตซะด้วยซ้ำ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเค้าก้าวเข้ามา.....
                    ตั้งแต่ตอนแรกไม่ใช่ว่าเราปิ้งเค้านะ เราไม่เห็นเค้าในสายตาเลย เค้าไม่ใช่สเป็คเลยอ่ะ เราชอบคนผอม เค้าอ้วน เราชอบคนนิ่งๆเงียบๆ เค้าไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่มีอยู่อย่าง เราไม่ชอบคนที่เก่งกว่าและคนจริงจัง เพราะเราจริงจังอยู่แล้ว ตอนแรกๆที่เค้าเข้ามาเริ่มจากทักแชททักมันทุกวัน ก็พอจะรู้อะนะว่ามีจุดประสงค์อะไร พยายามตอบน้อยสุดละ แต่แบบไม่ตอบก็ไม่ได้ เราดันเป็นคนขี้เกรงใจอีก เดี๋ยว พน.ก็ต้องเจอหน้ากันอีก อยากเป็นเพื่อนกันอยู่ยังไม่อยากตัดสัมพันธ์ จนมาวันหนึ่งเค้าบอกชอบ เราก็แบบปฏิเสธไป แต่เค้าดันตื้ออีกตื้อมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยังทักมาทุกวัน ไปไหนไปด้วย เริ่มโทรมาทุกวันๆ วาเลนไทน์ซื้อของมาให้ แต่ที่เล่ามาทุกอย่างนี้มันไม่ได้ประทับใจเรามากไปกว่าการที่เค้าเป็นคนอ่อนโยน ใจดี เห็นคนรอบข้างมากกว่าตัวเอง และพยายามปรับตัวเองอ่ะ เค้าพยายามทำตัวเองให้เรียบร้อย (คือเค้าเปนคนไม่เป็นระเบียบสุดๆ)  พยายามปรังปรุงตัว ลด นน. โกนหนวด ทำตัวมีระเบียบ ไปไหนถือของ ช่วยตลอด คือแบบดูแลยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ถ้าเปรียบได้อ่ะนะ ฮ่าๆๆ ไม่ได้แบบทำแปบๆนะ ช่วงจีบเป็นปีอ่ะ ทำมาเป็นปี แล้วแบบคนอื่นก็แซวกันจริงๆ จนเราแบบความคิดในตอนนั้นนะ ไหนๆก็ไหนๆลองคบละกัน ลองๆไปก่อน ยังไงค่อยเลิกก็ได้ ตกลงคบกะเค้าไป.............ใจอ่อนจนได้นะเรา
                    และก็ผ่านมาเกือบหนึ่งปี และก็เกือบทุกอย่างยังเหมือนเดิม เกือบนะ ยิ่งคบยิ่งรู้อะไรๆต่อกัน เรามีทั้งความเหมือนและความต่าง แต่บางอย่าเราก็ไม่ชอบเอาซะเลย คือ เค้าไม่ค่อยยอมรับความคิดเห็นคนอื่นเท่าไหร่ บอกอะไรเตือนอะไร บ่นไรไม่ได้เลย ยิ่งว่ายิ่งมีข้ออ้าง คือเราก็เก่งนะ แต่เรื่องเถียงเค้าเนี่ย ตามไม่ทันตามข้ออ้างไม่ทันจริงๆ คิดออกทีหลังอยูเรื่อย สมองช้าไป    ถ้าโมโหก็รุนแรงเสียงดังกับไม่อดทนตรงนี้เกลียดเลย เค้าเริ่มจะกลับมาสู่ความเป็นตัวเอง ไม่เป็นระเบียบ บ่นไรอย่างหนึ่ง กว่าจะทำเราเหนื่อยแล้ว ไม่ตั้งใจเรียน ติดดดดดดเกมมมมมมมมมมม บอกว่ามันคือการแข่งขันไม่ใช่เกม เราก็เอิ่มมมมม แต่เทอก็ใช้เวลากับมันมากๆเลย บ่นจนเหนื่อย สุดท้ายได้บทเรียนเอง เขาทำให้เราต้องห่างกัน ความห่างไม่ได้เป็นประเด็นมากเท่าไหร่ แต่ประเด็นคือ เค้าไม่เชื่อเราเลย เค้าบอกจะทำเพื่อเราเค้าจะตั้งใจเรียน จะพยายามปรับโน่นนี่ คือสิ่งที่เราให้เค้าทำ มันเพื่อตัวเค้าเองทั้งนั้นเลยนะ สุดท้าย ทำไม่ได้ เพราะอะไร เค้ารักเราจริงเหรอ ไหนบอกจะทำเพื่อเรา สุดท้ายไม่ตั้งใจทำ แบบพูดว่าไม่อดทนจะตรงกว่า เรื่องอื่นน้อยลงเราไม่ว่า อย่างเรื่อง โทรหาน้อยลง เคยคุยกันมากกว่านี้ นี่ก็ไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเดือนๆแล้ว รู้นะว่าบางทีสถานการณ์มันไม่อำนวย เราเข้าใจ แต่คือ เค้าไม่พยายามบ้างเหรอ?  หรือเราต้องเข้าใจว่าตอนจีบกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน เราคิดมากไปเหรอ หรือตอนจีบนั้นเขามีโปรโมชั่นเยอะไป เราก็น้อยกับเขาอยู่นะ แต่ตอนนั้นต้องเข้าใจว่าไม่ได้รักเขาเท่าตอนนี้ แอบคิดน้อยใจบ้างไรบ้าง เค้าเข้ามาเปลี่ยนเราจริงๆ จากคนที่ยืนคนเดียว เข้ามาจับมือเดินด้วยกัน แล้ววันหนึ่งก็ปล่อยมือไป แต่ยังเกี่ยวเอาใจไปด้วย
                    มาถึงตอนนี้บางทีเรารู้สึกอย่างเลิกนะ ถามว่ารักไหม รักนะ แต่เราอาจจะเห็นแก่ตัวมั้ง ไม่อยากมีทุกข์ไม่อยากคิดมากอีกแล้ว แบบอยากให้เค้าจริงจังกับชีวิตพยายามมากกว่านี้ เราเหนื่อยอ่ะ กับตัวเองเนี่ยเเหละไปผูกกับเขาเอง พอแบบพูดๆว่าจะเลิกทีไร ก็บอกว่า พูดแบบนี้มันช่วยให้จริงจังขึ้นไหม ช่วยให้อะไรดีขึ้นไหม ฉันขาดเทอฉันจะไม่ทำทุกอย่างเลยนะ เค้าบอกรักๆๆๆๆ ทุกครั้งเลยนะ แต่นับวันเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มแค่ออกจากปากไม่ได้จากใจ เราก็ไม่กล้าพูดคำนั้นออกมา สงสาร? รัก?
                        ความรู้สึกตอนนี้เป็นห่วงมากๆ หวังดี สงสาร  อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม โกรธน้อยใจที่เค้าพยายามน้อย ทำอะไรได้ทำแทนไปแล้ว ทั้งหมดนี้เรียกว่ารักได้ไหม